Çocuklu boşanmış biri olarak kendi tecrübelerimi anlatayım.
Herşeyden önce Allah'a sürekli şükrediyorum evlatlarımı bana verdiği için. Onlar olmadan yaşadığımı zannederdim ama 30 yaşında evlenip 31'inde ilk kez anne olan biri olarak keşke daha erken anne olsaymışım dedim.
Cevaba gelince; çocukla boşanmış olmak çok çok çok zor. 1. Sorumluluk anlamında. 2. Maddi anlamda 3. Benim hayatım anlamında ve en önemlisi 4. Çocukların psikolojisi anlamında
Sorumluluk derken, eğitim mesela. Herşeyi ben düşünmek zorundayım. Hangi okul iyidir, hangi öğretmen iyidir, nasıl gidip gelecek? Ben çalışıyorum mesela, okul tam gün değil. Dersler bitince ne yapacaklar? Kreşte hastalanırsa ve beni ararlarsa işten izin alabilecek miyim? Yıllık iznimi kolay kullanabilecek miyim? Hangi ayakkabı iyidir? Kulağı ağrıyordu, doktor ameliyat dedi, nasıl olacak? Kim bakacak? Ne yiyecek? Hangisi sağlıklı? Aileniz size destek görüyorum buradan, ama ailenizin başına bir şey gelse ne yapacaksınız? Allah göstermesin babanız felç olsa ne olacak? O yüzden hayatta planlarınızı hep tek başınıza kaldığınızı düşünerek yapın.
Maddi anlamda derken, şu anda çocuklarımın da yaşayabileceği büyük bir evde oturuyorum. Tek başıma olsam 1+1 bir evde yaşardım. Temizliğine de yetişirdim. Yakacak, elektrik, su, yiyecek tüm masraflar azalırdı. Maaşımı sadece kendime harcardım, oysa şimdi çocuklardan kendime pek fırsat kalmıyor. Yine de Allah'a şükür, istediğim şeylerden geri kalmıyorum.
Benim hayatım anlamında ise tabi ki anne olarak fedakarlık yapmak zorundayım. En son kendim için ne zaman sinemaya gittim bilmiyorum, son 10 sinema filminin 8 tanesi çocuk filmidir. Haftasonu çoğu kişi başka planlar yaparken ben çocuğumun okul toplantısına veya okuldan istenen eksik bir şeyi almaya alışverişe gidiyorum. Bu arada beni beğenen bir adam oldu boşandıktan sonra. Ama adamın çocuğu yoktu, benim çocuğum olduğunu öğrenince uzaklaştı benden. Bir de şu açıdan bakmak lazım, çocuklar sürekli babaları ile görüşecek. Bunu kaldırabilecek türk erkeği bulmak zor. Bu forumda okuyorum. Yok eski sevgilisinin kazağını giymiş meğerse ühühüh ühühüh diye bunalıma giriyor. Benimki eski kocadan 2 çocuk. Yeniden evlenmeyi istiyorum, bu kez "hayat arkadaşı" istiyorum kendime. Ama hem bana uygun bir koca olacak ama aynı zamanda evde çocuklarıma iyi bir baba modeli olacak, işte onu bulmak neredeyse imkansız gibi birşey.
Ve en önemlisi çocuklarınızın psikolojisi. Benimkilerin babası ruh hastası olduğu için şu anda çocuklarını arayıp sormuyor mesela. Anne neden gelmiyor sorusu karşısında inanın gidip o adamı vurmak istiyorum. Benim çocuklarımı neden bu kadar üzüyor diye. Görüştüğü dönemde de beni kötülüyordu çocuklara. Büyük kızım çocuk psikoloğu takibinde şu anda. Beni üzen en önemli nokta bu.
Benim sizden farkım, tekrar evlenmeyi istiyor oluşum. Hayallerimdeki gibi bir evliliğin gerçekleşme ihtimali 1000'de 1 belki çünkü klasik türk evlilikleri bana göre değil. Kocana hizmet et, ailesine hizmet et, ben bunu kabul edemiyorum. Evde yemek yapmanın benim görevim olduğunu düşünmüyotum, bunların paylaşılması gereken sorumluluklar olduğuna inanıyorum. Hepsinden önemlisi bana sesini yükseltmesine bile dayanamam. Bunu da şiddet olarak algılıyorum. Nasıl ki iş yerinde arkadaşlarımıza saygıyla, sesimizi yükseltmeden davranıyorsak bunun kat kat fazlasını evlerimizdeki eşlerimiz hak ediyora inanıyorum. Şu anda 40 yaşındayım ama dediğim gibi çocuklarım olunca yeniden evlenmek çok daha zor.
Siz evlilik bana göre değil diyorsunuz ama benim gördüğüm yanlış kişi ile evlendiğiniz için bunu diyorsunuz. Yoksa gerçekten benim de hayal ettiğim gibi sevgi dolu ve otomatik olarak saygının geldiği evlilikler de var. İnsanların mutlu olduğu evlilikler var. Bir daha dünyaya gelsem yine kocamla evlenirdim diyen kadınlar var. Zamanı geri alsam yine kocamın karısı olurdum diyenler var. Siz mutsuz olduğunuz için böyle diyorsunuz şimdi.
Benim size tavsiyem, bu eşinizden çocuk yapmadan boşanın. Çünkü ilerde zamanın ne göstereceği belli olmaz, yeniden evlenmek istersiniz belki. O zaman sevdiğiniz adamdan, aile ortamından büyüteceğiniz bir çocuk yaparsınız. Yaşınız çok genç daha.
o yüzden eğer ki öyle bir ihtimal varsa, çocuksuz evliliği bitirmeyi her şekilde tercih ederim. varsın yaşamayım o güzel duyguyu.
