Dert mi bilemiyorum ama içim sıkıldı paylaşmak istedim. 2 yaşında bir kızım var. Bu akşam bir restorana yemek yemek için gittik. Yemek sırasında kızım kalktı ve restoranın içini masaların arasını turladı. babası peşinden kalktı ben de gözümle takip etmek için döndüğümde arka masada oturan iki erkekten birinin digerine ufak ve gizli bir baş işareti ile kızımı işaret ettiğini gördüm. Karşısındaki de gizlice baktı. Hani size sevimli gelen bir çocuğa zaten çok gizlemeye ihtiyaç duymadan bakar gülersiniz bu öyle birşey değildi kesinlikle. Yazarak ifade edemediğim bir annelik duygusu belki de 6. His bilemiyorum. Sonra da caktirmadan masamıza baktıklarını incelediklerini gördüm. Zaten sac ve goz renginden cok dikkat ceken bir cocuk. Büyük mesele değil ama düşünüyorum peşinden kalkmasak veya ufak yer görüyorum zaten desek ya da 2 dk başka bir şeye dalsak bu memlekette çocuklara kim bilir neler olur?
Acaba neler yapmalıyım hiç dikkatsizlik edip çocuğumu savunmasız korumasız bıraktığım oluyor mu diye dışarı çıktığımız anlari düşünüp duruyorum. Surekli gozden geciriyorum. Paranoyak oldum iyice. tabiki bu yazdığım olay yüzünden değil sadece. insanlığın geldiği son nokta fena. Zaten kimseye güvenmiyorum ama neredeyse kendime bile yeterince koruyamam diye guvenemeyecegim. Allaha emanetler demek bana yeter mi ? bazen imkan olsa da çocuklarımıza çip taktırsak diye dusunuyorum elimde değil.
Acaba neler yapmalıyım hiç dikkatsizlik edip çocuğumu savunmasız korumasız bıraktığım oluyor mu diye dışarı çıktığımız anlari düşünüp duruyorum. Surekli gozden geciriyorum. Paranoyak oldum iyice. tabiki bu yazdığım olay yüzünden değil sadece. insanlığın geldiği son nokta fena. Zaten kimseye güvenmiyorum ama neredeyse kendime bile yeterince koruyamam diye guvenemeyecegim. Allaha emanetler demek bana yeter mi ? bazen imkan olsa da çocuklarımıza çip taktırsak diye dusunuyorum elimde değil.
