2. çocuk için kafa karışıklığı

İşte doğurmak kolay büyütmek zor.
Bencillik nasıl bir bencillik ben anlamıyorum. Doğurmakla bitse 3 tane doğururdum. Beraber büyürlerdi. Ama tam yetebileceğim kadar çocuk yapmak istemekle bencillik nasıl olur anlamıyorum ben
Eşlerin birlikte karar verdikleri çocuk meselesi yalnızca onları ilgilendirir, kimse buna bencillik diyemez.

Çok genel bir yorum yapacağım, çocuğumuz oluyor giyeceği kıyafeti de, gideceği okulu da hep biz belirliyor biz karar veriyoruz değil mi? Hatta mümkünse öğretmeni bile kendimiz belirlemek istiyoruz çocuğa danışmıyoruz çünkü kendi kararlarını verecek yetide görmüyoruz ve bu durum liseye kadar devam ediyor bazı ailelerde üniversitede bile ailenin tercihleri öne çıkarılıyor çocuğun okumak istediği bölüme itiraz ediliyor, çocuğun giyeceğinden okuluna hiçbir kararı onun fikrini almadan uygularken kardeş konusu açılınca fikrini dikkate almak da bana garip geliyor, o belki 2 gün sonra kardeş istemeyecek ama anne baba ömür boyu çocuklarına yetebilmek için kendisini paralayacak.

Çocuklar çocuk da kalmıyor üstelik, ki çocukken bile maddi manevi zorlukları var, büyüyünce bu zorlukları 5x 10x yaşıyorsunuz ebeveyn olarak.
Liseyi de maddi manevi zorlansa da bitirdi diyelim, üniversitede yurt çıkıp çıkmayacağının garantisi olmuyor şehir dışında çocuk okutmak maddi olarak çok zor, üniversiteye gideceği şehrin insan profilinin sıkıntılı olması halinde yaşayacağınız yürek çarpıntıları da çok zor.

Onu da hallettiniz çocuğunuz çok şükür mezun oldu diyelim, hadi iş de buldu evlenmek istedi, aha o vakit ayvayı yediniz işte :)))
Çocuk şartları yüzünden birikim yapamamışsa, ana babası ona bir ev yapacak kudrette değilse, sadece kendi maaşıyla kiralık ev bulmakta bile zorlanıyor çünkü artık kiralık evler ateş pahası, 1 depozito 1 kira 1 hizmet bedeli adı altında daha anahtarı teslim alırken bismillah minimum 100 bin lira ev tutma parası harcıyorsunuz, tek başına eşya almakta zorlanıyor çünkü onlar da ateş pahası, düğün isterlerse eyvahlar olsun salonlar deli para istiyor, balayı hayal, tek bir çocuk evlenirken hem yeni evlenecek çift hem de aileler kredi borcu altına giriyor.

Ben çocuğumu ona göre yetiştiririm diyorsunuz evet ama çocuğunuz neyi nereye ne kadar yetireceğini kara kara düşünürken ne halin varsa gör de diyemiyorsunuz, aza tamah etmeyen bir çocuksa da zaten kıyamet koparıyor evde huzur kalmıyor.

Yani hiçbir çocuk çocuk kalmıyor, büyüdükçe hem maddi hem manevi ihtiyaçları da büyüyor.
 
Eşlerin birlikte karar verdikleri çocuk meselesi yalnızca onları ilgilendirir, kimse buna bencillik diyemez.

Çok genel bir yorum yapacağım, çocuğumuz oluyor giyeceği kıyafeti de, gideceği okulu da hep biz belirliyor biz karar veriyoruz değil mi? Hatta mümkünse öğretmeni bile kendimiz belirlemek istiyoruz çocuğa danışmıyoruz çünkü kendi kararlarını verecek yetide görmüyoruz ve bu durum liseye kadar devam ediyor bazı ailelerde üniversitede bile ailenin tercihleri öne çıkarılıyor çocuğun okumak istediği bölüme itiraz ediliyor, çocuğun giyeceğinden okuluna hiçbir kararı onun fikrini almadan uygularken kardeş konusu açılınca fikrini dikkate almak da bana garip geliyor, o belki 2 gün sonra kardeş istemeyecek ama anne baba ömür boyu çocuklarına yetebilmek için kendisini paralayacak.

Çocuklar çocuk da kalmıyor üstelik, ki çocukken bile maddi manevi zorlukları var, büyüyünce bu zorlukları 5x 10x yaşıyorsunuz ebeveyn olarak.
Liseyi de maddi manevi zorlansa da bitirdi diyelim, üniversitede yurt çıkıp çıkmayacağının garantisi olmuyor şehir dışında çocuk okutmak maddi olarak çok zor, üniversiteye gideceği şehrin insan profilinin sıkıntılı olması halinde yaşayacağınız yürek çarpıntıları da çok zor.

Onu da hallettiniz çocuğunuz çok şükür mezun oldu diyelim, hadi iş de buldu evlenmek istedi, aha o vakit ayvayı yediniz işte :)))
Çocuk şartları yüzünden birikim yapamamışsa, ana babası ona bir ev yapacak kudrette değilse, sadece kendi maaşıyla kiralık ev bulmakta bile zorlanıyor çünkü artık kiralık evler ateş pahası, 1 depozito 1 kira 1 hizmet bedeli adı altında daha anahtarı teslim alırken bismillah minimum 100 bin lira ev tutma parası harcıyorsunuz, tek başına eşya almakta zorlanıyor çünkü onlar da ateş pahası, düğün isterlerse eyvahlar olsun salonlar deli para istiyor, balayı hayal, tek bir çocuk evlenirken hem yeni evlenecek çift hem de aileler kredi borcu altına giriyor.

Ben çocuğumu ona göre yetiştiririm diyorsunuz evet ama çocuğunuz neyi nereye ne kadar yetireceğini kara kara düşünürken ne halin varsa gör de diyemiyorsunuz, aza tamah etmeyen bir çocuksa da zaten kıyamet koparıyor evde huzur kalmıyor.

Yani hiçbir çocuk çocuk kalmıyor, büyüdükçe hem maddi hem manevi ihtiyaçları da büyüyor.
Valla mune abla burada bir kaç kere bu konudan linç yediğim için maddi kısımlara hiç girmiyorum artık.
Şımarık olmasın kendi ayakları üstünde dursun deniyor hemen. Bizimkiler şımarık damgasını yiyor.
Ben orta gelirli bir aileyim. Oğlum kolejde okuyor, piyano, yüzme ve basket dersi alıyor. Bir arkadaşım benden biraz aşağıda bir gelirle iki çocuklu. Otomatikman bana aman zaten seninki kafasız özelde puan şişiriyorlar gerçek durumunu asla göremeyeceksin diye eziyor beni aklınca. Ben gülüp geçsem de bir kısım cidden maddi açıdan zorlanmayan çocukları “şımarık” görüyor. Bir baltaya sap olamaz görüyor.
Ama dediğin gibi ilerde yurtdışına geçtim başka şehirde okul kazansa okutmak için de tek çocuk ancak gelir bana.
Benim eşim 3 kardeş. İki kardeş peş peşe üniversite yaşına gelince doğuda tıp, daha az popüler okullarda mühendislik tutarken Ankara da matematik öğretmenliği okumuş mesela. Çünkü başka şehirde okuyamazmış ailesi.
Ben bunu da düşünerek yola çıktım. Hepimizin evladı hak ettiği yere gelsin tabii
 
Valla mune abla burada bir kaç kere bu konudan linç yediğim için maddi kısımlara hiç girmiyorum artık.
Şımarık olmasın kendi ayakları üstünde dursun deniyor hemen. Bizimkiler şımarık damgasını yiyor.
Ben orta gelirli bir aileyim. Oğlum kolejde okuyor, piyano, yüzme ve basket dersi alıyor. Bir arkadaşım benden biraz aşağıda bir gelirle iki çocuklu. Otomatikman bana aman zaten seninki kafasız özelde puan şişiriyorlar gerçek durumunu asla göremeyeceksin diye eziyor beni aklınca. Ben gülüp geçsem de bir kısım cidden maddi açıdan zorlanmayan çocukları “şımarık” görüyor. Bir baltaya sap olamaz görüyor.
Ama dediğin gibi ilerde yurtdışına geçtim başka şehirde okul kazansa okutmak için de tek çocuk ancak gelir bana.
Benim eşim 3 kardeş. İki kardeş peş peşe üniversite yaşına gelince doğuda tıp, daha az popüler okullarda mühendislik tutarken Ankara da matematik öğretmenliği okumuş mesela. Çünkü başka şehirde okuyamazmış ailesi.
Ben bunu da düşünerek yola çıktım. Hepimizin evladı hak ettiği yere gelsin tabii
Kuzucum maddi kısmı bir yana bıraksanız, ki şu ekonomik şartlarda bırakamıyorsunuz çünkü mamadan beze, okulundan kıyafetine her şey için para gerekiyor, bugün meyveler el yakıyor, ben yemesem de olur dersin ama çocuğa yedirmek zorundasın, hoş meyve sebzeyi herkes yiyebilmeli, benim çocukluğumda kasayla alınan meyveleri şimdi insanlar taneyle alabiliyor kirazı taneyle karpuzu dilimle satılırken gördük hamd olsun, sebze desen keza öyle yaz sebzeleri olan bamya taze fasülye gibi eskiden her evde pişen sebzelerin en ucuz pazarda bile kilosu 80-100 lira arası geziyor.

Yani maddi boyutu da konuşulması gereken bir şey ama hadi o kısmı geçtik diyelim manen de çocuk demek zorluk demek, niye? Çünkü bebekken hatta ilkokuldayken bile dizinizin dibinde ama sonra öyle olmuyor işte, kendisine göre çevre ediniyor o çevrede her çeşit ailenin çocuğu olabiliyor, ailesini ve kendisini tasvip etmediğiniz arkadaşına karşı çocuğunuzu korumaya çalışıyorsunuz, her çocuk ergenlik dönemini kolay atlatmıyor, zıtlaşmalar oluyor, ben büyüdüm her şeyi bilirimler başlıyor, o kadar çok şey var ki uzatıp başınızı da ağrıtmak istemiyorum ama özellikle ergenlik dönemi çocuğun ailede maddi manevi doyumu çok ama çok önemli ve sonrasında üniversite çağında ve her çocuğunuzda bunu farklı versiyonlarınla yaşayıp farklı ebeveyn taktikleri uygulamak zorunda kalıyorsunuz zira bir çocuğunuza uyguladığınız diğer çocuğunuzda işe yaramıyor.

Rahmetli anneannem ne kadar çocuğunuz varsa kafanız o kadar derde bölünüyor, her birini ayrı düşünüyorsunuz derdi, çok doğru bir laf bence, mezara kadar ebeveynsiniz.
 
Valla mune abla burada bir kaç kere bu konudan linç yediğim için maddi kısımlara hiç girmiyorum artık.
Şımarık olmasın kendi ayakları üstünde dursun deniyor hemen. Bizimkiler şımarık damgasını yiyor.
Ben orta gelirli bir aileyim. Oğlum kolejde okuyor, piyano, yüzme ve basket dersi alıyor. Bir arkadaşım benden biraz aşağıda bir gelirle iki çocuklu. Otomatikman bana aman zaten seninki kafasız özelde puan şişiriyorlar gerçek durumunu asla göremeyeceksin diye eziyor beni aklınca. Ben gülüp geçsem de bir kısım cidden maddi açıdan zorlanmayan çocukları “şımarık” görüyor. Bir baltaya sap olamaz görüyor.
Ama dediğin gibi ilerde yurtdışına geçtim başka şehirde okul kazansa okutmak için de tek çocuk ancak gelir bana.
Benim eşim 3 kardeş. İki kardeş peş peşe üniversite yaşına gelince doğuda tıp, daha az popüler okullarda mühendislik tutarken Ankara da matematik öğretmenliği okumuş mesela. Çünkü başka şehirde okuyamazmış ailesi.
Ben bunu da düşünerek yola çıktım. Hepimizin evladı hak ettiği yere gelsin tabii
O kadar haklısınız ki .Benim de bir tane evladım var ve ikinciyi düşünmüyorum.Cam fanusta büyütmemi söyleyenleri bile duydu kulaklarım.Önceden ikinci çocuğu yap diyenlere gayet kibar cevap verirken artık anladıkları dilden cevap veriyorum .Bakabilecek olana sesimi çıkarmam,yorum yapmam ama herkes tek çocuklulara yorum yapma hakkını buluyor.2. Yap diyenlere aman siz yaptınız da ne oldu benim malım tek oğlumun olacak rahat rahat yaşayacak valla size de yazık diyorum susuyorlar
 
Back
X