Merhaba..Öncelikle tebrik ederim en kısa zamanda bebeğinizi sağlıkla kucağınıza alırsınız inşallah..Ben 27 yaşındayım 3,5 senedir de evliyim.Eşim 33 yaşında ve şu ara tutturdu yaşım ilerliyor,baba olmak en doğal hakkım vs vs.Ben biraz işkolik biriyim işimi de çok severek yapıyorum ve işim gereği de sürekli seyahat ediyorum yurtdışı ayrı yurtiçi ayrı.Bazen bir hafta eve gelemediğim oluyor.Siz söyleyin lütfen bu şartlar altındayken nasıl bebek sahibi olmayı düşünebilirim ki?O çocuğa da yazık değil mi?..
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Çocuk sahibi olmanın iyi ve kötü yanları.. ??
- Konu Sahibi aprilgirl
- Başlangıç Tarihi
- 25 Ağustos 2014
- 123
- 55
- 98
- 42
Tabiki yazık sizde anlıyorum istemiyorsanız zaten yapmayın sizede yazık o çocuğa da belki yazık olur istemiyorsanız kararinizdan vazgeçmeyin benim kayinvaldem küçük gorumcemi istememiş şimdi en ufacık kızgınlık başına kakiyor ben seni istememistim diye...ben saygı duyuyorum size
Ben de bunu çocuğa söylemekten çekinmezdim.O yüzden en iyisi hazır olana kadar yapmamak..
- 25 Ağustos 2014
- 123
- 55
- 98
- 42
- 25 Ağustos 2014
- 123
- 55
- 98
- 42
- 14 Kasım 2013
- 2.353
- 439
- 198
çocuk sahibi olmayanları ve olsun diye can atanları üzmek istemem ama paylaşmak istiyorum...
üniversite okudum okurken eşimle çıkmaya başladım
asker bekledim kariyer dedim
evlenmeden kurumsal firmada çalıştım
evlendım kendıme araba alcam dedim aldım
3yıl boyunca ...çocuk mocuk amannn açmayın o konuları dedim
eşimle birlikteliğimin 8. senesine geldim
ve gebelik düşündüm onuncu ayımda ancak tutturabıldım
hala bebek neşesine tam kendimi verememişken
ultrasonda gördüğüm o ayaklar o eller...allahım.. tarifsiz bişey ya
hayatımın en güzel günü dedim
anlatılmaz bir his.. kıpır kıpır duygular
annelik bence süper olucak...
üniversite okudum okurken eşimle çıkmaya başladım
asker bekledim kariyer dedim
evlenmeden kurumsal firmada çalıştım
evlendım kendıme araba alcam dedim aldım
3yıl boyunca ...çocuk mocuk amannn açmayın o konuları dedim
eşimle birlikteliğimin 8. senesine geldim
ve gebelik düşündüm onuncu ayımda ancak tutturabıldım
hala bebek neşesine tam kendimi verememişken
ultrasonda gördüğüm o ayaklar o eller...allahım.. tarifsiz bişey ya
hayatımın en güzel günü dedim
anlatılmaz bir his.. kıpır kıpır duygular
annelik bence süper olucak...
- 23 Mayıs 2009
- 14.582
- 16.119
- 823
yazdıklarını yargılamadan okumaya çalıştım anne olmak zorunda değilsin tabiki benide ilgilendirmez tabi
ama bu kadar katıysan neden hamile kaldında o masumu aldırabildin
bütün yazdıkların beni ilgilendirmezde ama bu çok yazık olmuşAldırmadım düşük yaptım.yazdıklarını yargılamadan okumaya çalıştım anne olmak zorunda değilsin tabiki benide ilgilendirmez tabi
ama bu kadar katıysan neden hamile kaldında o masumu aldırabildin
Merhabaa.Tebrik ederim öncelikle sizi ve eşinizi.Allah bir an önce kucağınıza almaya nasip etsin inşallah bebeğinizi..Açıkcası buraya aranıza katılmadan önce bu konuda daha serttim şimdi tüm bu yorumlarınız(yine yumuşatmadı bebek sahibi olma fikrine karşı beni)ama kendimi biraz daha fazla sorgulamama neden oldu acaba ben mi yanlış düşünüyorum falan gibi.Ben biraz şu yapıda biriyim benim için hiçbir şey kesin doğru ya da kesin yanlış değildir yani işler bundan çok daha karışıktır..O yüzden anne olan bayanlar bana 'anne olmak dünyanın en güzel duygusu' dediklerinde benim için kesin doğru gibi gelmiyor bilemiyorum..
Anne olmak, ya da herkes anne olmak için yaratılmadı filan konuşmaları bana biraz asılsız geliyor aslında. Annelik fıtratta var olan bir duygudur ve bu durduğu yerde ortaya çıkmaz.
Ben oğlumu dünyaya getirmeden önce aslında bir parça bende o düşüncedeydim.
Hatta bir keresinde İstanbul floryaya eşim, annem ben gitmiştik. Bir kadın ve çocuğunu gördüğümde aynen şöyle demiştim:
Kadına bak şuraya eğlenmeye mi gelmiş çocuğun peşinde yorulmaya mı? şu manzaranın güzelliğinin tadını çıkarmak varken o parkta çocuk peşinde koşuyor dediğimde annem ve eşim şok olmuş bir ifadeyle yüzüme bakmıştı.
Hatta annemde burada yazılanlar gibi çocuğun olsunda bak zevkle koşacaksın demişti.
Evliliğimin 2. ayında hamile kalmıştım ve asla istemediğim bir gebelikti. Günlerce ağlamıştım. Hazır hissetmiyordum kendimi yeni evliydim gezeceğim yerler yapacağım planlar vardı. Tam bebeği kabullendiğim sırada boş gebelik sebebiyle kürtaj oldum.
Allahu teala Bebek olmadan önce kesinlikle anneyi hazırlıyormuş. Buradaki bebek istemeyen arkadaşlara şaşkın bir ifadeyle bakmak, sorgulamak yanlış.
Ondan 1 sene sonra içimde aşırı bir bebek sahibi olma isteği olmuştu. O şekildede oğluma hamile kaldım.
Anneliğin melekimsi bir şekilde anlatmayı da doğru bulmuyorum. Göze alınmadan cahil cesaretiyle olacak şey değil..
Bu şekilde anlatılınca çocuğunuza tahammül edemediğiniz yerde (sonuçta sizde bir insansınız ve mükemmel ya da her halinizi aynı değil) ben kötü bir anneyim çocuğuma yetemiyorum, ben yapamıyorum çaresizliğini hissetmeye sevk eder ve psikolojik olarak yıkım başlar ve Allah korusun bu bebeğinizi bırakmaya kadar varabilir.
Annelik ve anne olmak öyle bir şey ki, siz bebeği kendinize yük görmeye başladığınızda size yük, mutluluk olarak baktığınızda size mutluluk olarak döner.Ve bebekler hiç ummadığınız kadar sizin duygularınıza hakim varlıklardır.İstenmediklerinin çok çabuk farkına varırlar.siz mutsuz ve gergin olduğunuzda size ağlama krizleriyle cevap vermeleri gecikmez. Siz bu noktada çileden çıkar ve " neden ağlıyorsun, ne oldu da ağlıyorsun" diye bağırmaya başlarsınz. Siz mutlu olduğunuzda onlarda mutlu olurlar. :Florya da üzüldüğüm ve acıdığım o kadına; geçtiğimiz günlerde Beykoz sahilinde aynı şekilde oğlumun peşinden parkta koşarken ne şanslı kadınmış dedim. Oğlunuz ilk adımlarını atıyor, parkta yürüyor, iki adımdan sonra düşüyor ve sizin içinizden bir parça kopuyor , ay diyorsunuz, oğlunuzun yüzü gülüyor ve yürümeye devam ediyor. İşte orada halatlar kopuyor içinizden yalvarıyorsunuz; Hamd olsun Allahım , ben kimdim ki bana böyle bir güzelliği nasip ettin"
Hakkaten biz kimiz ki.
Konudan konuya atlayacağım belki ama,
Şu yazıyı yazarken 10 kere kalkıp oturdum. paçamın arasında bir kuş buraya oturduğum için ağlıyor onun ağlaması ve buraya yazma isteği insanı sinirlendiriyor.Bunu itiraf etmekten çekinmiyorum. ciddi manada sinirleniyorum fakat kucağıma alıp emzirmeye başladım bir eliyle yüzümü okşuyor bende onun saçlarını düzeltiyorum. İkimizde de tarifsiz bir rahatlama ve huzur oldu işte bu duygu anlatılmaz yaşanır.
Birgün otobüste giderken yanıma bir bayan oturdu. Az ilerdede bir çocuk annesiyle inatlaşıyor ağlıyordu. Araçtan indiklerinde yanımda ki bayan bana döndü dedi ki: "Bu dünyada en zor meslek ne diye sorsalar 3 kere annelik derim" dedi.
Annelik çok zor bir zanaat.
Ve ben bu zanaatın altına girdiğim için kendimi çok güçlü, mutlu ve becerip beceremeyeceğim konusunda kaygılı hissediyorum.
Rabbim hayırlı evlatlar yetiştirmeyi nasip etsin.
Ben oğlumu dünyaya getirmeden önce aslında bir parça bende o düşüncedeydim.
Hatta bir keresinde İstanbul floryaya eşim, annem ben gitmiştik. Bir kadın ve çocuğunu gördüğümde aynen şöyle demiştim:
Kadına bak şuraya eğlenmeye mi gelmiş çocuğun peşinde yorulmaya mı? şu manzaranın güzelliğinin tadını çıkarmak varken o parkta çocuk peşinde koşuyor dediğimde annem ve eşim şok olmuş bir ifadeyle yüzüme bakmıştı.
Hatta annemde burada yazılanlar gibi çocuğun olsunda bak zevkle koşacaksın demişti.
Evliliğimin 2. ayında hamile kalmıştım ve asla istemediğim bir gebelikti. Günlerce ağlamıştım. Hazır hissetmiyordum kendimi yeni evliydim gezeceğim yerler yapacağım planlar vardı. Tam bebeği kabullendiğim sırada boş gebelik sebebiyle kürtaj oldum.
Allahu teala Bebek olmadan önce kesinlikle anneyi hazırlıyormuş. Buradaki bebek istemeyen arkadaşlara şaşkın bir ifadeyle bakmak, sorgulamak yanlış.
Ondan 1 sene sonra içimde aşırı bir bebek sahibi olma isteği olmuştu. O şekildede oğluma hamile kaldım.
Anneliğin melekimsi bir şekilde anlatmayı da doğru bulmuyorum. Göze alınmadan cahil cesaretiyle olacak şey değil..
Bu şekilde anlatılınca çocuğunuza tahammül edemediğiniz yerde (sonuçta sizde bir insansınız ve mükemmel ya da her halinizi aynı değil) ben kötü bir anneyim çocuğuma yetemiyorum, ben yapamıyorum çaresizliğini hissetmeye sevk eder ve psikolojik olarak yıkım başlar ve Allah korusun bu bebeğinizi bırakmaya kadar varabilir.
Annelik ve anne olmak öyle bir şey ki, siz bebeği kendinize yük görmeye başladığınızda size yük, mutluluk olarak baktığınızda size mutluluk olarak döner.Ve bebekler hiç ummadığınız kadar sizin duygularınıza hakim varlıklardır.İstenmediklerinin çok çabuk farkına varırlar.siz mutsuz ve gergin olduğunuzda size ağlama krizleriyle cevap vermeleri gecikmez. Siz bu noktada çileden çıkar ve " neden ağlıyorsun, ne oldu da ağlıyorsun" diye bağırmaya başlarsınz. Siz mutlu olduğunuzda onlarda mutlu olurlar. :Florya da üzüldüğüm ve acıdığım o kadına; geçtiğimiz günlerde Beykoz sahilinde aynı şekilde oğlumun peşinden parkta koşarken ne şanslı kadınmış dedim. Oğlunuz ilk adımlarını atıyor, parkta yürüyor, iki adımdan sonra düşüyor ve sizin içinizden bir parça kopuyor , ay diyorsunuz, oğlunuzun yüzü gülüyor ve yürümeye devam ediyor. İşte orada halatlar kopuyor içinizden yalvarıyorsunuz; Hamd olsun Allahım , ben kimdim ki bana böyle bir güzelliği nasip ettin"
Hakkaten biz kimiz ki.
Konudan konuya atlayacağım belki ama,
Şu yazıyı yazarken 10 kere kalkıp oturdum. paçamın arasında bir kuş buraya oturduğum için ağlıyor onun ağlaması ve buraya yazma isteği insanı sinirlendiriyor.Bunu itiraf etmekten çekinmiyorum. ciddi manada sinirleniyorum fakat kucağıma alıp emzirmeye başladım bir eliyle yüzümü okşuyor bende onun saçlarını düzeltiyorum. İkimizde de tarifsiz bir rahatlama ve huzur oldu işte bu duygu anlatılmaz yaşanır.
Birgün otobüste giderken yanıma bir bayan oturdu. Az ilerdede bir çocuk annesiyle inatlaşıyor ağlıyordu. Araçtan indiklerinde yanımda ki bayan bana döndü dedi ki: "Bu dünyada en zor meslek ne diye sorsalar 3 kere annelik derim" dedi.
Annelik çok zor bir zanaat.
Ve ben bu zanaatın altına girdiğim için kendimi çok güçlü, mutlu ve becerip beceremeyeceğim konusunda kaygılı hissediyorum.
Rabbim hayırlı evlatlar yetiştirmeyi nasip etsin.
- 14 Kasım 2013
- 2.353
- 439
- 198
nasip...
- 23 Mayıs 2009
- 14.582
- 16.119
- 823
kalp atışları bile mutsuzluğumu değiştirmedi deyince aldırdın sandım kusura bakma
- 22 Aralık 2010
- 292
- 17
- 118
- 34
bir çocugunuz olmadıgı için o duyguyu tatmadıgınız için sizi yadırgamıyorum ama bilmeden böyle düşünmenize şaşırdım... çocugun evet masrafları oluyor ama o paraya üzülüyorum çok agır bir laf bir gün çocuğunuz olur ve görürsünüz bu lafın ne kadar yersiz oldugunu o oldugunda herşeyi ona almak istiyecek alamadıgınız zamanlar burukluk bile olacak içinizde ben açıkcası çocuga harcanan paraya üzülüyor olmanıza üzüldümm...
Karnımda olan (şimdi değil) bir bebeğin kalp atışlarını duydum,ultrasonda da gördüm hiç hamile kalmadan konuşuyor değilim.
Almak istediğini alamamak bana ne kadar koyar bunu biliyorum,doğsaydı her şeye sahip olmasını isterdim. Kendimden biliyorum çünkü.
Öyle çocuklar görüyorum ki harcanan kuruşu haketmiyor,öyle nankör ve sığ.Genellemek biraz ağır olmuş sanırım dediğiniz gibi.
