Çocukluğumu hatırlayamıyorum…

yenGEnC .!.:
Bende de öyle bir hafıza var ki. Bazen annem diyor 'kizim sen daha konusamiyordun bile o zaman, nasıl hatirliyorsun'
Küçükken yanımda konuşulan seyler bile oldukça net, bazen söylüyorum, şaşırıyorlar.
Annem ameliyat olurken bizi bir yakın akrabaya emanet etmiş, ben daha 4 falanim. Salak adam bir şey söylemişti annemin ameliyatıyla ilgili. Ben de korkmuştum, gözümün önüne bir görüntü gelmişti adamın söylediği şeyden sonra. O görüntü bile o kadar net ki. O adamı sırf bu olay yuzunden sevmiyorum mesela. 29 sene geçmiş üstünden.
Nasıl ki ben bu saatten sonra bunları unutamazsam bence sen de hatırlayamazsin. İyilesmej için illa hatırlamak mı gerekiyor?
Genişletmek için tıkla...
Bende sizin gibi herseyi hatirliyorum arkadaşlarım da biz hiç hatırlamıyoruz sen nasıl hatırlıyorsun diyorlar beni de bu durum urkutuyor
 
Mutlu2890 .!.:
Merhabalar üç aydır terapi alıyorum,bütüncül çalışıyoruz.Sorunlarımı irdelerken ya da hayatımı yöneten olumsuz duygularınkonuşurken terapistim anlattığım sahneyi çocukluğumda da ebeveynlerimden biriyle yaşadığımı söylüyor,Ne kadar yönlendirse de beni o sahneye doğru gidemiyorum…Acaba yaşamadım mu böyle bir şey ,diye düşünüyorum.
Girdaba düşüyorum.Çok zor da olsa hatırladıklarım oluyor,”Bu olay benim hayatımı bunkadar yönetebilir mi ki?”diyerek şaşırıyorum.Emdr ile çalışınca mucize gibi bir şey oluyor,ama çocukluğu hatırlamak çok zormuş maalesef,beynim mi sildi ,yok mu benim böyle bir travmam ,acaba uyduruyor muyum diye düşünüyorum.
Hatırladıklarım genelde benim basit ,önemsiz gördüğüm olaylar ama çalışınca o kadar da basit değilmiş diyorum.
Hatırlamak çok zormuş.Hatırlamadan da iyileşemiyor muyuz?
Genişletmek için tıkla...
Beyin korumak için siliyor kötü anıları..hatta şöyle diyeyim hayatınızda detay hatırladıgınız yıllar mutlu hatırlamadıklarınızda mutsuzmişuz..mesela ben liseyi çok az hatırlıyorum ama cocukluğum o kadar net kinhafızamda çizerim o derece
 
Emdr yi biliyorum gerçekten faydasını göreceksiniz hatırlamanız gerekenleri de elbet hatırlayacaksınız. Zamanla resim daha belirginleşecek👍
 
Mutlu2890 .!.:
Ağır travmalarda evet.Her seans yapmıyoruz.
Genişletmek için tıkla...
Ben de anıların canlanmasını sağlamıştı bu teknik. Ancak elbette travma daha ağırsa belki daha zor oluyordur mantıken. Uzmandan destek almanız güzel, süreci sağlıklı yönetecektir bence, biraz akışına bırakın mümkünse
 
ordinary .!.:
Özele girmeden, basit dediğiniz ne gibi olaylar sizi etkilemiş mesela? Merak ettim de.
Genişletmek için tıkla...
Memleketteki köyümüzde beni karşılıksız çok seven ,benimle papatyalalar toplayan bir amcanın(Ki sevgi görmemiş,itilmiş bir çocuğum) öldüğünüduymuştum ama ailem yalanlamıştı.Yazın memlekete gittiğimizde ev ev ev onu aramıştım.Onun öldüğüne ikna olduğumda bir damla gözyaşı dökmeden uzaklaşmıştım herkesten.Bu an ara ara aklıma gelirdi ama travma olarak değil,şımarıklık olarak.Zihnim sevilmeyi ve sevilen birinin kaybına üzülmeyi kabul etmiyordu.Bu benim için lükstü.
Terapiden sonra günlerce yas tuttum.Ağladım,başlarda kendi kendime utanarak,sonrasında hıçkırarak.
Ölüm korkum vardı,azaldı.Ölüm yokmuş.Eminim ki o amca cennette.
Hayatıma giren erkeklerle uzun süre ilişki kuramıyrodum.Yolunda gidiyorsa ayrılmak istyordum,onlar beni terketmezse eğer.Çünkü onları x amca gibi öldürüyordım.Eğer x amca yaşasaydı benden bıkıp beni sevmeyecekti diye kodlamış zihnim.
Aslında çok ağır olan ama benim yıllarca basit ve şımarıklık olarak gördüğüm bu anı acı bir şekilde günyüzüne çıktı.

Galiba travmalar hafızamızda ve biz onları travma olarak görmediğimiz için hatırlamadığımız zannediyoruz.Esas travma da bu zaten.Sorumun cevabını size yazarken buldum…Yine gözlerim doldu…
En sevdiğim çiçek papatyadır,yıllarca toplamadım…Belki bir gün taç yaparım..
 
Mutlu2890 .!.:
Memleketteki köyümüzde beni karşılıksız çok seven ,benimle papatyalalar toplayan bir amcanın(Ki sevgi görmemiş,itilmiş bir çocuğum) öldüğünüduymuştum ama ailem yalanlamıştı.Yazın memlekete gittiğimizde ev ev ev onu aramıştım.Onun öldüğüne ikna olduğumda bir damla gözyaşı dökmeden uzaklaşmıştım herkesten.Bu an ara ara aklıma gelirdi ama travma olarak değil,şımarıklık olarak.Zihnim sevilmeyi ve sevilen birinin kaybına üzülmeyi kabul etmiyordu.Bu benim için lükstü.
Terapiden sonra günlerce yas tuttum.Ağladım,başlarda kendi kendime utanarak,sonrasında hıçkırarak.
Ölüm korkum vardı,azaldı.Ölüm yokmuş.Eminim ki o amca cennette.
Hayatıma giren erkeklerle uzun süre ilişki kuramıyrodum.Yolunda gidiyorsa ayrılmak istyordum,onlar beni terketmezse eğer.Çünkü onları x amca gibi öldürüyordım.Eğer x amca yaşasaydı benden bıkıp beni sevmeyecekti diye kodlamış zihnim.
Aslında çok ağır olan ama benim yıllarca basit ve şımarıklık olarak gördüğüm bu anı acı bir şekilde günyüzüne çıktı.

Galiba travmalar hafızamızda ve biz onları travma olarak görmediğimiz için hatırlamadığımız zannediyoruz.Esas travma da bu zaten.Sorumun cevabını size yazarken buldum…Yine gözlerim doldu…
En sevdiğim çiçek papatyadır,yıllarca toplamadım…Belki bir gün taç yaparım..
Genişletmek için tıkla...
Ne diyeceğimi bilemedim. Travmalarınızın üstesinden gelip ruhunuza şifa bulursunuz tez zamanda inşallah.

Papatyaların da tam zamanı. Belki cesaret edersiniz.

Amcaya da Allah rahmet eylesin.
 
Bende tam tersi yakın zaman değil ama çocukluk anılarımı yüzde 90 a yakın hatirlarim iyi kötü her anı 4 5 yaşı.. annem bile şaşırır nasıl hatırlıyorsun diye 2005 de oturdugumiz gecekondu evinin her odasını ve o zamanlar 4. Yaşında ancaydim demekki güzel bir çocukluk geçirmişsin kötü olanlar iz bırakıyor çünkü
 
Mutlu2890 .!.:
Merhabalar üç aydır terapi alıyorum,bütüncül çalışıyoruz.Sorunlarımı irdelerken ya da hayatımı yöneten olumsuz duygularınkonuşurken terapistim anlattığım sahneyi çocukluğumda da ebeveynlerimden biriyle yaşadığımı söylüyor,Ne kadar yönlendirse de beni o sahneye doğru gidemiyorum…Acaba yaşamadım mu böyle bir şey ,diye düşünüyorum.
Girdaba düşüyorum.Çok zor da olsa hatırladıklarım oluyor,”Bu olay benim hayatımı bunkadar yönetebilir mi ki?”diyerek şaşırıyorum.Emdr ile çalışınca mucize gibi bir şey oluyor,ama çocukluğu hatırlamak çok zormuş maalesef,beynim mi sildi ,yok mu benim böyle bir travmam ,acaba uyduruyor muyum diye düşünüyorum.
Hatırladıklarım genelde benim basit ,önemsiz gördüğüm olaylar ama çalışınca o kadar da basit değilmiş diyorum.
Hatırlamak çok zormuş.Hatırlamadan da iyileşemiyor muyuz?
Genişletmek için tıkla...
Bende Emdr alanında çalışıyorum. Dediğiniz gibi mucizevi bir terapi. Terapistinize güveniyorsanız eğer, yani işinde uzman diyorsanız hatırlamamanız o duyguyu, olayı örttüğünüz, hatırlarsanız konfor alanınızdan çıkmak zorunda kalacağınız için bilincinizin hoşuna gitmediği yönünde yorumlayabiliriz. Zorlamayın, zamanla çıkacaktır yüzeye.
 
Ben de pek fazla hatırlamıyorum ama tramvalarım var.yaşadıklarımı silmiş beynim.annemi kayb ettim 5 buçuk yaşımda sonra babam evlendi üvey anneyle psikolojik ve fiziksel şiddetle geçen çocukluk.ama çok fazla hatırlamıyorum.🥺
 
Gecenlerde bi haber cikmisti. Psikatr doktor tedaviye gelen cocuklara, onlari kucuklen babalarinin tecavuz ettigini bu yuzden travma gecirdiklerini soylemis, yuzlerce cocugu bu sekilde kandirmis.
Terapistiniz boyle bir travmaniz var dediyse bu dogru olmayadabilir.
Simdi herkes cok merakli tum sorunlari gecmise ve anne babaya yuklemeye. Bunu yanlis buluyorum.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

D
Çocukluk çağı travmaları yetişkinlikte kendisini nasıl gösterir?
Yorumlar
0
Görüntüleme
296
Dr Psk Leyla Kaya
D
I
Sanki kayboldum
6 7 8
Yorumlar
154
Görüntüleme
25K
White Mocha
White Mocha
Irigaray
BİR VARMIŞ BİR YOKMUŞ
3 4 5
Yorumlar
98
Görüntüleme
23K
Bellnula
Bellnula
mahh
Babamı sevmemekte kesinlikle haklıyım, peki ya annemi sevmemekte de haklı değil miyim?
3 4 5
Yorumlar
92
Görüntüleme
21K
Serhatkars36
S
B
Baba Korkusu
6 7 8
Yorumlar
140
Görüntüleme
53K
soyluserap
soyluserap
Back
X