• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Cocuk ve meslegim arasında çırpınışım

Merhaba,

Finans sektöründe çalışıyorum. Evliyim, bir kızım var, 28 yaşındayım..
Ama tükeniyorum. Sebeplerim çok..
Istanbula 3 saatlik uzaklıkta, Edirne'nin küçük bir ilçesinde kalıyorum. Kızıma kayinvalidem bakıyor, ancak istanbula gitmek durumundalar , benim isim burda. Her hafta sonu gitsem hafta ici kızımı nasıl göreceğim..
Tayın vs gibi bir durum yok.
Ve işimiz öyle ağır ki , öyle stresli ki saçımin rengi bembeyaz, eve geliyorum kızımla ilgilenemiyorum. Tiroit ve insülin direnci hastalıklar da cıktı. Bir dönem anksiyete için tedavi görüyordum.
Işimi uzun ömürlü görmüyorum. Dijitallesmenin sonuçlarını gördüğümüz şu dunyada maksimum işimizin ömrü 5 yıl.
Istanbul'da evim var. Dayalı, döşeli...
Mesleğimden vazgeçip gitsem mi ? Kizim 3 yaşında zaten su ana kadar hep kayinvalidem baktı.
Şimdi vazgeçmesem ilerde bu sektör bizden vazgeçer.
Ayrıca miras hakkı durumumuz söz konusu , önümüzdeki 1 yıl içerisinde gelecek tabi dünya hali .
Elbette çalışacağım. Ama maasim şuan ki maasimdan daha az olur, özel sağlık sigortamız da var.

Fakat sağlığımız gidiyor binbir türlü hastalık çıkıyor. Goz seğirmesi de başladı..
Ilk defa böyle caresizim
Eğer işiniz ciddi sağlık sorunlarına neden oluyorsa mutlaka iş değiştirmeniz lazım.
Ya departman değiştireceksiniz ya da başka bir sektöre geçeceksiniz.
Sağlık gittikten sonra hiçbir şeyin anlamı yok maalesef.

Birikmişiniz varmış, sizi bir süre iş bulana kadar idare edecek düzeyde mi?
 
Merhaba,

Finans sektöründe çalışıyorum. Evliyim, bir kızım var, 28 yaşındayım..
Ama tükeniyorum. Sebeplerim çok..
Istanbula 3 saatlik uzaklıkta, Edirne'nin küçük bir ilçesinde kalıyorum. Kızıma kayinvalidem bakıyor, ancak istanbula gitmek durumundalar , benim isim burda. Her hafta sonu gitsem hafta ici kızımı nasıl göreceğim..
Tayın vs gibi bir durum yok.
Ve işimiz öyle ağır ki , öyle stresli ki saçımin rengi bembeyaz, eve geliyorum kızımla ilgilenemiyorum. Tiroit ve insülin direnci hastalıklar da cıktı. Bir dönem anksiyete için tedavi görüyordum.
Işimi uzun ömürlü görmüyorum. Dijitallesmenin sonuçlarını gördüğümüz şu dunyada maksimum işimizin ömrü 5 yıl.
Istanbul'da evim var. Dayalı, döşeli...
Mesleğimden vazgeçip gitsem mi ? Kizim 3 yaşında zaten su ana kadar hep kayinvalidem baktı.
Şimdi vazgeçmesem ilerde bu sektör bizden vazgeçer.
Ayrıca miras hakkı durumumuz söz konusu , önümüzdeki 1 yıl içerisinde gelecek tabi dünya hali .
Elbette çalışacağım. Ama maasim şuan ki maasimdan daha az olur, özel sağlık sigortamız da var.

Fakat sağlığımız gidiyor binbir türlü hastalık çıkıyor. Goz seğirmesi de başladı..
Ilk defa böyle caresizim

Ben hiç düşünmez ayrılırdım...
3 günlük dünya bu kadar stresle yaşamaya değer mi?
Hem bilinmeze atlamıyorsunuz ki
Eşinizim bir miktar geliri ve hazır eviniz var
Cocugunuzun sizin sevginize ilginize ihtiyacı olduğu dönemler
Telafisi çok zor oluyor
Işten ayrılmayacaksaniz bile kreşe verin ama başka şehire göndermeyin
 
Sağlık gitti mi dönüşü yok ama 3000 az. Bence kızınız büyüyen kadar hemde sizde sağlığınızı düzeltin eye kadar 2 sene çalışmayın. Sonrası Allah kerim bir işe girersiniz. Çünkü uzun vadede 3000le İstanbula geçinmek zor.
 
İstanbulda kira ödemeyecekseniz geçinirsiniz ama çok lüks şartlarda değil. Şimdi de yüksek standartlı bir hayatınız yoksa neden kendinizi yıpratıp sağlığınızı bozuyorsunuz. Kendi evinizde oturup kızınıza bakarsınız. Pandemi dönemi bitip kızınız büyüdükten sonra tekrar iş bakarsınız
 
Ben kendim icin söyleyeym asla dusunecek biseu yok. .
Duzenmin bozlmasini hic sevmem rutin hayati cok sverm ama cocugumun yanmda buyumesi icin cok seyden vaz gecebilirim.bu isten vaz gecseniz bile elinzde kaln onemli seyler var bence tecrube bir cok is yerine kabul alabilirsiniz ozellikle finans alaninda is isteyipde issiz kalan cok az insan var bence ne isterse olsun gidin cocugunuzdan kendnizi uzak tutmayin büyüyünce pisman olursunuz ustelik is de bulursunuz calismayacaksiniz demek degil bu
 
Hayata bir kez geliyoruz.Isiniz isterse 50 bin kazandirsin, sagliktan huzurdan onemli degil bu rakam..Bekar olsaniz dahi isi birakin derdim.Sizin bir de kucuk cocugunuz varmis.Sabredin biraz mutlaka çocuğunuzun yaninda da bi ekmek teknesi bulursunuz..
 
5 sene sonra o iş sizi birakirsa yeniden iş aramaya baslayacaksiniz ve suan yasiniz kac bilmiyorum ama is bulmak icin yasta onemli bir faktor sanirim.
daha az yipranacaginiz bir is bulabilirsiniz belki.
kızınızı tek başına göndermeyin evet ekmekte lazim ama ekmekten başka seylerde lazim bir çocuga
 
Çoğunlukla maddi olarak bakmış herkes ama biraz da size iyi gelir mi diye düşünün derim. Ben mesela evde olmaktan, çalışmıyor olmaktan asla mutlu olmuyorum. Beni depresyona sokuyor. Bu yönden de düşünmenizi oneriirm.

Bir de bakıcı bulsaniz kziiniza? Ya da kreş. Yaşı küçük değil hiçbiri için.
 
İşinizi bırakın. Evladınızı goremiyorsunuz, sağlığınız gidiyor, bir bebek anasından mahrum kalıyor. Taa şehir değiştiriyorsunuz. Ne diye olsun ki. Dönün İstanbul'a. Biraz kendinizi toparlayın, ailenizle vakit gecirin, çocuğunuzu büyütün bir kaç sene, en azından anasınıfı yaşına gelene kadar. Kreşte demiyorum. Zaten şimdiye kadar.annesi bakamamis. En güzel vakitlerini goremiyorsunuz. Ev kira degil, borç harç yok niye bu zorlama. Az dişinizi sıkın. Ondan sonra elbet bir iş bulursunuz. Eşinize ve bebeğinize vakit ayırın. İş olur ama onlar olmaz
 
Back
X