• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Cocuklu ev kadinlar.

Ne kadar vicdansız yorumlar var. Anne oldu diye sıkılmaya hakkı yok mu? Sanki çocuğu aç bıraktım diyor.
Çok sıkışmışsınız, arkadaşlarınızla yiyeceğiniz yemek çok iyi gelir. Arada sırada kendinize zaman ayırın, birkaç saat sadece kendinizle ilgilenin. Böylece çok daha verimli bir anne, mutlu bir kadın olacağınıza inanıyorum. Çocuğunuz var diye monoton kalmak zorunda değilsiniz.

Yarisinin cocugu yoktur, diger yarisina da cocuguna haftada bir bakalim sen kafani dagit deseler yarin yokmus gibi kosar :) herkesler mikemmel anne oyle boyle degil superler :27:
 
Bunalmışsınız,arada eşiniz alıp çıksa ya da eşiniz evde baksa siz dışarı çıksanız.Tüm yük annede olunca zor oluyor.Benim bebeğim 3 aylık daha ama eşim her fırsatta ilgilenir,alır annesine gider ben dinleneyim diye.Tepki verenler olmuş ama yanlış anlaşılmışsınız büyük ihtimalle.Belki küçük çaplı bir depresyon içerisindesinizdir.Düşünceleriniz -çocuğa karşı- abartılı bir şekilde artarsa doktora gidin mutlaka.
 
Yarisinin cocugu yoktur, diger yarisina da cocuguna haftada bir bakalim sen kafani dagit deseler yarin yokmus gibi kosar :) herkesler mikemmel anne oyle boyle degil superler :KK53:
Valla benim de çocuğum yok ama özgürlüğüne düşkün biri olarak her günümü evde aynı şeyleri yaparak, sürekli ilgiye aç bir bebeğe yetersiz kalarak geçirdiğimi düşününce boğuldum. Her insanın hakkı kendiyle ilgilenmek.
Bir de galiba Türkçesi biraz bozuk olduğu için çok düz yazmış ondan sert görünmüş :KK53:
 
Valla benim de çocuğum yok ama özgürlüğüne düşkün biri olarak her günümü evde aynı şeyleri yaparak, sürekli ilgiye aç bir bebeğe yetersiz kalarak geçirdiğimi düşününce boğuldum. Her insanın hakkı kendiyle ilgilenmek.
Bir de galiba Türkçesi biraz bozuk olduğu için çok düz yazmış ondan sert görünmüş :KK53:

Valla empati onemli hanmadi’m, sende bunu yapan nadir uyelerdensin :) evet cok duz yazmis azicik aglak yazsaydi daha iyi olurdu gibi :27:
 
Bazi yorumlar cok vicdansiz olmus .her anne devamli evde olmaktan helede cocuk hep agliyan bir cocuksa arada boyle bunalimlar yasayabilir.tavsiyem cocugu al parka indir komsu cocuklarla oynasin arada yardm edenilecek biri varsa size yardmci olsun bikac saat kendinize vakit ayirin.benimde kizim cok huysuzdu wc ye gidemiyodum banyoya gremiyodum bunaliodum gecio ilerde bi gulusleri dunyaya deger
 
benimde iki kizim var 1.5 yas ve 3.5 yas butun gun duz duvara dahi tirmaniyorlar yeminle bir kere oturduklarini gormem terminator gibiler. elbette arada geliyorlar banada bikkinlik. gece uyuduklarinda kafa dagitmaya calisiyorum o kadar.

Ama bakmak istememek ilgi gostermemek cok uç nokta.

kinamiyorum yanlis anlamayin yardim almaniz gerekiyor.

her cocuk mutlu anneyi hak eder. bu yaptiklariniz cok agir bir ceza kucucuk bir cocuk icin.
 
Durumu ifade etme tarzınız çok üzücü:KK43: hele ki canınız istemediği için ilgilenmeyişiniz,bütün gün tv ye maruz bırakmanız. O çocuk istemedi değil mi bu şekilde bir muameleye maruz bırakılmak in dünyaya gelmeyi..yapmayın lütfen.
Benim de 14 aylık bebeğim var,inanılmaz bana yapışık. Hava güzel olduğunda ben dışardan içeri girmiyorum pek. Ya parka götürüyorum ya da sırtıma trager a takıp gezdiriyorum,çok eğleniyor.
Evde ne bulursam onu oyuncak yapıyorum, seve seve oynuyoruz. Babası da çok oynuyor. En çok yaptığımız şey de yatakta devrilmek,sarışıp koklaşmak. Siz ondan kaçtıkça o da size daha çok yapışır. Ben de onunlayken çoğunlukla ev işi niyetine bişey yapamıyorum. Karnımızı doyurmuşsak dışarıya ya da oyuna koşturuyoruz.
Doğru düzgün ilgilenin çocukla lütfen, yazık günah. Bu dönemleri de böyle geçecek demek ki.
Bir de eşiniz neresinde bebek bakımının acaba?
Kendinize vakit ayırın lütfen.
 
Doğal ve insani bir durum. Anne de olsanız, insansınız. Annelerin de inişli çıkışlı ruh halleri olabilir. Yalnız kalmak, sessizliği dinlemek her insanın ihtiyacı. Evden çalışıyorum ve kızımı 2 yaşına kadar 5 dakika bırakacak kimsem yoktu. Bazen insanın kafası o kadar yoruluyor ki, bir ağaç gibi hiçbir şey yapmadan, öylece dikilebilmek, konuşmamak, sessiz kalmak, kimseye bir şey anlatmamak ya da herhangi bir şeyle uğraşmamak istiyor. Böyle hissetmekte haklısınız ve bunun çocuğunuza olan sevginizle filan hiç alakası yok, o yüzden suçlu hissetmeyin. Hafta sonları çocuğunuzu birkaç saat de olsa eşinize bırakın, gidip bir kafede oturun, kitap okuyun ya da hiçbir şey yapmayın, öylece durun. Bakıcı bulma şansınız varsa, haftada bir, iki gelip bir kaç saat bakabilecek birini ayarlayın, o sırada kendiniz için bir şeyler yapın. Eminim iyi gelecek. Anne olmuş olmamız, tüm hayatımızı, varımızla yoğumuzla, kendi ruhumuzu parçalarcasına çocuğumuza adamak anlamına gelmiyor. Kendi ruhumuza da iyi bakacağız ki, ruh sağlığı yerinde bir anne olalım.
 
Evlendikten kısa bir süre sonra yeni geline 'Aaa hamile değil misin? Yap canım 1 tane, sonra çocuğun olmaz bak' diyenlerden misin? Ya da sana da dediler de evlendiğin gibi hemen çocuk mu yaptın?

Sen daha tam anne olmaya kendini hazırlamadan anne olmuşsun. Oldun madem, anneliğini tam yap. O çocuk sen nereye gidersen gelecek tabi ki. Ne demek mutfağa gittim geldi salona gittim geldi.

Anlayamıyorum bu insanları! İşe girer çalışır çok çalışıyorum diye mızlanır. Evlenir ev işi ağır geliyor diye laf yapar. Anne olur kendi doğurduğu gözüne batar.
Sadece size değil sözüm "hazır olmak" kavramını kullanan herkese. İnsanlar nasıl hazırlanıyor ya da bunu nasıl hissediyor bilemiyorum. Birincisi karakterini bilmediğiniz bir insan bakımına nasıl hazır olunur? İkincisi yeğen, komşu çocuğu bakmaktan tümüyle farklı bir bebeğin bakımına tüm gününüzü ve senelerinizi harcamaya nasıl hazırlanırsınız? Psikolojik olarak bu hazırlık döneminde hangi yolları denersiniz? Telkin mi, gözlem mi ya da hangi yol? Annelik güdülerinizi nasıl hazırlarsınız? İlk 1 yıl en uzun uykunuz 2 ya da 3 saat olacağından hazırlık sürecinde bu kadarlık uykularla kendinizi terbiye mi edersiniz? Gün boyu bir çocuğun yerli yersiz kaprislerine, zırlamalarına, bitmek tükenmez enerjisine fiziksel ve psikolojik direncinizin uyumu için ne tür hazırlıklar yaparsınız? Bir türlü mutlu etmeyi başaramadığınız, doydu mu, uykusu yetti mi, hasta mı, dişi mi çıkacak, gazı mı var, ev sıcak mi yoksa soğuk mu, yediği mi dokundu, nazar mı değdi ve trilyonlarca sair ihtimali gözden geçirip "anneliği beceremedim" yargısına varmamak için hangi önlemleri alırsınız?

Hazırlananlar ya da hazır hissedenler ve hazır olmak gerektiğini savunanlar lütfen cevaplasınlar.
 
Valla empati onemli hanmadi’m, sende bunu yapan nadir uyelerdensin :) evet cok duz yazmis azicik aglak yazsaydi daha iyi olurdu gibi :KK53:
Yaaaaaa utandım şimdi, cansın can :KK36: :KK36:
Hayattan bunalmış bir kadın, keşke aralara "canım yavrum" "onu çok seviyorum" falan ekleseymiş. Eklemediyse vicdansızdır çünkü :KK42:
 
Bu kadar sert yorum yapanlar müthiş anne sanırım. İnsan bunalir da sıkılır da çok normal. Çocuk büyütmek çok yıpratıcı bir şey hele yalnizsaniz. Aileniz sizden uzaksa sürekli çocukla ilgilenmek zorundasınız ve çocuğunuz benimki kadar hareketliyse. Ben sıkıldım mi alıp hemen parka götürüyorum. Enerjisini atıyor çok iyi geliyor ona. İki yaşında şimdi. Çok meraklı ve hareketli. En işini bırakın acil olanlari yapın yeter. Ben hem ev işi hem de çocukla ilgilenmek zorundaysam çok geriliyorum. Bu da ona yansıyor. Beraber yapabileceğimiz isler yapıyoruz mesela süpürken hortumun bir ucundan tutar. Toz aliyorsam ona da bir bez veririm. Silermis gibi yapar. Bazen yatakta yerde beraber yuvarlanır oynarız. Uzunca bir şeritle birbirimizi çekmeye çalışırız bloklarimiz var kule yaparız. Balon sisirir eline veririm beraber oynarız. Öyle öyle vakit geçiyor. Siz aman neden doğurdun şöylesin böylesin diyenlere bakmayın hepsi gececek inşallah. Allah yardımcımız olsun annelik zor iş çok zor
 
Hissettiklerin normal yılın 365 günü de mükemmel olamazsın. Ki bütün gün kendine ayırmadan geçirdiğin bir zaman diliminde sıkılman normal. Burda açıkça bunları yazman cesaret işi herkes mükemmel anne hepsinin çocuğu en zor çocuk ve onlar mükemmeller. Her neyse benim sana daha faydalı tavsiyelerim var. Kendine özel vakit ayiramayabilirsin ama cocugunla birlikte yaptığın seninde zevk aldigin bir aktivite bulabilirsin. Netten 1.5 yaş oyun önerileri araştır istersen. Iletisiminiz de çok güçlenecek birlikte kaliteli zaman geçirdiğiniz de. Çocuk öğle uykusuna yattığında hiç bir sey yapma evle ilgili al kahveni çayını geç otur kafanı boşalt. Rutinler oluşturursan hayatın daha düzene girer. Çocuğunda alışır. Havalar güzel dışarı çıkın ana oğul 15 dk bile olsa iyi gelir çocukta temiz hava alınca dönüşte uyur. Birde bu günler ne zaman geçecek diye düşünme bu anının tadını çıkart evladının. Bu günler elbet geçer ama bir daha asla geri gelmez. Kolay gelsin
 
Ev kadinlara bir sorum olacak.

Ben 1 cocuklan evde kafayi yiyorum. Oyle boyle degil. Bugun hic canim ona bakmak istemedi. Ilgi vermedim. Okadar daraldim ki. Okadar monoton ki hayatim. Nereye gitsem oglum pesimde. Mutfaga gitsem ona bir corba hazirlasam yine pesimde. Masasina oturtsam orda mizliyor. Bunaldim resmen. Yapamiyorum ya ben, ozgurlugumu cok ozledim. Boyle cantami alip disariya cikip carsilari dolasmak. Hic birseye dert etmeden.
Birde 2-3 cocuklan nasil bas eden var hala anliyamiyorum nasil beceriyorsunuz? Tum gun tv izledi oglum hic canim istemedi, normalde izletmem okadar ama arada geliyor bana boyle delirmeler


Benim prensimde 13 aylık. Evin her odasında beraberiz. Onun ulaşabileceği yerlerdeki tehlikeli şeyleri kaldırdım hep. Evi süpürürken süpürgenin peşinden koşturuyor. Tuvalete bile beraber giriyoruz :D birşey hazırlayacağım zaman mama sandalyesine koyup eline meyve sebze bebe bakıcısı fln veriyorum oyalansın diye.
 
Elbette bunalacaksin. Burdaki "cocuk yapmasaydin" diyenlere bakma. Öyle kolay degil her gün cocuk ile ograsmak. Özelikle apartmanda yasiyorsaniz.

Tavsiyem bir oyun grubuna yollamak. Bir iki saat olsa bile nefes alirsin. Baska cocuklar ile oynamayi ögrenir hem. Ve arada anneanne/babaannede kalmasidir. Uykunu alirsin, birazda yalniz esin ile gezersin ve enerjini bu sekilde depolamis olursun.

Ve elbette esinde cok ilgilensin. Bu tavsiye degil, olmasi gereken birsey. Arada sende cocugu esine birak ve cik gez. Önemli olan sürekli cocugun ile mic mic olmak degil. Önemli olan huzur, annenin psikolojisidir. Ve evet elbette anne kendine zaman ayirmak ister. Sirf anne olunuyor diye insan ihtiyacimiz duygusuz robot olmuyor.
 
Bazı dönemler olabilir böyle şeyler...

Çocuğu annenize,kayınvalidenize bırakıp biraz kendinize zaman ayırma gibi bir imkanınız Yok sanırım...

Ufak kızım 2 buçuk yaşını geçti...
Ve ben daha şimdi şimdi rahat nefes almaya başladım...

2yaş ve üzeri genelde uyku düzeni oturur...
Güzel,derin bir uyku ve azıcık Kuaför,bakım sizi kendinize getirir...

Kendinizi Biraz sert cümlelerle ifade ettiğinizi düşünüyorum,o yüzden tepki topladınız...

 
Sadece size değil sözüm "hazır olmak" kavramını kullanan herkese. İnsanlar nasıl hazırlanıyor ya da bunu nasıl hissediyor bilemiyorum. Birincisi karakterini bilmediğiniz bir insan bakımına nasıl hazır olunur? İkincisi yeğen, komşu çocuğu bakmaktan tümüyle farklı bir bebeğin bakımına tüm gününüzü ve senelerinizi harcamaya nasıl hazırlanırsınız? Psikolojik olarak bu hazırlık döneminde hangi yolları denersiniz? Telkin mi, gözlem mi ya da hangi yol? Annelik güdülerinizi nasıl hazırlarsınız? İlk 1 yıl en uzun uykunuz 2 ya da 3 saat olacağından hazırlık sürecinde bu kadarlık uykularla kendinizi terbiye mi edersiniz? Gün boyu bir çocuğun yerli yersiz kaprislerine, zırlamalarına, bitmek tükenmez enerjisine fiziksel ve psikolojik direncinizin uyumu için ne tür hazırlıklar yaparsınız? Bir türlü mutlu etmeyi başaramadığınız, doydu mu, uykusu yetti mi, hasta mı, dişi mi çıkacak, gazı mı var, ev sıcak mi yoksa soğuk mu, yediği mi dokundu, nazar mı değdi ve trilyonlarca sair ihtimali gözden geçirip "anneliği beceremedim" yargısına varmamak için hangi önlemleri alırsınız?

Hazırlananlar ya da hazır hissedenler ve hazır olmak gerektiğini savunanlar lütfen cevaplasınlar.

Siz bunların farkındasınız. Neler yaşayabileceğinizi biliyorsunuz.
Bugünkü gibi rahat rahat sokağa çıkamayacağınızı biliyorsunuz en basitinden, ki konu sahibi tek başıma çarşı pazar gezmek istiyorum demiş. Çocuğu bırakacak bir kimseniz yoksa tek başınıza çıkamayacağınızı biliyorsunuz.
Size normal mi geldi konu sahibinin mutfağa gidiyorum arkamdan geliyor mızmızlanıyor sözleri?
 
Zaman zaman hepimiz bu bunaltıcı dönemlerden geçtik. Hiç kolay değil gerçekten. En kısa zamanda kendini toplayacağınızı düşünüyorum.
 
Sadece size değil sözüm "hazır olmak" kavramını kullanan herkese. İnsanlar nasıl hazırlanıyor ya da bunu nasıl hissediyor bilemiyorum. Birincisi karakterini bilmediğiniz bir insan bakımına nasıl hazır olunur? İkincisi yeğen, komşu çocuğu bakmaktan tümüyle farklı bir bebeğin bakımına tüm gününüzü ve senelerinizi harcamaya nasıl hazırlanırsınız? Psikolojik olarak bu hazırlık döneminde hangi yolları denersiniz? Telkin mi, gözlem mi ya da hangi yol? Annelik güdülerinizi nasıl hazırlarsınız? İlk 1 yıl en uzun uykunuz 2 ya da 3 saat olacağından hazırlık sürecinde bu kadarlık uykularla kendinizi terbiye mi edersiniz? Gün boyu bir çocuğun yerli yersiz kaprislerine, zırlamalarına, bitmek tükenmez enerjisine fiziksel ve psikolojik direncinizin uyumu için ne tür hazırlıklar yaparsınız? Bir türlü mutlu etmeyi başaramadığınız, doydu mu, uykusu yetti mi, hasta mı, dişi mi çıkacak, gazı mı var, ev sıcak mi yoksa soğuk mu, yediği mi dokundu, nazar mı değdi ve trilyonlarca sair ihtimali gözden geçirip "anneliği beceremedim" yargısına varmamak için hangi önlemleri alırsınız?

Hazırlananlar ya da hazır hissedenler ve hazır olmak gerektiğini savunanlar lütfen cevaplasınlar.
Ne kadar güzel ifade etmişsiniz. :KK200::KK68:
 
park yok demissiniz. bebek arabasina koyup gezdirin kum kova vs oynayabilir evinizin bahcesi vs varsa. toprakla oynamak iyi gelir.

ilk kizim kucukken bende bunalmistim psikoterapi aldim bir donem cok iyi gelmisti.

uyudugu zamanlar sizde uyuyun yada kendinize vakit ayirin. ev is vs cok umursamayin.
pazarlari esinize birakip biraz cikin. biz cocuklari bolusuyoruz birini o aliyor birini ben alip cikiyorum falan o bile iyi geliyor :))

mutsuz anne=mutsuz cocuk. sizin gerginliginizi hisseder. yapmayin daha cok kucuk biraz hayatinizi degistirin.
 
Back
X