- 17 Ağustos 2016
- 38
- 55
- 37
Merhaba Kızlar;
3,5 yaşında bir kızım var, çalışan bir anneyim ,sürekli yetemediğini düşünüp suçluluk psikolojisinde olan biraz takıntılı bir anneyim. Çocuğumda olumsuz bir davranış gördüğümde sürekli kendimi suçluyorum ne kadar kitap okusakta araştırsakta teoride uygulamasında sıkışıp kalıyoruz işte..Dışa dönük sosyal bir kızım var ama son zamanlarda biraz utanmalarımızda başladı. Bu aralar içinden çıkamadığım konu çok yakın arkadaşımızın oğlu ile arasındaki diolog. Çok eskiden beri arkadaşımız ayrıca yan komşum olan arkadaşımın oğluna (5,5 yaşında) aşırı derecede düşkün kızım bu uzun zamandır böyle onu gördüğündeki mutluluğu sürekli onlara gitmek istemesi. Çocukları çok olan bir sitede oturuyorum ve aralarındaki dialoglar oyunlar çok güzel ne zaman aşağıya insek ilk sorduğu Ahmet oluyor o nerdeyse bizimki orda o neye gülüyorsa bizimki ona gülüyor kime bağırıyorsa ona bağırıyor. Ama Ahmetde kızıma karşı çok tepkili sürekli her dediğine o öyle değil öyle yapma böyle deme git diye bildiğin bağırıyor o anda kızımın suratındaki ifade çok üzgün oluyor ve elini ağzına sokup korkuyor ama yinede peşinden ayrılmıyor.Hele de 3 kişi olduklarında Ahmet yanındaki diğer kişiyede sürekli kızım hakkında olumsuz şeyler söyleyip o yapamıyor diymi o böyle yapıyor diymi diğerek dışlıyor ve sürekli bize şikayete geliyorlar. Bir süre hiç müdahale etmeden uzaktan gözlemledim çok uç noktalara geldikleri an uzaklaştırdım çünkü çocuk bazen çıldırıyor deli gibi bağırıp birşeyler fırlatıyor ama diğer çocuklara karşı böyle değil,kızımında başka çocuklara karşı tutumu bu değil hakkını savunur genelde kendi yönetir. Bazen de çok güzel oynayıp sarılıyor ama genelde ortamı yöneten Ahmet oluyor ve kızım onun her dediğini yapıp ne yaparsa yapsın peşinden ayrılmıyor.Normalde başka bir sürü arkadaşlarımızın çocukları var ve sürekli yaşıtlarıyla bir arada ama onlara yaptığı huysuzları hiç bir şekilde ahmette yapmıyor ama ahmet ona bağırdığında bir süre içerleniyor bakıyor sonra gene toplanıp gülerek yanına gidiyor. Diğer arkadaşlarına da bazen ahmetin ona davrandığı gibi davranmaya çalışıyor sürekli onları istediği gibi yönlendirmek istiyor. Artık dayanamıyorum sürekli bir aradayız Ahmetide ailesinide çok seviyorum ama kızımın bu durumdan etkileneciğini ve gelecek arkadaşlık ilişkilerinede yansıyacağını düşünüyorum.Ve artık kendime engel olamıyorum kızıma ahmetle oynama o sana bağırınca rahatsız olduğunu söyle küs onunla bak başkalarıda var onlarla daha güzel oynarsın diye çocuğa saçma sapan şeyler söylemeye başladım. aynı ortama girdiğimiz zamanlar sadece onları gözlemliyorum ve diken üstündeyim bazen kendimi tutamayıp patlamaktan korkuyorum. Sizce ne yapmalıyım. Biz kardeş gibiyiz ve çocuklarımızında öyle olmasını istiyoruz ama kızımın ona karşı olan takıntısı ve onunda kızıma olan bu hırçınlığı ve aşağılaması benim takıntım oldu artık.
3,5 yaşında bir kızım var, çalışan bir anneyim ,sürekli yetemediğini düşünüp suçluluk psikolojisinde olan biraz takıntılı bir anneyim. Çocuğumda olumsuz bir davranış gördüğümde sürekli kendimi suçluyorum ne kadar kitap okusakta araştırsakta teoride uygulamasında sıkışıp kalıyoruz işte..Dışa dönük sosyal bir kızım var ama son zamanlarda biraz utanmalarımızda başladı. Bu aralar içinden çıkamadığım konu çok yakın arkadaşımızın oğlu ile arasındaki diolog. Çok eskiden beri arkadaşımız ayrıca yan komşum olan arkadaşımın oğluna (5,5 yaşında) aşırı derecede düşkün kızım bu uzun zamandır böyle onu gördüğündeki mutluluğu sürekli onlara gitmek istemesi. Çocukları çok olan bir sitede oturuyorum ve aralarındaki dialoglar oyunlar çok güzel ne zaman aşağıya insek ilk sorduğu Ahmet oluyor o nerdeyse bizimki orda o neye gülüyorsa bizimki ona gülüyor kime bağırıyorsa ona bağırıyor. Ama Ahmetde kızıma karşı çok tepkili sürekli her dediğine o öyle değil öyle yapma böyle deme git diye bildiğin bağırıyor o anda kızımın suratındaki ifade çok üzgün oluyor ve elini ağzına sokup korkuyor ama yinede peşinden ayrılmıyor.Hele de 3 kişi olduklarında Ahmet yanındaki diğer kişiyede sürekli kızım hakkında olumsuz şeyler söyleyip o yapamıyor diymi o böyle yapıyor diymi diğerek dışlıyor ve sürekli bize şikayete geliyorlar. Bir süre hiç müdahale etmeden uzaktan gözlemledim çok uç noktalara geldikleri an uzaklaştırdım çünkü çocuk bazen çıldırıyor deli gibi bağırıp birşeyler fırlatıyor ama diğer çocuklara karşı böyle değil,kızımında başka çocuklara karşı tutumu bu değil hakkını savunur genelde kendi yönetir. Bazen de çok güzel oynayıp sarılıyor ama genelde ortamı yöneten Ahmet oluyor ve kızım onun her dediğini yapıp ne yaparsa yapsın peşinden ayrılmıyor.Normalde başka bir sürü arkadaşlarımızın çocukları var ve sürekli yaşıtlarıyla bir arada ama onlara yaptığı huysuzları hiç bir şekilde ahmette yapmıyor ama ahmet ona bağırdığında bir süre içerleniyor bakıyor sonra gene toplanıp gülerek yanına gidiyor. Diğer arkadaşlarına da bazen ahmetin ona davrandığı gibi davranmaya çalışıyor sürekli onları istediği gibi yönlendirmek istiyor. Artık dayanamıyorum sürekli bir aradayız Ahmetide ailesinide çok seviyorum ama kızımın bu durumdan etkileneciğini ve gelecek arkadaşlık ilişkilerinede yansıyacağını düşünüyorum.Ve artık kendime engel olamıyorum kızıma ahmetle oynama o sana bağırınca rahatsız olduğunu söyle küs onunla bak başkalarıda var onlarla daha güzel oynarsın diye çocuğa saçma sapan şeyler söylemeye başladım. aynı ortama girdiğimiz zamanlar sadece onları gözlemliyorum ve diken üstündeyim bazen kendimi tutamayıp patlamaktan korkuyorum. Sizce ne yapmalıyım. Biz kardeş gibiyiz ve çocuklarımızında öyle olmasını istiyoruz ama kızımın ona karşı olan takıntısı ve onunda kızıma olan bu hırçınlığı ve aşağılaması benim takıntım oldu artık.
