Benim oğlan da ancak evlat olsa sevilen türden. Aşırı hareketli ve bir şeyleri kurcalamayi çok seviyor. Ben rahat bir anne değilim ve sırf bu yüzden kendimi soyutladim sosyal ortamlardan. Sonuc olarak delirdim. Ben de öğretmenim ve bu durumun eğitmeyi bilmekle zerre kadar alakası yok. Hareketli bir çocuğu hareketsiz yapmanın bir yolu yok. Sosyal ortamları sevmeyen ve bu yüzden daha da hircinlasan bir çocuğu duzeltebilecek sihirli bir değnek yok ne yazık ki.
He ben o tür ortamlarda bir bardak çay içmeden sürekli çocuğun peşinde kostugum için baslarim böyle sosyallige diyerek eve kapandim. İyi mi yaptım? Oğlumu görünce dehşete kapılan canlılar adına evet doğru bir karardı. Ancak güneş görünce "efendimissss tenimissss yaniyorrr" diyerek eve kaçacak hale gelmeseydim iyiydi. D vitamini eksikliğinin yanı sıra kendi türüne yabancılaşma sendromu yaşıyorum. Sırf "bi cicigi igitimimissin. İlmimis bi" demesinler diye.
cocuk yaramazlik yapinca anne kizacak.benim cevremdekilerin cogu aman cocuk aglamasin aman bana bulasmasin diye eline veriyorlar teli.cocuk ilgi ister takip ister.basi bos bbirakirsan tabi kirarda dokerde.cocuklar anne olmus elinde oynatiyorlar.off yine tutamadm
