6 aylık bir bebeğim var. Eşimle yatağımızı ayırdık, ben çocukla yatıyorum. Gece birkaç defa uyanıyor bebeğim. Ve kocamın uykusu çok hafif, kaçınca da geri gelmiyormuş. Bir de yoğun çalışıyor. Ben 8:30-12:30 arası mesai yapıyorum. Eşim akşam ezanına kadar.
Uykusuzluktan bunaldım artık ya, bir daha çocuk istemiyorum diye dua ediyorum, en azından bu adamdan.
Çocuğun herşeyiyle ben ilgileniyorum, kocam sadece gelip iki pış pış yapıp seviyor. Bu çocuk ne yer, ne içer, bezi bitti mi diye bile sormaz. Mesela bez bitti derim birkaç defa söylemem lazım ki alsın.
Akşam da geç gelir zaten, erken gel şu çocuğa bak ki biraz iş göreyim diyorum kabul etmiyor. 22:00 gibi gelir eve, e o saatte de benim pilim bitmiş oluyor, çünkü gün içinde uyuyamıyorum, çocuktan ve evden.
Ev başıma yıkılıyor zaten.1 haftalık ütüler duruyor daha
Kocamla dışarı çıkacak oluruz, kendimi hazırla, bebeği hazırla, bebeğin çantasını hazırla, kocanın o sırada gelen yok benim kazağım nerde gibi sorularını cevaplayıp onları bul, evin ocağını kaloriferini kapat, kapıyı kilitle... ya bu kadar işi ben yaparken bir de beyfendi herşey hazır olduktan sonra çantaları ve bebeği benim kıcağıma verir, kendisi elini kolunu sallayarak çıkar. Kızıyorum bende kavga çıkıyor sonra, birimiz çantayı taşıyacağız, birimiz bebeği diye.
Bebeği kucağına veririm çantayı ben alırım. Kapıdan çıkar çıkmaz asansöre binince bebeği tekrar kucağıma atar, saçını düzler asansör aynasından. İnatla tekrar veririrm bebeği kucağına, aşağı inip arabaya yaklaşınca arabanın kapısını açacağım diye tekrar benim kucağıma atar çocuğu. Yani ben söylemesem ben çantaların ve bebeğin ağırlığıyla ikibüklümken beyfendi elini kolunu sallıyor yaa çok gıcık oluyorum.
Bir de ikinci çocuk hayalleri kuruyor ama asla, hergün Allah'a dua ediyorum bana başka bebek vermesin diye.
Çocuğuna bir çöp almaz buarada,bayramlığını bile ben alırım maaşımla.
Her anne baba böyle midir. Arkadaşlarım babalar öyledir diyor da.
Ha bir de eve gelir ben zaten çocukla ortalığı zor topluyorum, donunu oturma odasına, çorabını salona, montunu koridora vs fırlatır.
Uykusuzluktan bunaldım artık ya, bir daha çocuk istemiyorum diye dua ediyorum, en azından bu adamdan.
Çocuğun herşeyiyle ben ilgileniyorum, kocam sadece gelip iki pış pış yapıp seviyor. Bu çocuk ne yer, ne içer, bezi bitti mi diye bile sormaz. Mesela bez bitti derim birkaç defa söylemem lazım ki alsın.
Akşam da geç gelir zaten, erken gel şu çocuğa bak ki biraz iş göreyim diyorum kabul etmiyor. 22:00 gibi gelir eve, e o saatte de benim pilim bitmiş oluyor, çünkü gün içinde uyuyamıyorum, çocuktan ve evden.
Ev başıma yıkılıyor zaten.1 haftalık ütüler duruyor daha
Kocamla dışarı çıkacak oluruz, kendimi hazırla, bebeği hazırla, bebeğin çantasını hazırla, kocanın o sırada gelen yok benim kazağım nerde gibi sorularını cevaplayıp onları bul, evin ocağını kaloriferini kapat, kapıyı kilitle... ya bu kadar işi ben yaparken bir de beyfendi herşey hazır olduktan sonra çantaları ve bebeği benim kıcağıma verir, kendisi elini kolunu sallayarak çıkar. Kızıyorum bende kavga çıkıyor sonra, birimiz çantayı taşıyacağız, birimiz bebeği diye.
Bebeği kucağına veririm çantayı ben alırım. Kapıdan çıkar çıkmaz asansöre binince bebeği tekrar kucağıma atar, saçını düzler asansör aynasından. İnatla tekrar veririrm bebeği kucağına, aşağı inip arabaya yaklaşınca arabanın kapısını açacağım diye tekrar benim kucağıma atar çocuğu. Yani ben söylemesem ben çantaların ve bebeğin ağırlığıyla ikibüklümken beyfendi elini kolunu sallıyor yaa çok gıcık oluyorum.
Bir de ikinci çocuk hayalleri kuruyor ama asla, hergün Allah'a dua ediyorum bana başka bebek vermesin diye.
Çocuğuna bir çöp almaz buarada,bayramlığını bile ben alırım maaşımla.
Her anne baba böyle midir. Arkadaşlarım babalar öyledir diyor da.
Ha bir de eve gelir ben zaten çocukla ortalığı zor topluyorum, donunu oturma odasına, çorabını salona, montunu koridora vs fırlatır.