Cocuk sahibi olmak

A

Aykilil

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
7 Aralık 2017
582
419
33
35
Merhaba arkadaslar. Ben 28 yasindayim. 3.5 yillik evliyim. Esim cocuk istiyor ama ben kendimi asla hazir hissetmeyecekmisim gibi geliyor. Ikimiz de cocuklari cok severiz. Esim bebek gordugunde hemen kucagina alir hayran hayran bakar. Daha da ertelemek ona haksizlikmis gibi geliyor bana ama kendimden emin degilim. Folik asit kullanmaya basladim. Haftaya randevum var. Kadin dogum doktoruna gidecegim. Ama halen korunmayi birakamadim. Cesaret edemiyorum. Hamilelikten dogumdan cok korkuyorum. Ama hamile kalamamaktan da korkuyorum. Cok mu abartiyorum. Normal mi bu hissettiklerim. Cocugumuz oldugunda esimle aramizdaki iletisim zarar mi gorur daha mi guclenir kestiremiyorum. Degismekten korkuyorum.
Benim annem hayatta degil ve ben cok deneyimsizim. Yalniz olma fikri de beni korkutuyor.
 
Hamile kalmadan asla hazır olup.olmadiginizi anlayamazsıniz bende 2. Çocuk icin kendimi hiç hazır hissedecekmisim gibi gelmemisti ama hamile oldugumu öğrendiğimde neden bu kadar bekledim ki dedim.
 
Cocugu size insallah verecek olan Allah , onun yolunu hazirlayip ,dogumu yaptiracak olan da Rabbim.Insallah ha diyince de cocugunuz olur... Biraz tevekkul etmeyi denerseniz , insallah kolaylika doğurursunuz.
 
Çocuk şahanedir, çok seversin. Ama acı gerçek şu ki büyütmek dünyanın en zor işi. Öyle bir gülüşü ile yorgunluğun falan gitmiyor. Kızımı çok seviyorum, o benim en kıymetli varlığım. Şu anda 3 yaşına yaklaşıyor. Doğduğu günden beri uykularım hep bölük pörçük. Hele lohusalık tamamen ruh hastası bir dönem. Bazen insanları susturmak için her şeyi yapabileceğimi düşünürdüm...

Emsin diye ayrı, emmeyi bıraksın diye ayrı uğraştım. 2 sene ücretsiz izin aldım, kendim baktım. İşe başlayınca psikolojim daha iyi oldu. Doğru kreşi bulabilmek için pek çok yerle konuştum. Burada konu açtım, kreşe ne sormalıyım diye.

Hala yemiyor herşeyi onla uğraşıyorum. Türkiyenin hali ortada, özel okul için şimdiden birikim yapmak lazım falan filan.

Bunlar eksileri. Yalnız annecim seni çok seviyorum demesi ömre bedel. Ona sarılınca dünyalar benim. İyi düşün, uzun bir süre hayatının merkezi o olacak, herşeyi ona göre ayarlayacaksın.
 
Hamile olduğunu ogrendigin anda kendini hazır hissediyorsun canım zaten.
İstediğin de gebelik testinde tek çizgi yi görünce de kendini hazır hissetmeye basliyorsun
 
Evliligi hazir hissedip evlenmissen cocuguda dusunmen gerekir bence sonucta esiniz istiyor
 
Aynı şeyleri düşünüyormuşuz. Ben istiyorum aslında iki aydır da korunmayı bıraktık ama olmadı henüz. Ancak kalbim ve aklım resmen iki ayrı yönde. Kalbim deli gibi istiyor cocuk gorunce ici gidiyor ama aklım...

Kariyerim için çok emek verdim bu noktaya gelmişken çocuk için vazgeçmek, hadi hem çocuk hem kariyer desem isim çocukla aynı anda idare edilecek gibi değil çalışma saatleri uzun yolum uzak taşınma gibi bir durumumuz da yok. Yani onu yapamam. Kreşe anane ya da babaneye bırakmak da aklıma yatmıyor doğuracaksam en azından 3 sene kendim bakmalıyım diyorum
Her şeyi geçtim bir de ülkenin ve dünyanın gidişatı var. Kendi geleceğimiz bile sallantidayken böyle bir yere ortama çocuk getirmek hayatımızı daha da zorlaştıracak.
Işte aklımda sürekli bunlar... Aylardır hem isteyip hazırlanıyorum hem de kendimle savaşıyorum

En son ne yaptım biliyor musun? Yeter artık dedim. Uzun uzun dua ettim. Ben geleceği bilemem Allahım ama sen bilirsin bu yüzden kendimi ve kaderimi sana emanet ettim. Eğer hakkımızda hayırlı ise nasip et en hayırlı zamanda dedim ve Allah a güvenerek çıktım yola.
Korunmayı bu güvenle bıraktım yani. Şimdilik gelen giden yok :) bazen keşke 5 sene beklemeseymişiz hemen olmayacak sanırım desem de hemen ettiğim duayı hatırlıyorum.
Biliyorum eğer hakkımızda hayırlı ise gelecek o bebek ve en hayırlı zamanı bekleyecek.
Bunu bilince o kadar huzurlu oluyorsun ki
Belki bir başkasına çok kaderci gelebilir bu yaklaşım ama ben de huzuru bunda buldum.
Inşallah senin için de en hayırlısı en güzeli olur canım
 
Ben de 4 yıllık evliyim.Aynı şeyleri düşünerek geçirdim vaktimi hatta 2 düşük yaptım Amannn belki eşimle aram bozulacaktı veya ev huzuru kalmayacaktı diye düşünüp kendimi rahatlatırdım ama zaten bu süre zarfında evliliğimiz şükür oturdu artık bir Bebek vakti gelmişti tekrar hamile kaldığımı öğrenince sevinemedim yine düşerse diye ama kalp atışını duydum o Zaman kendimi anne gibi hissettim,bir sorumluluğum var artık herşeyime dikkat etmeliyim dedim eşimden öncelik o oldu birşey olmasın Saglıkla gelsin dünya ya diye.Ki bu heyecan çok farklı bir şey...Hani o çocuk sahibi olamayanlardan çocuk kaçıranlar,nazar değdirmesin diye göstermeyenler var ya ben de rahatça parka gidip çocuğumu oynatabileceğim günleri hayal edip edip ağlar oldum herşeye ağlıyorum.:KK61:İstiyorsanız beklemeyin yani..
 
Çocuk dünyanın en güzel seyi ama bi o kadar da zor..bu zorluğa kimsenin hazır olduğunu sanmıyorum..doğurursun ve yaşarsin..ama muhteşem bi duygu.his.aşk..
 
Ayni yastayiz ve ben de hamile kalincaya dek ayni duygulardaydim. Oncelikle 30umdan once anne olmak istedim hep ama aynen de bu korkular vardi.

Esim ve benim disimda 3.kisinin varligi beni tedirgin ediyordu,bir yandan da ya hemen hamile kalamazsam diyordum.Hatta hamile kaldigimi ogrendim, istememek degil tabi ki ama 2ay pek sahiplenemedim kendimi suçladım nasil birsey hissedemem diye.duygularimla savastim resmen:)

Ama simdi 5bucuk ay oldu allahim biran once dogsun artik kucagima alayim koklayayim diyorum. :KK200: Yani hamile kalmadan bu duygulari hissetmen kafa karisikligi yasaman cok normal.
Akışına bırak bence :21:
 
Aykilil .!.:
Merhaba arkadaslar. Ben 28 yasindayim. 3.5 yillik evliyim. Esim cocuk istiyor ama ben kendimi asla hazir hissetmeyecekmisim gibi geliyor. Ikimiz de cocuklari cok severiz. Esim bebek gordugunde hemen kucagina alir hayran hayran bakar. Daha da ertelemek ona haksizlikmis gibi geliyor bana ama kendimden emin degilim. Folik asit kullanmaya basladim. Haftaya randevum var. Kadin dogum doktoruna gidecegim. Ama halen korunmayi birakamadim. Cesaret edemiyorum. Hamilelikten dogumdan cok korkuyorum. Ama hamile kalamamaktan da korkuyorum. Cok mu abartiyorum. Normal mi bu hissettiklerim. Cocugumuz oldugunda esimle aramizdaki iletisim zarar mi gorur daha mi guclenir kestiremiyorum. Degismekten korkuyorum.
Benim annem hayatta degil ve ben cok deneyimsizim. Yalniz olma fikri de beni korkutuyor.
Genişletmek için tıkla...

35 yaşındayım 2 yıllık evliyim. Annem yok yalnızım. Belki bu yüzden çocuk düşüncesinden hep korktum bir sorumluluk almak hayatım boyunca koşulsuz bağlı olacağım canımdan olan birine bağlı olmak. Bakabilecekmiyim korkusu? Annelik belki bana göre değildir belki ben annelik için yaratılmamışımdır? Beynimde milyon tane soru. Eşim çok istiyordu ve iyi bir baba olacağından çok eminim. Tamam dedim korunmayı bıraktım ama her ay regli olduğımda ohh diyordum yine yok seviniyordum böyle 7-8 ay geçti sonra bir korku sardı acaba ben hiç
Anne olamayacakmıyım? Şimdi tüp bebek tedavisi ile 2 denememde 7 haftalık hamileyim. Hala hazırmıyım diye sorguluyorum kendimi. Ama o kalp atışını duyduğum zaman hayatımdaki en müthiş
Gündü. Ağlayarak onlarca kez şürkrettim. Yalnız olma fikri benide korkutuyor ama şu anda bile henüz bir fasulye bile olsa onun için herşeyi yapacak kadar güçlü hissediyorum kendimi. Biraz daha zaman tanıyabilirsin kendine. Ama korkular her zaman olacak. Tam anlamıyla hazır hissedermisim bilmiyorum ben hissetmedim. Ama içimde bir canlı büyüyor ve bunu bilmek bile inanılmaz heyecan verici.
 
Korunmayi birakmiyorsan bosuna folik kullanma, onun da fazlasi iyi degil.
 
Aykilil .!.:
Merhaba arkadaslar. Ben 28 yasindayim. 3.5 yillik evliyim. Esim cocuk istiyor ama ben kendimi asla hazir hissetmeyecekmisim gibi geliyor. Ikimiz de cocuklari cok severiz. Esim bebek gordugunde hemen kucagina alir hayran hayran bakar. Daha da ertelemek ona haksizlikmis gibi geliyor bana ama kendimden emin degilim. Folik asit kullanmaya basladim. Haftaya randevum var. Kadin dogum doktoruna gidecegim. Ama halen korunmayi birakamadim. Cesaret edemiyorum. Hamilelikten dogumdan cok korkuyorum. Ama hamile kalamamaktan da korkuyorum. Cok mu abartiyorum. Normal mi bu hissettiklerim. Cocugumuz oldugunda esimle aramizdaki iletisim zarar mi gorur daha mi guclenir kestiremiyorum. Degismekten korkuyorum.
Benim annem hayatta degil ve ben cok deneyimsizim. Yalniz olma fikri de beni korkutuyor.
Genişletmek için tıkla...
28 yasındayım bende 3 bucuk yıllık evliyim. Evlendim ilk gun den beri korunmadım. 4 ay sonra sorun oldugunu hissettim doktora gittim benim Jersey temizdi esımde sorun varmıs. Da da hamile kalamadım 4 tup denemem oldu 3 negatif 1 düşük oldu. Hıc dusunme denemelisin bence
 
Bebekten sonra hayat çok iyi de olabilir kötü de. Garantisini kimse veremez ve bilemez. Bebekten değil anne babadandir kötüye gitmesi. Eğer aklınız karışık ise samimiyetle söylüyorum gerçekten ne istediğinizi bilmek ve hazır olmak adına bir psikolog ile görüşebilirsiniz ben olsam öyle yapardin.
 
Bende senin gibiyim hamilelikten korkuyorum ama hiç olmamasından da korkuyorum .

Kısmet diyelim artık
 
İstediğin zaman olmama ihtimali artık çok yüksek. Burası da var.. Bende istediğim an olacak sanmıştım. Ama hiç öyle olmadı. .
Soruna cevap vereyim evet uykusuz kalıyorsun vs ama su kadarını söyleyebilirim bebeğimden önce yaşamak nedir bilmiyormusum.. o olmasaydı yine eskisi gibi full makyaj gezerdim uyurdum belki ama uyandığımda kalbimi ısıtan o minicik elleri olmayacaktı yüzümde ....
Anlatilabilecek bir duygu değil. Ha şurası da var bu çocuk hep bebek kalmayacak. Birgün büyüyecek. Hadi anne alışverişe gidelim denize girelim diyecek. .
Allah düşmanıma bile aratmasin evlat sevgisini. .
 
Bu kadar istekli bi es, bebeginzi yetisirmenizde yardimci olacaktir. Annelik o kadar degisik bi duygu ki, emin olun neden bu kdr bekledim diye kendinize kizacaksiniz. Hic korkmayin ve kendinize guvenin.
 
ruhen ve bedenen hazır olmadıkca bebek ısıne gırmeyın derım asla, ben kızımı esımınde kendımınde ıstedıgımız bır anda dogurdum rahat bır gebelık ve dogum gecırdım ama esımden bekledıgım ılgıyı pek goremedım bununnedenlerı hem onun karakter yapısı hem de zaten bır cocugu olmasından bu duyguyu tatmasından kaynaklı ıdı.
sonrasında ıstenmeyen bır gebelık daha oldu kurtaj oldum o esnada cok gel gıt yasadım ama sartlar ıkıncı bır cocuga elverıslı degıldı ve ben ıstemıyordum tek cocuk benım ıcın ıdeal olanı ıdı.. zaten esımde ıstemıyordu kendınce sebeplerden oturu..
su an kızım 1,5 yasını bıraz gecmıs durumda babası artık daha ılgılı her anlamda, kızım benım en buyuk arkadasım, onunla yalnız gecırdıgım anların keyfını hıcbırsey vermıyor bana ama bu demek degıl kı benı hıc zorlamıyor....
zorlandıgım nalar oluyor,korkularım oluyor kı aılemde bana tam destek bu konuda ama yınede ıyıkı yapmısım dedıgım seylerden bırı belkıde ılk sırada yer alanı kızım ...
hazır hıssettıgınde korunmayı bırak ama hemen olacak dıye bır sey yok once bır kontrolden gecın sorun yoksa oluruna bırakın ve cocuk ıcın degıl zevk ıçın sevısın en basıt kuralı bu işin ;)
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Benhurrem
Bayram geldi off ☹️
Yorumlar
16
Görüntüleme
2K
Benhurrem
Benhurrem
L
İkinci cocuktan sonra siz de böyle oldunuz mu ?
2
Yorumlar
37
Görüntüleme
2K
inekobasi
I
D
Akil danismak istiyorum
2 3 4
Yorumlar
75
Görüntüleme
3K
mimoza2015
M
T
Kurtaj ve yalnizlik hissi
Yorumlar
6
Görüntüleme
1K
loveinnovember
loveinnovember
E
Lohusalik, bunalim, esim ve yalnizlik :’(
2
Yorumlar
38
Görüntüleme
5K
cleo de nile
C
Back
X