Merhaba arkadaşlar, şimdi başımdan geçen bir hikayeyi anlatacağım. Aslında çok klasik bir hikaye, ama sizlerin de fikirlerini öğrenmek istedim.
İlkokuldan beri tanıdığım bir erkek arkadaşım var. İlkokul'u ve liseyi beraber okuduk, aynı yerde oturuyorduk, okula beraber gidip geldik. Özellikle lise döneminde benim çok erkek arkadaşım oldu, hatalar yaptım yanlış insarla arkadaşlık ettim. Bu arkadaşım hep arkadaş olarak hayatımda yer aldı. Özellikle lisede hiç kız arkadaşı olduğunu görmedim. Dış görünüş olarak da kişilik olarak da gayet düzgün bir insan. Hep şaşırırdım niye kız arkadaşı yok, yalnız diye. Sorduğumda da geçiştirirdi hep.
Liseden sonra bir kaç sene farklı şehirlerde kaldık ve uzaklaştık. 2 sene kadar görüşmedik ve tekrar aynı şehre gelince görüşmeye başladık. Yaklaşık 4 yıldır tekrar görüşmeye başladık ve bu arkadaşlık inanılmaz bir dostluğa dönüştü. Her şeyimi paylaştığım, her şeyini benimle paylaşan, beni düşünen, ve gerçekten dost olarak sevdiğine kendimden daha emin olduğum bir insan haline geldi. Ve bu dostluk ilişkisi şu anda kardeşlikten öte durumda. Bir dönem muhabbet ederken lisede platonik olarak bana aşık olduğunu ağzından kaçırdı. Fakat bu konu uzamadı ve kapandı. Daha sonra hiçbir şey olmamış gibi dostluğumuz devam etti.
Dönem dönem erkek arkadaşlarım oluyor ve bu dostum bana gerçekten destek oluyor. Doğru yolu gösteriyor, ben hatalıysam hatalarımı söylüyor, erkek arkadaşım hatalıysa onları söylüyor. Kısacası gerçek bir dost gibi doğru bildiğinden şaşmıyor. Erkek arkadaşım olmadığı dönemlerde ise daha fazla ilgi gösteriyor, sanki bir boşluğu doldurmak ister gibi.
Benim kafamı karıştıran konu ise, bu arkadaşımın hala bana karşı bir şeyler hissedip hissetmediği. Benim ne hissettiğimi sormayın çünkü ben de bilmiyorum :). Ama şunu söyleyebilirim ki onu gerçekten çok seviyorum. İnsan olarak hayatımda tanıdığım en doğru en dürüst insan. Bundan asla şüphe duymadım. Eğer bir şeyler hissediyorsa bunu neden söylemiyor, eğer hissetmiyorsa bir erkeğin bir bayanla kardeşlik seviyesinde dost olması sizce olağan mı?
Teşekkürler :).
İlkokuldan beri tanıdığım bir erkek arkadaşım var. İlkokul'u ve liseyi beraber okuduk, aynı yerde oturuyorduk, okula beraber gidip geldik. Özellikle lise döneminde benim çok erkek arkadaşım oldu, hatalar yaptım yanlış insarla arkadaşlık ettim. Bu arkadaşım hep arkadaş olarak hayatımda yer aldı. Özellikle lisede hiç kız arkadaşı olduğunu görmedim. Dış görünüş olarak da kişilik olarak da gayet düzgün bir insan. Hep şaşırırdım niye kız arkadaşı yok, yalnız diye. Sorduğumda da geçiştirirdi hep.
Liseden sonra bir kaç sene farklı şehirlerde kaldık ve uzaklaştık. 2 sene kadar görüşmedik ve tekrar aynı şehre gelince görüşmeye başladık. Yaklaşık 4 yıldır tekrar görüşmeye başladık ve bu arkadaşlık inanılmaz bir dostluğa dönüştü. Her şeyimi paylaştığım, her şeyini benimle paylaşan, beni düşünen, ve gerçekten dost olarak sevdiğine kendimden daha emin olduğum bir insan haline geldi. Ve bu dostluk ilişkisi şu anda kardeşlikten öte durumda. Bir dönem muhabbet ederken lisede platonik olarak bana aşık olduğunu ağzından kaçırdı. Fakat bu konu uzamadı ve kapandı. Daha sonra hiçbir şey olmamış gibi dostluğumuz devam etti.
Dönem dönem erkek arkadaşlarım oluyor ve bu dostum bana gerçekten destek oluyor. Doğru yolu gösteriyor, ben hatalıysam hatalarımı söylüyor, erkek arkadaşım hatalıysa onları söylüyor. Kısacası gerçek bir dost gibi doğru bildiğinden şaşmıyor. Erkek arkadaşım olmadığı dönemlerde ise daha fazla ilgi gösteriyor, sanki bir boşluğu doldurmak ister gibi.
Benim kafamı karıştıran konu ise, bu arkadaşımın hala bana karşı bir şeyler hissedip hissetmediği. Benim ne hissettiğimi sormayın çünkü ben de bilmiyorum :). Ama şunu söyleyebilirim ki onu gerçekten çok seviyorum. İnsan olarak hayatımda tanıdığım en doğru en dürüst insan. Bundan asla şüphe duymadım. Eğer bir şeyler hissediyorsa bunu neden söylemiyor, eğer hissetmiyorsa bir erkeğin bir bayanla kardeşlik seviyesinde dost olması sizce olağan mı?
Teşekkürler :).
