Babam birgün eve erken geldi ...
çağırdi beni aldi karsisina ...
okulumun naısl geçtiği sordu her zaman sorduğu gibi derslerime bakti vs vs
Geldi sarıldı simdi sana bir soru sorucam cevap icin zamanin var ve aldigin karara saygı duyucam dedi ...
Sor baba dedim ben zekiyim hemen veririrm
"" ben evlenmeyi düşünüyorum senin fikrin nedir dedi ... tanışmak istersen tanisirsin ama istemezsen konu kapanir dedi ...
Annem gibi mi olacak ona annemi dicem
Annen gibi olamaz belki ama o da bir anne senden kucuk bir oğlu var ... annen gibi kokmaz annen gibi seni sevemez belki ama sana bir abla gibi yaklasir oyle sever seni .. anne demek istemezsen demezsin demisti ..
Kabul ettim hem merak ediyordum hemde babamım yaklasimi hoşuma gitti kendimi değerli hissettim fikrimlerimin önemsendiği anladim ...
Velhasil babam evlendi anne diyemedim abla dedim ... annem gibi kokmadi evet onun gibi sevmedi belki ama hic bir zaman geri planda kalmadim babamla hep aramiz iyi oldu ... her zaman saygi gosterilen bir cocuk oldum ... hep sevildim ... yeri geldi beni savundu yeri geldi kizdi ama oyle kizmada degil kalbimi kirmadan ...
Hayata dair cok sey öğretti eminim onunda hayelleri yarim kalmistir cunku evde hep ben vardim .. bazen odama cekilirdim tek kalma gel derdi ... hiç bir zaman saygisizlik şımarıklık yapmadim ... annemin hatirasina her zaman sahip çıktı... beni mezarligia götürürdü bile annem icin ... babam evlendigi zmaan yasim 10 du simdi 34 ...
Yıllardır birbirimiz kirmadan dokmeden bir hayat yasadik biz ... belki garip gelir ama babamdan daha onde tutarim ....
Evet çocuklu bir insanla evlenmek zordur
Sorumluk fazladır çoğu seyi hayel ettiğiniz gibi olmaz fazla fedakarlık yapmaniz gerekir belki cogu şeyden de vazgecmenizde soz konusu yeri gelir kendi çocuğuna bağırırsın ama yetime bağıramazsın cunku onun gidip siganacak limani topraktir ... ama boşanmış bir ailenin çocuğu daha farkli oluyor onlarin en azından bir sığınağı olur ...
Ben hic sikayetlenmedim halimden benim de böyle bir evlilik surecim olsa hic düşünmeden kabul ederim cocuklu birisini .cunku bizzat kendim yasadim ...
Sen cok seviyorsun ama onunla beraber çocuklarını da sevmelisin hayatının bir noktasında olmak zorunda... çünkü hakikat o çocuklardır .... babalari onlari atamaz senden uzakta buyumelerine müsaade edemez ..maddi manevi destegi vermek zorunda ...
Çocukları ikna etmek pek kolay degil belki babam benimle bu sekilde konusma yapmasaydı bende ikna olmayabilirdim babam ya konuyu kapatirdi ya da zamana bırakabilirdi ...
Size biraz daha zaman gerekli hakkınızda hayırlı olsun
