• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Cocuklu ev kadinlar.

Ego mu yahu güldürmeyin beni cidden. Burada insanlar konu acıyor biz de yorum yapıyoruz benim mesajımı yorumlamak senin haddine mi? İstediğim yorumu yaparım kimseye hakaret etmediğim müddetçe sıkıntı yok çok rahatsız olduysan mesajımdan seni tabirinle süper mukemmel anneligimden yönetime şikayet et. Bak çok basit. burcubahar0635 burcubahar0635
 
Yapmaktan zevk aldiginiz herseye onu da ortak edin. Inanin beraber yaptiginiz hersey cok keyifli ve cok. Hafifletici. Çocuğunuz var diye eve tikilmak zorunda degilsiniz. Alin onu da beraber cikin disari. Beraber gidin gideceginiz yere.
Onunla yaptiginiz seylerden keyif almaya basladiktan sonra boyle dusunmeyeceksiniz.

Hem bakmak istemedim biraz agir bir cumle.olmus
 
Ben kızımla vakit geçirmekten zevk alıyorum onun gülüşünü ,kızmasıni ,ağlamasıni, hırçınlasmasini ,pesimde dolanmasıni hafizama kaziyorum ... Her anının bende dolu dolu olmasını sağlamaya çalışıyorum .
İse gidiyorum .kızım 3 aylikti çalışmaya başladığımda . Sizin o yakindiginiz vakti ben sadece pazar günü bulabiliyordum .
Ha sürekli yanında kaldığım dönemde oldu . Onunla birlikte aktiviteler yaptım . Toprakla oynattim , boya yaptık ,kağıt kestik yapistirdik . Hayiflanmak yerine neler yapabilirim die Araştırıp o anlari özellikle çocuğunuz için iyi değerlendirmeye çalışın ! Nacizane fikrim . Bu arada cocugunuZ için çok uZuldum . Şahsen benim annem böyle düşünsün istemezdim ben
 
Eselsu .!.:
Ben kızımla vakit geçirmekten zevk alıyorum onun gülüşünü ,kızmasıni ,ağlamasıni, hırçınlasmasini ,pesimde dolanmasıni hafizama kaziyorum ... Her anının bende dolu dolu olmasını sağlamaya çalışıyorum .
İse gidiyorum .kızım 3 aylikti çalışmaya başladığımda . Sizin o yakindiginiz vakti ben sadece pazar günü bulabiliyordum .
Ha sürekli yanında kaldığım dönemde oldu . Onunla birlikte aktiviteler yaptım . Toprakla oynattim , boya yaptık ,kağıt kestik yapistirdik . Hayiflanmak yerine neler yapabilirim die Araştırıp o anlari özellikle çocuğunuz için iyi değerlendirmeye çalışın ! Nacizane fikrim . Bu arada cocugunuZ için çok uZuldum . Şahsen benim annem böyle düşünsün istemezdim ben
Genişletmek için tıkla...
Eyvah şimdi seni de taşlamaya gelirler sen neden nasıl niçin mikemmel annesin diye :bicak:

Son cumlenize sonuna kadar katılıyorum çünkü annemin böyle düşündüğünü bilsem kahrolurdum :KK42:
 
Buraya bu konuyu açmakla hata etmişsiniz öncelikle. Burada sizi anlayabilecek kişi sayısı bir avuç insanı geçmez. Gelen yorumları tahmin edebiliyorum. Bütün gün çocuğunu bi kenara bırakıp kk'da laf yetiştiren kadınlar bile eminim sizin üzerinizde kahraman annelik taslamıştır. :)

Hepimiz insanız. Kimsenin sinirleri çelikten değil. Bütün gün evde çocuk bakmanın insanı bir yerden sonra bunaltacağını tahmin edebilmek için müneccim olmaya gerek yok. Varsa çevrenizde bir yakınınız, çocuğu birkaç saat emanet edin, çıkın birkaç saat dışarda sizi mutlu edecek şeyler yapın, kendinize gelin. Ara sıra çocukla çıkın gezin. Çocuğunuz var diye kendinizi yok saymak zorunda değilsiniz. Mutlu anne= mutlu çocuk.
 
Loreth .!.:
Bir anneye bu kadar yüklenilmesi şaşırtıcı değil mi ya? 7/24 çocuğuyla ilgilenmek zorunda kalıp da, hiç sabrı taşmamış anne var mıdır? Duygulardan azade robotlarız sanki. Arada mola vermeyi istemek, hiçbir annenin anneliğinden eksiltmez.
Genişletmek için tıkla...

Linc etmek empati yapmaktan her zaman iyidir. Bilerek arka arkaya anne oldum. Yorulucagimi da biliyordum. Ama birseyi "bilmeniz" yasarken ayni olacak anlamina gelmez. Herkesin psikolojik ve fiziksel imkanlari farklidir. Mesela haberlerde bunalmis bir anne veya lohusalik depresyona giren bir anne intihar etse "ahhhh neden yardim istemedi" diye vah vah eder herkes. Ama burdaki cevaplarda görüyoruz neden kimse yardim istemedigini. Zayifliklarini belli edeni böyle taslarlar iste
 
Arya_Stark01 .!.:
Ne yani bunalinca anne olmuyormuyuz? Ben evet bunaliyorum ve arada kizimi annemlere birakiyorum hafta sonuna. Evet benimde uykuya ihtiyacim var.Evet bende bazen oyuncaktan bikmis bir vaziyette kizima tv'de sevdigi cizgi filmini izletiyorum.

Evet kusursuz degilim cünkü bir insanim. Her insan gibi morelim yüksek olabilir de, düsebilirde. Ama ne var? Kizima canimi veririm. Elimden geldikce onu mutlu etmeye calisirim. Yemegini düsünüp acaba bügün yeterici yedimi? Üsüdümü diye düsünürüm. Uyudugunda özlerim ve gün boyu yaptiklarimi düsünüp yine kendimi beceriksiz his ederim cünkü kizim icin hep en iyisini isterim. Ha daima en iyisini veremem kizima. Ben tek kosullu programli bir robot degilim. Ayni zamanda hayat bu. Ilerdede kizim her istedigi olmayacak. Her saniyesi verimli, pedagojik gecmeyecek. Gecmek zorundalar degil bence.

Annelerde en sevmedigim taraf bu. Yigin ile var insta'da. Perfect mom's. Ve erkenden basliyorlar. Sütü olmayan anne'ye yigin ile siselerdeki pompalamis sütü gözünün icine sokarak "ay benim baya sütüm var" diyerek. Sanki evleri hic dagilmiyormus gibi göstermek. Bu yorumdaki gibi gece ayakta kalmak normalmis gibi. Sürekli kendini ve anneligini gösterme cabasinda.

Niye kadinlar erkekler gibi birbirlerini destekleyemiyorlar? Özelikle annelik gibi hasas bir konuda? Bu kendini mükemmel göstermek niye? Kime? Anneligin zorlugunu hepimiz biliyoruz. Yani lütfen hanimlar bu konularda biraz daha dikkatli yorum yazin. Destek olun.
Genişletmek için tıkla...

Herkes herşeyden zaman zaman bunalabilir. Ben o kısma birşey demiyorum zaten. Ama konu sahibi öyle bir üslupla yazmış ki yazarken eleştirileceğini de tahmin etmeliydi. Arada parka götürebilir mesela. Gündüz o uyuduğunda yanına uzanıp dinlenebilir. Arabasına koyar gezdirebilir. Ama siz hiç çocuğunuzdan bir eşya gibi bahsettiniz mi?

Okullar evdeki çocuklardan bıkıp usanan velilerle dolu, altını ıslatmış bir öğrencinin annesini okula gelmesi için aradığımda "işim var, üstünde kurur birşey olmaz" diyen veli tanıyorum ben. Saat akşam 6 olduğunda,okulda kimse kalmadığında, çocuğunu okulda unutan ve defalarca aramama rağmen önce açmayıp sonra da " ayy hocaam unuttum ben çocuğuuu" diye tuhaf tepkiler veren veli bilirim. Kusura bakmasın kimse. Biz başkalarının çocuklarıyla kendi çocuğumuz gibi ilgileniyorsak bu velilerin yaptıklarına ne demeli artık. Bunun gibi birçok örnek anlatabilirim. Bu yüzden böyle anne yorumları okuyunca ister istemez kızıyorum.
 
Kac kere konu acicam cocuklarim hakkinda, hissettiklerim hakkinda, dusunuyorum gelecek mesajlari; sismaniye b*k yeme otur, diyorum.
Bu konuyu okuyunca da dogru yaptigimi anladim. Mikemmel annelerin arasinda mazallah sanal recm cezasina carptirilirdim.
Konu sahibi yalniz degilsin, ara ara insan annelikten de izin isteyebiliyor.
 
Son düzenleme:
ertugrulunhalimesi .!.:
Ben tüh anneliği ne demedim ama çocuğuma tek başıma bakıyorum üstelik hamileyim her kadın anneliği kaldıramıyor demek ki ama burada çocuğun ne suçu var o annesinin peşinde dönerken annesi yüzüne bile bakmamış bu çok acımasızca geliyor herkes annenin psikolojisini düşünmüş ama ya çocuğun psikolojisi ne olacak? Burada haksızlığa uğrayan kim peki?
Genişletmek için tıkla...
Tamam sen mukkemel annesin napalım yani...
Fakat kadın da keyfinden yapmadı bunu
1 gün olan ilgisizlikle hic bir cocuk dağilmaz ama anne boyle devam ederse o zaman sorun...o yuzden anneye yogunlastik
 
brunettella .!.:
Bilmiyorum kizlar bugun cok yorgunum. Okadar mizliyor. Bende insanim.. boguldum resmen
Genişletmek için tıkla...

Çocugunuzu ekran karşısına oturtmak yerine, alıyorsunuz bir termos çay ve biraz meyve. Gidiyorsunuz parka, ormana, sahile. Siz rahat, çocuk rahat.
Anlamıyorum serzenişinizi de. Çocuğa bakmak çocuk açısından bir ihtiyaç. Canım bugün hiç istemiyor bugün tuvalete gitmeyeceğim yada yemek yemeyeceğim, su içmekten çok sıkıldım falan demiyoruz öyle değil mi?
Çocuk içim oyun ve ilgi böylesine bir ihtiyaç.. sizin keyfinize göre ayarlayacağınız bir şey değil yani.
Yapamıyorsanız yardım alın. Anneanne, babaanne, kuzen, yenge, teyze, hala illaki birileri vardır. Yoksa parasıyla oyun ablası.
 
20 sene sonra şu yazınızı okuduğunuzda ağlayacaksınız bence.
Anneliği çok ütopik, çok büyüleyici görmüyorum. Doğurabilen herkes anne oluyor. Fakat hikmet nakış gibi işlemekte çocuğu.
Arada herkese oluyor diyenler olmuş çocuğuma bugün bakmak istemiyorum gibi birşey hiç aklımdan geçmedi. Bende olmadi.
 
Bugünler çok zor ama geçicek öyle düşün.hem kendini motive etmek için hem çocugun enerjisini atmasi için haftasonlari evde durmayin bütün gün gezin.akşamlarida babasina at minnoşu
 
IKokunhuzur .!.:
Bende şok olanları anlamıyorum gerçekten. Kadın çocuğumu dövüyorum sövüyorum demiyor ki. Çok Yorgun’um bunaldım diyor . Gerçekten bu evreleri hayatınızda hiç yaşamadınız mı çocuk büyüten anneler ? Eğer herkes her an mutlu cıvıl cıvılsa bende kendimi sorgulayacağım. Bende konu sahibi gibi bazen çokkk yorgun hissediyorum kendimi. Sanki hayatım bitmiş sadece çocuk büyütüp ev işi yaparak günlerim geçiyor gibi hissediyorum bazen dayanamayıp oturup ağlıyorum . Ha bu çocukları bunları bilerek mi dünyaya getirdim evet ama insana bazen ağır geliyor. Annelik zor zanaat her an onunla ilgilenmek belki gün içinde yarım saat bile oturamamak uyuyamamak ne bileyim bi sıcak çay bile içememek bunlar belki çok basit şeyler olabilir ama insan herşeye özlem duyuyor . Ama bu buhran dönemlerimde eşim hemen devreye giriyor ve çocukları alıp oynatıyor veya beni anneme götürüyor bi kaç gün kalıyorum ve yenilenmiş tazelenmiş mutlu bi anne olarak evime dönüyorum. Bunlar anneliğin doğasında olan şeyler sanıyordum ben. Ama konu sahibine yüklenenleri görünce demek ki bende de bi gariplik var diyorum...
Genişletmek için tıkla...

Aradaki fark siz süreci yönetiyorsunuz :)
Bunaldıgınız zaman çözümler arıyorsunuz. Çocuğu eşinize veriyorsunuz, annenize gidiyorsunuz vs..
herkes kendi imkanları dahilinde çözümler üretmek durumunda.
Örneğin kayınvalidenizi sevmeyebilirsiniz, ama haftada 1, 2-3 saat çoçuğu emanet eder siz de nefes alırsınız.
Yada akşamdan uyutur eşinize bırakıp dışarı çıkarsınız.
Yada gündüz çocuğun çok sıkıntılı olduğu bir vakit çocuğu atar arabaya çarşı pazar gezdirirsiniz.
En olmadı, yaşıtı çocuğu olan bir yakını, komşuyu kahveye çağırırsınız.
Yada çocuklar suyla toprakla oynamayı sever. Varsa balkon, çıkarır, önüne bir leğen su verir oyuncakları yıkamasını izlersiniz.
(Henüz 1 leğen suyun başından kalkan çocuk görmedim)

Kimse annelik kolay demiyor, elbet bunalıyoruz. Ama alternatif üretmek zorundayız çünkü onların da ihtiyacları var. Çocuk bir gün ilgisizlikten ölmez. Ama bir gün boyunca o gerginlik kocaman insanı bile ne kadar etkilerken miniği daha çok etkiler.
 
İşte bu yüzden çocuk istemiyorum. Dayanamam, uğraşamam, bunalırım. Çocuk için değişik zeka geliştirici oyunlar al, biraz kendine vakit ayırmaya çalış bence. Kendi kendine oyalanmayı öğrenirse daha rahat edersin.
 
Şükret haline sağlıklı sıhhatli sadece anneden ilgi bekleyen bir çocuğun var.Günah.2 evladım var.Biri 6 diğeri 2 yaşında 2 yaşındaki oğlum otizmli.Anne desin,peşimde gezsin,oyun oynasın benmle diye gözünün içine bakıyorum.

Elinde olanın kıymetini bil arkadaşım.Dünyaya gelmeyi o istemedi sen istedin.Dünyaya getiripde sıkılma,bunalma gibi bir lüksün olmamalı,olamaz...
 
turuncupijama .!.:
Aradaki fark siz süreci yönetiyorsunuz :)
Bunaldıgınız zaman çözümler arıyorsunuz. Çocuğu eşinize veriyorsunuz, annenize gidiyorsunuz vs..
herkes kendi imkanları dahilinde çözümler üretmek durumunda.
Örneğin kayınvalidenizi sevmeyebilirsiniz, ama haftada 1, 2-3 saat çoçuğu emanet eder siz de nefes alırsınız.
Yada akşamdan uyutur eşinize bırakıp dışarı çıkarsınız.
Yada gündüz çocuğun çok sıkıntılı olduğu bir vakit çocuğu atar arabaya çarşı pazar gezdirirsiniz.
En olmadı, yaşıtı çocuğu olan bir yakını, komşuyu kahveye çağırırsınız.
Yada çocuklar suyla toprakla oynamayı sever. Varsa balkon, çıkarır, önüne bir leğen su verir oyuncakları yıkamasını izlersiniz.
(Henüz 1 leğen suyun başından kalkan çocuk görmedim)

Kimse annelik kolay demiyor, elbet bunalıyoruz. Ama alternatif üretmek zorundayız çünkü onların da ihtiyacları var. Çocuk bir gün ilgisizlikten ölmez. Ama bir gün boyunca o gerginlik kocaman insanı bile ne kadar etkilerken miniği daha çok etkiler.
Genişletmek için tıkla...

Doğru söylüyorsunuz biraz da çabalamak gerekiyor biraz değil fazlaca çabalamak çözüm üretmek çocuğu tanıyıp nelerden hoşlandığını bilip ona ayak uydurmak lazım mesela benimkiler parka çıkınca hem mutlu oluyor hemde eve gelince yorulup bi güzel uyku çekiyor Onlarla dışarı çıkmak benim de kafamı dağıtıyor . Sadece bunalmakta ben bunaldım deyip depresyona girmekle olmaz bu iş katılıyorum size.
 
Buz ruhu .!.:
Sadece size değil sözüm "hazır olmak" kavramını kullanan herkese. İnsanlar nasıl hazırlanıyor ya da bunu nasıl hissediyor bilemiyorum. Birincisi karakterini bilmediğiniz bir insan bakımına nasıl hazır olunur? İkincisi yeğen, komşu çocuğu bakmaktan tümüyle farklı bir bebeğin bakımına tüm gününüzü ve senelerinizi harcamaya nasıl hazırlanırsınız? Psikolojik olarak bu hazırlık döneminde hangi yolları denersiniz? Telkin mi, gözlem mi ya da hangi yol? Annelik güdülerinizi nasıl hazırlarsınız? İlk 1 yıl en uzun uykunuz 2 ya da 3 saat olacağından hazırlık sürecinde bu kadarlık uykularla kendinizi terbiye mi edersiniz? Gün boyu bir çocuğun yerli yersiz kaprislerine, zırlamalarına, bitmek tükenmez enerjisine fiziksel ve psikolojik direncinizin uyumu için ne tür hazırlıklar yaparsınız? Bir türlü mutlu etmeyi başaramadığınız, doydu mu, uykusu yetti mi, hasta mı, dişi mi çıkacak, gazı mı var, ev sıcak mi yoksa soğuk mu, yediği mi dokundu, nazar mı değdi ve trilyonlarca sair ihtimali gözden geçirip "anneliği beceremedim" yargısına varmamak için hangi önlemleri alırsınız?

Hazırlananlar ya da hazır hissedenler ve hazır olmak gerektiğini savunanlar lütfen cevaplasınlar.
Genişletmek için tıkla...

Peki sizin oneriniz nedir henuz anne olmayanlara? Gercekten merak ettigim icin soruyorum. Ben cocuk sahibi olmak istemiyorum 25 yasindayim bu yasima kadar hic istemedim. Benim icin buyuk bir kabus, konu sahibini de hic kinamadim cunku ben cok daha fazlasini hissederim diye dusunuyorum. Acikcasi hicbir zaman cocuk sahibi olmak isteyecegimi sanmiyorum ama 30 ustu yaslara geldigimde biyolojik saatim sinyal verirse ama hala cocuk konusu benim icin buyuk bir korkuysa nasil olsa hicbir zaman hazir olamam deyip cocuk mu yapmaliyim? Ne yaparsaniz yapin hazir olamayacaksiniz gibi bir durum cikiyor yazdiklarinizdan. Bu durumda hicbir zaman hazir olunamiyorsa cocuk sahibi olmaya nasil karar verebilir ki insan?
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

F
Hayat mucadelesi..
2 3
Yorumlar
49
Görüntüleme
3K
Niloyatospikk
Niloyatospikk
L
Kocamdan sogudum, ne yapmaliyim?
2
Yorumlar
30
Görüntüleme
14K
Aysenimi
A
A
Kayinvalidem ve Bosanmam
11 12 13
Yorumlar
242
Görüntüleme
31K
gkmnbjk90
gkmnbjk90
N
Evde iki yabanci
2
Yorumlar
27
Görüntüleme
4K
baheyyy
B
Deniz Yildizi123
Kayınvalidem ve eşimin menfaat ilişkisi, boşanmalımıyım?
Yorumlar
18
Görüntüleme
8K
uvercinka65
uvercinka65
Back
X