- Konu Sahibi nebilimben
- #21
ne kadar ters acilardan bakmissiniz konulara arkadaslar... Kadinin derdini ben anliyorum, cunku eltim de ayni seyleri yasiyor, bizzat goruyorum. Yasadigi kolay birsey degil, cocuga anne olarak bir otorite saglamaya calisiyor, sonucta cocugun egitimi ve gelisiminden en cok sorumlu olan annedir. Butun gun onun iyi sekilde yetismesi icin cabalayan yegane insan. Dusunun ki anne cocuga duzgun birseyler ogretmek cabasinda bir seye `hayir` derken, babanin `evet` demesi cok abestir. Cocuk anneden bulamadigi yuzu babada bulunca, annesinin otoritesi kalmaz, ve olur olmaz herseyi tutturmaya baslar. Bu en basitinden bir el yikamakla baslar, daha sonra toplum icerisinde annesine huzur vermez olur, cunku babanin anneye sert cikismalari ve bunu ozellikle cocugun onunde yapmasi, cocuga farkli bir guven vererek `annem bana birsey diyemez-yapamaz babam var` zihniyeti olusturur. Halbu ki bir cocuk hem anneyi hem de babayi esit derecede saymalidir ki, dogru olmayan seylerden anne-baba birlikte evladini koruyabilsin... Elbette babanin da cocugun gelisiminde rolu cok buyuk, fakat babanin burada anneye destek olmasi gerek, engel degil. Sizin yapmaniz gereken cocuk gelisimi konusunda uzman biri ile esinizle birlikte gorusmeniz, size en dogru sekilde davranisi o gosterecektir - izah edecektir. Esiniz ile aranizda olusan bu problemlerde, ozellikle esiniz bu konularin egrisini dogrusunu bir uzmandan duyduktan sonra, yavas yavas kaybolacaktir. Kafanizda buyutmeyin bence, zaten ilk cocugunuz belli ki, ikinizin de tecrubeli olmadiginiz bir alan, zaman ile asacaksinizdir, fakat muhakkak bir uzmana danismalisiniz. Cocugunuzun daha saglikli sekilde anne-baba dengesini bilerek buyumesi icin... 

Son düzenleme: