Çocukluk ve atlatılamamıs kayıp

Betull63

Üye
Kayıtlı Üye
7 Temmuz 2019
161
52
13
32
Kızlar hepinize hayırlı geceler ne yapsam bilemediğimden buraya yazmak sizlerden akıl almak istedim ben 25 yasında bayanım bekarım 7 yaşındayken ikizimi erkek kardeşimi kaybettim 5 yasında rahatsızlanmıstı ve iki sene boyunca ailemin çabalamalarına rağmen kaybettik o iki sene boyu hep oralarda buralarda kaldım çoğu zaman aç yatırdılar dugune gidiyorum deyip kapıya bıraktılar karda kışta ayağımda terlik öyle ce biri görsün diye bekledim itirilen sündürülen oldum kardeşimi kaybettiğimiz cenazesinin olucagı zaman bana gösterdiler son bir kez kardeşini gör diye 18 senedir o görüntü hala gözümün önünde 7 yasında bi çocukken kaybettigim kardeşimin acısı hala da burnumun direğini sızlatıyor uç kişilik bi aile olmamız hep yalnız oluşum abisi ablası olan kişilere imrenerek bakıyor oluşum bunu maalesef atlatamıyorum çocukluğumdaki eksikliklerim aile ortamında olamayışlarım bende çok derin yaralar açtı 6 senedir antidepresanlar la hayatımı idame ettiriyorum psikoterapiye gititm ama ikinci seansta senin bu durumu atlatabilmen icin ilk önce Kendi kafanda bitirmen gerekiyor dedi bana suan sadece boşuna para ödersin dedi allah askına bana bir akıl verin ben bu durumu nasıl atlatıcam
 
Mekanı cennet olsun zaten cennette.. Çocukluk travmaları zor atlatılır biliyorum. Bende 10 yaşımdayken babamı kaybettim. Etkisi tüm hayatıma yayıldı. Sanırım kabullenmekle başlıyor iyileşme. Ben babam öldüğünde bir kaç yıl mezarına gidemedim. Resimlerine bakamadım. Bir nevi kabullenmeme.sonra o çocukluk aklıyla yüzleştim.ölümün tıpkı doğum gibi olağan bir akış olduğunu kabullendim. Onun öldüğünü kabullendiğim an ölümle barıştım. Bir gün tekrar kavuşmanın ölümün yok oluş olmadığının bilincine vardım. Tasavvufa yöneldim. Bunlar bana iyi geldi.
 
Mekanı cennet olsun zaten cennette.. Çocukluk travmaları zor atlatılır biliyorum. Bende 10 yaşımdayken babamı kaybettim. Etkisi tüm hayatıma yayıldı. Sanırım kabullenmekle başlıyor iyileşme. Ben babam öldüğünde bir kaç yıl mezarına gidemedim. Resimlerine bakamadım. Bir nevi kabullenmeme.sonra o çocukluk aklıyla yüzleştim.ölümün tıpkı doğum gibi olağan bir akış olduğunu kabullendim. Onun öldüğünü kabullendiğim an ölümle barıştım. Bir gün tekrar kavuşmanın ölümün yok oluş olmadığının bilincine vardım. Tasavvufa yöneldim. Bunlar bana iyi geldi.
Allah razı olsun sizinde babanızın mekanı cennet olsun insalalh .. ben 17 senedir atlatamadığım seyi bu zamandan sonra nasıl atlatırım ne yapmalıyım İnan’ın bilmiyorum bir yanım hep yarım hep eksik
 
Allah razı olsun sizinde babanızın mekanı cennet olsun insalalh .. ben 17 senedir atlatamadığım seyi bu zamandan sonra nasıl atlatırım ne yapmalıyım İnan’ın bilmiyorum bir yanım hep yarım hep eksik
Sizi anlıyorum. Kardeş acısı şüphesiz çok zor. Şuan ne desem yetmeyecek.bilinçaltı temizliği yapan işinin ehli bir uzmandan yardım alsanız faydasını görürsünüz belki.
 
öncelikle başın sağolsun cnm . Şu cenaze gösterme olayını bir türlü anlamış değilim. Banada 6 yaşındayken babamın cenazesini gösterdiler son kez göreyim diye. Evet gördüm görmez olaydım keşke 30 senedir her baba kelimesi duyduğumda o görüntü gözümün önüne gelir . Bunca zamandır geçmedi benimki. Bende bi çözüm bulmuş değilim. Bende çoookkk psikolağa falan gittim değişen bişey olmadı malesef.
 
öncelikle başın sağolsun cnm . Şu cenaze gösterme olayını bir türlü anlamış değilim. Banada 6 yaşındayken babamın cenazesini gösterdiler son kez göreyim diye. Evet gördüm görmez olaydım keşke 30 senedir her baba kelimesi duyduğumda o görüntü gözümün önüne gelir . Bunca zamandır geçmedi benimki. Bende bi çözüm bulmuş değilim. Bende çoookkk psikolağa falan gittim değişen bişey olmadı malesef.
Bilmiyorum onu ne düşünceyle yaptılar ama o an yaşadığım şey sanki dün yaşanmış gibi gözümün önünde asla gitmiyor kullandığım nice antidepresanlar resmen hayat enerjimi emdi bitirdi beni 25 yaşındayım 1 hafta evden çıkmadığım oluyor psikolojimden dolayı işimi bırakmak zorunda kaldım İnan’ın ne yapıcagımı nasıl davranacağımı bilmiyorum nasıl bir yardım almalıyım kime gitmeliyim en ufak bir fikrim Yok
 
Cok zor seyler yasamassiniz Allah yardimciniz olsun. Sizi emanet ettikleri kisilerinde Allah bildigi gibi yapsin. Vicdansizlar. Sosyal hayatinizi kuvvetlenirmeye calissaniz bunun icin biraz caba gosterseniz olmazmi. Spora baslayin isinize geri donun daha yasiniz genc kendinize bir hedef edinmeye calisin egitim olsun kariyer olsun. Yazdiklarinizdan sanki hala 17 sene oncesinde takilp kalmissiniz gibi anlasiliyor ama sunu kabul etmeniz lazimki hayat devam ediyorm. Ben bazen bir yakinimi kaybetme korkusu yasadigimda once cok panikliyorum sonra kendimi telkin etmeye calisiyorum buda hayatin bir parcasi nice insanlar sevdiklerini zamanli zamansiz kaybediyor. Hepimiz bir gun olecegiz bir bebegin dunyays gelmesi ne kadar dogalsa insanlarin bu dunyadan gocup gitmeside o kadar dogal. Kimi savasta oluyor kimi kazada kimi hastalikta. Ne kadar acida olsa bunu kabullenmek lazim. Size sosyallesmeye calisin dememin sebebi acinizi pekistiren seyin en cok yanlizliginiz oldugunu dusunmem. Kuzenleriniz varsa onlarla gorusun arkadas cevrenizle bir araya gelmeye calisin yakin komsulariniz varsa onlarla diyalog halinde olmaya calisin. Dedigim gibi isinize geri donun kendinize egitim hobi veya kariyer gibi seyleri hedef edinin. Kabugunuzdan cikmadiginiz surece toparlanamazsiniz. Dis dunyaya acilin hayatin devam ettigini bizzat yasayin hissedin inanin iyi gelecektir.
 
Hani derlerya kelin ilacı olsa diye.. işte aynen öyle. Evde çocuklar babalarına seslendiklerinde ki düşünün bunun sıklığını okadar gözümün önünde o cenaze.zaten farklı sebeplerden de babmın olmadığını senelerce 17 yaşıma kadar sakladım en yakın arkadaşlarım dahi bilmiyordu babamın öldüğünü . Sanırım ben oğlum olduğunda biraz kendimi toparladım. Hala içim acımıyor mu tamamen geçti mi aslaaaaa. Ama çocuklar babalarıyla vakit geçirdikce bu bana iyi geliyo sanırım. Onlar oyun oynarken katılmamaya tüm vakitlerini babalarıyla doyasıya geçirsinler istiyorum çookk anıları olsun istiyorum. Yine nerelere gittim neyse size iyi gelcek bişeyler yazmalıyım değil mi 🥺işte bende hemen dağıldım yine kusura bakmayın.
 
Cok zor seyler yasamassiniz Allah yardimciniz olsun. Sizi emanet ettikleri kisilerinde Allah bildigi gibi yapsin. Vicdansizlar. Sosyal hayatinizi kuvvetlenirmeye calissaniz bunun icin biraz caba gosterseniz olmazmi. Spora baslayin isinize geri donun daha yasiniz genc kendinize bir hedef edinmeye calisin egitim olsun kariyer olsun. Yazdiklarinizdan sanki hala 17 sene oncesinde takilp kalmissiniz gibi anlasiliyor ama sunu kabul etmeniz lazimki hayat devam ediyorm. Ben bazen bir yakinimi kaybetme korkusu yasadigimda once cok panikliyorum sonra kendimi telkin etmeye calisiyorum buda hayatin bir parcasi nice insanlar sevdiklerini zamanli zamansiz kaybediyor. Hepimiz bir gun olecegiz bir bebegin dunyays gelmesi ne kadar dogalsa insanlarin bu dunyadan gocup gitmeside o kadar dogal. Kimi savasta oluyor kimi kazada kimi hastalikta. Ne kadar acida olsa bunu kabullenmek lazim. Size sosyallesmeye calisin dememin sebebi acinizi pekistiren seyin en cok yanlizliginiz oldugunu dusunmem. Kuzenleriniz varsa onlarla gorusun arkadas cevrenizle bir araya gelmeye calisin yakin komsulariniz varsa onlarla diyalog halinde olmaya calisin. Dedigim gibi isinize geri donun kendinize egitim hobi veya kariyer gibi seyleri hedef edinin. Kabugunuzdan cikmadiginiz surece toparlanamazsiniz. Dis dunyaya acilin hayatin devam ettigini bizzat yasayin hissedin inanin iyi gelecektir.
Kan bağımız olan çok kişi Yok olanlarda zaten birinci derece akrabalarımız onlarda hiç bir zaman kardeşimin hastalığında arayıp sormayan siz çocukla hastanedesiniz kız nerede ne yapıyor dahi demeyen insanlar ben senelerdir bu yapılan seyleri unutup sindiremiyorum şimdi geliyorlar gidiyorlar hep aklımdadır ben aç ac yatırılırken dugunu var diye oğlunu alıp giderken beni yaşadığımız prefabrigin kapısının önüne bırakıp gidenler varken siz amca yenge dayı teyze olarak neredeydiniz diye sormak haykırmak istiyorum ama olmuyor birsey bpgazımda dugum oluyor susuyorum anamı babamı üzmek istemiyorum 16 senedir atlatmadım atlatamıyorum omuzumda koskoca bi yük varmış altında eziliyormuşum gibi hissediyorum
 
Hani derlerya kelin ilacı olsa diye.. işte aynen öyle. Evde çocuklar babalarına seslendiklerinde ki düşünün bunun sıklığını okadar gözümün önünde o cenaze.zaten farklı sebeplerden de babmın olmadığını senelerce 17 yaşıma kadar sakladım en yakın arkadaşlarım dahi bilmiyordu babamın öldüğünü . Sanırım ben oğlum olduğunda biraz kendimi toparladım. Hala içim acımıyor mu tamamen geçti mi aslaaaaa. Ama çocuklar babalarıyla vakit geçirdikce bu bana iyi geliyo sanırım. Onlar oyun oynarken katılmamaya tüm vakitlerini babalarıyla doyasıya geçirsinler istiyorum çookk anıları olsun istiyorum. Yine nerelere gittim neyse size iyi gelcek bişeyler yazmalıyım değil mi 🥺işte bende hemen dağıldım yine kusura bakmayın.

Siz yine çok şükür kendi hayatınızı kurmuşsunuz evlatlarınız olmuş benim hayatımdaki insan allah razı olsun anlayan dinleyen bi insandır ama ben kendimi sorgulamaktan onunla düzgün bi ilişki yasayamıyorum yani gün 24 saatse ben 22 saat üzgünüm bu sebeplerle onu bunaltmak ta istemiyorum
 
Siz yine çok şükür kendi hayatınızı kurmuşsunuz evlatlarınız olmuş benim hayatımdaki insan allah razı olsun anlayan dinleyen bi insandır ama ben kendimi sorgulamaktan onunla düzgün bi ilişki yasayamıyorum yani gün 24 saatse ben 22 saat üzgünüm bu sebeplerle onu bunaltmak ta istemiyorum
Çok şükür evet hayatımı kurdum. Çocuklarım var evliyim mutluyum. Hayat devam ediyor kendi kendimi telkin ettim.zaman zaman inişler çıkışlar yaşadım. Halada yaşıyorum senin konunu okuyunca nerelere gittim. Ama iki çocuğum var. Hayatı onlara zindan edemem. Ölüm allahtan zaten çaresi olmayan tek şeyde o değil mi? Seninde benimde yaşadığımız şey ölümün yüzü değil aslında. Neden baba diyince benim gözümün önüne o suret gelsin ki bıraksalardı belki babamı farklı hatırlıcaktım. Şimdi aklımda babamla ilgili hiçbir anı yok. Ben bunun için uğraştım bişeyler hatırlasam belki o görüntüyü düşünmicek gözümün önüne getirmicektim. Anneme anlattırdım falan ama yok nafile. Benzer şeyler yaşamız aslında. Babam ölünce sağolsun bi halam demişki : öküz öldü ortaklık bitti. Düşünebiliyomusun.... ve bu halamı ben her bayramda ziyaret ederim eskiden nefret ederdim. Ama baktımki kendime zarar veriryorum. Affettim sende affet ki üstünden yük kalksın hafifle. Allah mekanlarını cennet eylesin inşallah. Yazamıyorumda şuan duygularımı😨
 
Başiniz sağ olsun,kardeşinizin mekane cennet olsun.
Sizin durumunuz daha bir ayri ,ikizmişsiniz.
Ikizlerde duygular bağliliklar daha kuvvetli olur Sanki siz kendi yariniza kaybetmişsiniz.
Onun icinde yalniz bir tüm olarak hayatiniza devam edemiyorsunuz.
Bir hayat kocundan yardim alsaniz ve EMDR devasi varmiş travmalari siliyormuş .pek bilgim yok ama araştirin
 
Bilmiyorum onu ne düşünceyle yaptılar ama o an yaşadığım şey sanki dün yaşanmış gibi gözümün önünde asla gitmiyor kullandığım nice antidepresanlar resmen hayat enerjimi emdi bitirdi beni 25 yaşındayım 1 hafta evden çıkmadığım oluyor psikolojimden dolayı işimi bırakmak zorunda kaldım İnan’ın ne yapıcagımı nasıl davranacağımı bilmiyorum nasıl bir yardım almalıyım kime gitmeliyim en ufak bir fikrim Yok

Aslinda daha cabuk kabullenebilmek icin yapiliyor.
Ben babami görmedim. Yurtdışında yaşıyorum babam TRde vefat etdi. Gömüldükten sonra haber verdiler. 15 yildir hâlâ inanamiyorum babamin öldüğüne. Aniden olan bir olaydi. Uyumuş ve uyanmamış.
Annemin yanindaydim. Son nefesini veririken yaninda yatiyordum. Annemi kendim yikadim, kefenledim. Mezarina yerleştirdim. Toprağını serptim. Benim icin annemin ölümünü kabullenmek daha kolay oldu. Gözümle gördüm. Elledim. Beynim idak etdi.
Size fazla tavsiyem malesef yok. Ben terapi almadim...inancli bir insanim, allaha sığındım.
Umarim sizde aşarsınız yakin zamanda
 
Çok şükür evet hayatımı kurdum. Çocuklarım var evliyim mutluyum. Hayat devam ediyor kendi kendimi telkin ettim.zaman zaman inişler çıkışlar yaşadım. Halada yaşıyorum senin konunu okuyunca nerelere gittim. Ama iki çocuğum var. Hayatı onlara zindan edemem. Ölüm allahtan zaten çaresi olmayan tek şeyde o değil mi? Seninde benimde yaşadığımız şey ölümün yüzü değil aslında. Neden baba diyince benim gözümün önüne o suret gelsin ki bıraksalardı belki babamı farklı hatırlıcaktım. Şimdi aklımda babamla ilgili hiçbir anı yok. Ben bunun için uğraştım bişeyler hatırlasam belki o görüntüyü düşünmicek gözümün önüne getirmicektim. Anneme anlattırdım falan ama yok nafile. Benzer şeyler yaşamız aslında. Babam ölünce sağolsun bi halam demişki : öküz öldü ortaklık bitti. Düşünebiliyomusun.... ve bu halamı ben her bayramda ziyaret ederim eskiden nefret ederdim. Ama baktımki kendime zarar veriryorum. Affettim sende affet ki üstünden yük kalksın hafifle. Allah mekanlarını cennet eylesin inşallah. Yazamıyorumda şuan duygularımı😨


Ağlattin beni ablacım ya :mad:
 
Allah yardımcınız olsun, gerçekten zor şeyler yaşamışsınız .. Allah hiç bir çocuğu anasız babasız ilgiden yoksun bırakmasın.. devletin bakım evine verselerdi bir süreliğine eminim ki daha düzgün iki sene geçirirdiniz..
Dar zamanda yardımcı olmayan hain akraba tayfası hemen hemen herkeste vardır... bir de bizler büyüyüp elimiz ekmek tutunca bizden medet umarlar , yüzsüzce .. ben hepsine kapıyı kapattım, hadlerini bilsinler ..
Siz de kırgınlıklarınızı , kızgınlıklarınızı dökün , anlatın, yüzleşin ... rahatlarsınız insallah
Ölüm ise Allah’ın emri, bugün yahut yarın herkesin yaşayacağı bir gerçek. Siz çok erken yaşta , kötü bir travma yaşamışsınız maalesef .. fakat artık önünüze bakın, geçmişi üzüntülerinizi tekrar tekrar kendinize yaşatarak mutlu olamazsınız
İnsallah en kısa zamanda ferahlar , mutluluğu yakalarsınız
Allah’a.emanet olun ..
 
7 yasında erkek kardesınızı kaybetmıssınız allah rahmet eylesın yanı 2 yasından sonra hatırlasanız 5 yıllık anınız var
suan 25 yasındasınız

yalnızım abısı ablası olana ımrenıyorum dıyorsunuz

ben 33 yasımdayım abım 40 kendısıyle gorusmuyorum ne ölüme ne dirime gelmesın dıyorum

kardesler her zaman ıyı olmayabılıyor dua edın de benımkı gıbı abınız yok

bukadar sene bunun bukadar buyuk etkısınde kalmanız evet hem normal degıl hem dogru degıl aılem benı ıhmal ettı dıye uzulmenız gerekıyor aslında ben sızın yerınızde olsam sunu dusunurdum ben cektım hıc degılse kardesım cekmedı allahım cennetıne aldı ya kalıp benımle bırlıkte bu yalnızlıgı ıhmalı sevgısızlıgı cekseydı dıye dusunurdum
 
Back
X