cocuklar ve iliskiler uzerine

merhaba hanimlar,
burada bazen gordugum konular yuzunden bu basligi acmaya karar verdim. turk erkeginden sikayet eden cok, her begenmedigi kadina kezban demesi olsun, bakirelige onem vermesi olsun, bakirelige onem verdigi halde kiz arkadasindan onla birlikte olmasini istemek olsun, maco olmasi olsun, capkinligi olsun vs... bir suru problem var sikayet edilen.

peki butun bu sikayetlerinize ragmen cocugunuz oldugunda ona nasil davranacaksiniz? yani erkek kiz farkli buyuyecek turk evinde, o kesin.

siz ne kadar "hayir, esit olacaklar" deseniz de kiziniz muhtemelen hep daha cok korunacak, daha fazla ev isinde yardim etmeye itilecek, soz dinlemezse erkek cocuktan daha cok kizilacak belki dayak yiyecek vs. bu arada oglunuz belki babasi tarafindan maca goturulecek, kiz kardesine goz kulak olmasi soylenecek, top ve oyuncak silah gibi 'erkeksi' oyuncaklar alinacak, barbie'ye yonelirse "hayir oglusum, o kiz oyuncagi" denecek, gay olursa ve soylerse evde kriz olusacak, belki de evlatliktan reddedilecek.

yani hepimizin bildigi yetistirme sekli suregelecek ve sonra erkekler kizlarin, kizlar da erkeklerin degismesini bekleyecek. siz bu halkayi kiracak misiniz? yoksa kiza evi supurturken oglana yemek yaptiracak misiniz? erkek cocuk maca goturulurken kizi da goturecek mi baba? kiz cocuga da erkek cocugunuz gibi isyan ederse soz hakki taniyacak misiniz, yoksa "bak geliyo bes kardes" mi olacak hala?

hatta bunlardan daha onemlisi, cocuklariniza ornek olacak bir kari koca iliskisi icinde misiniz, ya da bunun icin caba sarfedecek misiniz? ikiniz de esit misiniz? kocaniz her zaman haksiz mi, yoksa bazen siz de hata yapiyor ve tartismadan sonra bunu kabul ediyor musunuz? kocaniza bagirip, istediginiz yaptiramadiginiz zaman agliyor musunuz yoksa konusarak ve anlasmaya varilamadiginda birbirinizden biraz ayri durarak halledebiliyor musunuz olaylari?

burada iliskilerini tartisan insanlardan bunlari ogrenmek isterim. yani uzuldugunuz seyleri duzeltmek icin caba harciyor musunuz? yoksa caresizce "ah iste, erkekler(ya da kadinlar!)" diyerek konuyu kapatiyor musunuz?

Söylediklerinizi sadece gözlemleyen bir gözüm, ve bu yanlış yetiştirme stillerinin, anne-baba tutumlarını kavrayamamış ailelerin çocuklarıyla birlikteyim tüm gün.

Doğu kökenli bir ailenin kızıyım, sanılanın aksine çok özgür büyüdüm, erkek kardeşim de var hiçbir zaman silahlarla oynayan zorba ruhlu bir çocuk olarak yetişmedi. Ben hiçbir zaman ev işi yapmadım, aksine evde alabildiğine şımarığım hala.

Üstelik oğlum oldu diye yüceltilmemiş bir adamla evlenme hazırlığındayım.

Yani benim oğlum olunca vahşi sesler çıkartarak, insanlara saldırarak oynamayacak. Şiddet olmadan sorunlarını çözmeyi bilen, şiddeti doğal bulmayan bir çocuk olacak. Sünnet düğünü gibi 'pipi yüceltme' töreni yapılmayacak, iki farklı cinsten biri olduğunu bilecek sadece.

Kızım olursa'taşa oturma çocuğun olmaz' demeyeceğim. Sadece çocuk doğurma vasıflı bir kız olamayacak. Kızım da oğlum da ellerinden geldiği kadar evin düzenine yardımcı olacak. Hiçbir diğerine abili-ablalık taslamayacak.

Dini değerlerimizi ikisine aynı kelimelerle anlatacağım, evlilik öncesi cinsel ilişkilerle ilgili düşüncelerim ikisi için de eşit olacak.

Bunları laf olsun diye söylemiyorum, anneleri ben olacaksam çocuklarımı da böyle yetiştireceğim.

lavin, sizin icin sevindim. dogu bati fark etmiyor aslinda, siz ulke geneline cok degisik bir ailede yetismissiniz. benim annem babam okumus, modern sayilan, cok iyi isleri olan insanlardir. idealleri aslinda sacma sapan, bastirilmis kiz/abartilmis erkek yetistirmeye zit bir cifttir. baskalari ile konusmalari ve bize dogru oldugunu soyledikleri seylerden bunu anlayabilirsiniz. ama harekete geldiginde ne yazik ki cifte standardi ve imkansiz beklentilerini birakamiyorlar, cunku bunu yaptiklarinin farkinda bile degiller. bana hicbir zaman acik acik erkek kardesimden daha az ozgur oldugum soylenmedi, ama hareketlerinden, 'onerilerinden' ve rahatsiz oluslarindan dolayi ben hep kisitli hissettim. ama soyledikleri sayesinde de dusunce seklim o yonde gelisti. tabii buyudugumde biraz ic catismasi yasadim, ben modern, kendi ayagi ustunde duran, durabilecek bir kadin miyim, yoksa korunmasi ve birinin kanadinin altina siginmasi gereken bir bayan mi?

simdi simdi, cocuk sahibi olmaya yaklasinca dusundum de... eger ben de kendimi sinirlamazsam ve kontrol altinda tutmazsam... cocugumu ben de kiz erkek olarak bilinc altimda ayiracagimi ve stereotipik kiz ve erkek yetistirmeye ama lafta modern olmaya devam edecegimi aci bir sekilde anladim. cunku disarida anne ve cocuk arasinda gecen olaylarda 'ben olsam ne yapardim' diye sormaya basladim ve ilk aklima gelenler ne yazik ki ideallerimin disindaki seyler oldu. iste benim sordugum soru da aslinda bu, ama kendimi ifade etmekte zorlandim sanirim.

kendi yetistirilis bicminden bir sekilde, bir yerde hoslanmayan insanlar bunlarin farkina varip kendilerini frenliyorlar mi? yoksa farketmiyorlar mi? daha da kotusu, farkina varip 'gelecek nesli de boyle yetistirelim amaan' mi diyorlar? ya da 'baskasi yapsin, kultur boyle, simdi bizim cocugu baska yetistirirsek ezerler' mi diyoruz?

nazlibuket .!.:

lavin, sizin icin sevindim. dogu bati fark etmiyor aslinda, siz ulke geneline cok degisik bir ailede yetismissiniz. benim annem babam okumus, modern sayilan, cok iyi isleri olan insanlardir. idealleri aslinda sacma sapan, bastirilmis kiz/abartilmis erkek yetistirmeye zit bir cifttir. baskalari ile konusmalari ve bize dogru oldugunu soyledikleri seylerden bunu anlayabilirsiniz. ama harekete geldiginde ne yazik ki cifte standardi ve imkansiz beklentilerini birakamiyorlar, cunku bunu yaptiklarinin farkinda bile degiller. bana hicbir zaman acik acik erkek kardesimden daha az ozgur oldugum soylenmedi, ama hareketlerinden, 'onerilerinden' ve rahatsiz oluslarindan dolayi ben hep kisitli hissettim. ama soyledikleri sayesinde de dusunce seklim o yonde gelisti. tabii buyudugumde biraz ic catismasi yasadim, ben modern, kendi ayagi ustunde duran, durabilecek bir kadin miyim, yoksa korunmasi ve birinin kanadinin altina siginmasi gereken bir bayan mi?

simdi simdi, cocuk sahibi olmaya yaklasinca dusundum de... eger ben de kendimi sinirlamazsam ve kontrol altinda tutmazsam... cocugumu ben de kiz erkek olarak bilinc altimda ayiracagimi ve stereotipik kiz ve erkek yetistirmeye ama lafta modern olmaya devam edecegimi aci bir sekilde anladim. cunku disarida anne ve cocuk arasinda gecen olaylarda 'ben olsam ne yapardim' diye sormaya basladim ve ilk aklima gelenler ne yazik ki ideallerimin disindaki seyler oldu. iste benim sordugum soru da aslinda bu, ama kendimi ifade etmekte zorlandim sanirim.

kendi yetistirilis bicminden bir sekilde, bir yerde hoslanmayan insanlar bunlarin farkina varip kendilerini frenliyorlar mi? yoksa farketmiyorlar mi? daha da kotusu, farkina varip 'gelecek nesli de boyle yetistirelim amaan' mi diyorlar? ya da 'baskasi yapsin, kultur boyle, simdi bizim cocugu baska yetistirirsek ezerler' mi diyoruz?

Genişletmek için tıkla...

Sanırım dediğinizi şimdi daha iyi anladım.Bunlar karışık ve aynı zamanda cevabı bulunmayan sorular aslında. Ama bana kalırsa aslında her anne-baba az veya çok doğru olanın ne olduğunu biliyor, ama zor geliyor ya da 'işlerine' gelmiyor. Farklı bir açıdan bakarsak ülkemizde neden çocuk yapılır? Birey olsun diye mi? Hayır, yaşlanınca anne ve babasına baksın diye. Bu amaçla dünyaya getirilen çocuk da olabildiğince anne-babasına bağlı yetiştiriliyor. İşte bu yüzden çocuklarını anne-baba bağımsız bireyler olarak yetiştirebilecekken kendi sınırları içinde oynayan çocuklar olarak yetiştirmeyi yeğliyorlar. Tabii kollektif bilinçaltı diye bir şey varsa, oradan gelen 'Kız ele gider, oğlan bize bakar.' altyasınının olduğu da kesin denilebilir.

Sanırım sizdekinden farklı olarak bizde erkek kardeşim daha özgür değildi de erkek kardeşim de 'canının istediğini her an yapamazsın.' altyapısıyla büyüdü benim gibi. Aslında mesele kız-erkek çocuk yetiştirme değil de 'ölçü' ile alakalı. Elbette ki kadın ve erkek farklı yapılara ve toplum içinde de farklı bir konumdalar. Elbette ikisine zaman zaman daha farklı davranmak gerekir, daha farklı açılardan çünkü topluma karışacaklar. Bir anne-baba da toplumla çocuğunun uyumunu göz önünde bulundurmalı.

Özgür bireyler derken işte biz toplum olarak 'aykırılık' anlıyoruz. Sanki aykırı olur da toplumdan dışlanır ya da daha kötüsü toplum onu kullanır gibi.

İşte bu konu bu kökten incelenmeli aslında ama zor, ve çok yavaş bir süreç bu.