- 4 Şubat 2016
- 2.915
- 3.045
- 133
Öncelikle biliyorum yalnız değilim benim gibi hatta daha beterine maruz kalanlarda var ben artık anlatmak biriyle paylaşmak istiyorum, sizlerde anlatırsanız dinlemek isterim. Çocuktum daha 10 yaşımdaydım öz amcam tarafından böyle bir iğrençliğe maruz kaldım.15 yaşıma kadar da devam etti. Bir çok şey yaşadım evet bana fiziksel bir şey yapmadı yapsa kaldırabilir miydim onuda bilmiyorumhep saklamak zorunda kaldım çünkü aileme babama bir şey olmasından korktum hala da korkuyorum bilmiyorum ne kadar doğru. Belki beni suçlarlar diye de korkmuş olabilirim. Çocuk aklımla ailemi düşünüyordum halada fikrim değişmiyor. Beni anlayacak tek insana sadece sevdiğime anlatabildim bu iğrençliği o da aileme söylememi istiyor ama şuan böyle bir şeyi yapamam
O pislik evimizin arka tarafında oturuyo, onu görmek zorunda olmak onun o iğrenç sesini duymak bile beni hayattan soğutmaya yetiyor
bazen düşünüyorum annem evden gidince eve gelip bana saldırır mı diye, ilerde düğünüm olduğunda acaba bir pislik yapar mı diye. Şu an o pis davranışına devam etmiyor ama bakışlarını görünce veya üzerimde hissedince öyle tiksiniyorum ki anlatamam midemi bulandırıyo...
kimse anlamasın diye ona bi insan gibi davranmakta en zor olanıo hasta ruhluyla kan bağım olduğu için bazen kendimden bile iğreniyorum.o tam bi hasta ve çocuklarla da çok haşır neşir başka bi çocuğa da bana yaptığını yapar diye korkmuyor değilim
İnşallah benden başkasına yaşatmaz başka bir çocuğun psikolojisinide bozmaz. Buralardan gitmek istiyorum onu görmek istemiyorum hatırlamak istemiyorum.
okuyorum şuan ama gitmek istiyorumKeşke böyle şeyler yaşanmasa, en azından çocuklara dokunulmasa
![]()
Seni o kadar iyi anlıyorum ki... ben de çok küçük yaşlarımdan beri öz dayım tarafından taciz ve rahatsız edildim. O zamanlar bakardı ve bizim anneannemlerle evlerimiz çok yakındı bu pislik yıllarca devam etti. İğrenç hareketleri dışında zaten lakayt sürekli el şakası yapan bir adamdı. Bir gün küçücük bir olaya sinirlendim o olayı büyüttüm. Facebook’tan beni ekleyip duruyordu ben engelledikçe yeni hesap açıp ekliyordu mesaj atıyordu ben senin dayınım kabul et diye. Ben de Benim senin gibi dayım yok sen adi bir sapıksın şerefsizsin diye mesaj döşedim. İçimdekilerin hepsini söyledim, nefretimi kustum ve bana yaptıklarının farkında olduğumu, hatırladığımı gösterdim ona. Arkasından olaylar çorap söküğü gibi geldi önce kız kardeşime sonra anneme sonra da bütün akrabalara anlattık. Tabi ben direk anlatmadım, küsüşmüştük herkes nedenini soruyordu biz de dedikodu seven teyzemize anlattık (bizden yana olduğuna emindik ama) onu herkese rezil etti. Şimdi herkes onun ne mal olduğunu biliyor ve kimse konuşmuyor anneannem ve dedem dışında. Yıllarca içimde tutup üzüldüm boşa üzülmüşüm İnan anlatıp savaşınca daha az yaralanıyor insan. Şuanda başa çıkmayı öğrendim, artık daha güçlü ve bilinçliyim. Rahatsız olduğum en ufak harekette sert tepkimi koyuyorum ortaya.
Sen de öncelikle güvendiğin birilerine anlatarak başlayabilirsin. Üzülme, bizler çocuktuk bilmiyorduk korktuk ne olduğunu anlamadık.... ne yapacağımızı bilsek böyle olmazdı ama çocukluk işte saf temiz olan bizleriz pis niyetli olan da onlar. En kötü muameleyi onlar hak ediyor.
