evliliğim iyi gitmiyor. Hatta ortada bir evlilik yok diyebilirim. Birbirini seven saygı duyan mutlu bir yuva yok. Kendimi geçtim artık çok oldu ama oğlum.. Hemen hemen her akşam geç gelen benim için saçma sapan işler kovalayan bir adam var, kısa yoldan parayı götürmenin peşinde.. Oğlan görsün seni ilgilen onunla dediğimde ya bilgisayar başında ya telefonda ufaklığı da alıyor koltuğunun altına. İlk zamanlar oyuncak muamelesi yapardı bir de o da bir insan derdim dinlemezdi. Ayrılmayı çok düşünür oldum. Oğlum olmasa ki o benim canım tatlı mucizem, herşey o kadar basit ki.. Eşimin ailesi büyük bir mesele benim için. Çok yıprattılar beni. Eşim de göz yumdu diyeyim, mani olduğu söylenemez. Bebeğim olduğundan beri işin rengi daha da ciddileşti. Aşırı bir sahiplenme var. Biri annesi diğeri babası öbürü anneannesi olmak istiyor, biz büyütelim deniyor. İşin kötüsü de sevme halleri. Kulağını yalıyor ısırıyor ayaklarına vuruyor oğlum sinirlendiğin de zevk alıyor ne diyeyim hırçın seviyorlar. Oğlum çok ağlıyor onların yanında. Çocuk ağlıya ağlıya büyür diyorlar. Hatta ninesi bayılıyor çocuk ağlamasına.. Kalbim sıkışıyor her bir araya geldiğimizde. Bunları düşündükçe boşanmaya karar vermek de zorlaşıyor. Ayrılma dönemini, velayeti, Sonradan yaşanacakları kafada kura kura içime fenalık geldi. Nasıl düzlüğe çıkıcam ben en doğru kararı Nasıl vericem?