aynen dediğiniz gibi...çalışma şartları çok ağır değilse özellikle de sizin durumunuzdaki gibi, bebek yaşamının ilk aylarını anneyle yoğun ve yakın bir temas halinde geçirmişse, daha sonrasında ebeveynlerin belirli saatlerde evden ayrı olmaları, geriye kalan saatlerin çok daha efektif geçirilmesini sağlıyor..
çocuk hem anneden çok uzun süre ayrı kalmıyor hem de diğer yandan aşırı bir bağımlılık geliştirmiyor. Ayrıca bebekten önce sosyal yaşantısı yoğun olan anne de, iş yerinde yorulsa da, çocuğunu ne kadar özlüyor olsa da, aslında biraz nefes almış, ev dönene kadar tazelenmiş oluyor. Çocuğuna karşı daha sabırlı oluyor.
Ben de genelleme yapmaktan hoşlanmam ve kimseyi alındırmak da istemem ama kendi çevremde gördüğüm kadarıyla çalışan anneler çocuklarına ufacık bir tokat bile atmamaya daha çok imtina ediyorlar. - Evde olan anneler çocuklarını dövüyor mutlaka demiyorum tabi ki ancak daha sabırsız yapıdaki kadınların, sürekli evde olduklarında buna biraz daha meyilli oldukları da bir gerçek..
Ancak son olarak da şunu söylemeliyim ki, eğer maddi durumum çalışmamaya müsaade etseydi - kıt kanaat geçinecek şekilde değil tabi ki - hiç çalışmadan, bol bol gezmeye tozmaya manasında söylüyorum :) o zaman yukarıda söylediklerimin aksini de iddia edebilirdim. Bilemiyorum :):)