Başlık sizlere garip gelebilir ama sürekli bu soruyu soruyorum kendime.
Bana ikiside imtihan gibi geliyor, şuan 2. bebeğime hamileyim ve 7 aylık bir oğlum var.
Korunurken olduğu için daha bi kötü hissediyorum kendimi, sürekli hata nerede diye sorguluyorum, sonra 'Rabbim ol deyince olur' diyip teselli bulmaya çalışıyorum. Mide bulantım oluyor, oğluma bakamadığım için üzülüyorum, memeden kesmek zorunda kaldığım için suçlu hissediyorum kendimi. Yalnızım bulunduğum şehirde, seneye 2. bebeğim dünyaya gelince, nasıl faydalı olucam diye düşünüp duruyorum.
Bu kısım böyle.
Bunun yanında bugün arkadaşımla konuştum, 2 gün önce tüp bebek transferi yaptırmış ve 12 gün sonra belli olacak, çok heyecanlı, tek çocuğa bile razıyım diyor, yani ikiz,üçüz olsa daha mutlu olacak.
Bense 2. çocuğum için belirttiğim sebeplerden dolayı tedirginim.
Ayrıca yine korkularım var, bu korunurken olduysa 3.nün olmayacağı ne malum vs. vs. bir sürü şey anlayacağınız.
Sizce hangisi daha zor?
ahh ahhh.... öncelikle hayırlı olsun, sağlıkla kucağına alırsın inşallah.
o kadar üzüldümki yazdıklarını okurken gözlerim doldu, şuna emin olki çocuksuz olmak nedemek, sen bilemezsin

35 yaşındayım nerdeyse 5 senelik evliyim.... senin yerinde olmak için neler vermezdim...
Bütün arkadaşların çocuklarıyla ilgilenirken, evine misafir gelenler yanlarında çocuklarını getirirken, birbirlerine çocuklarla ilgili konuşurlarken... sen hep dışlanırsın, yada öyle hissedersin,
sap gibi kalırsın... öylece... ne yapsan ne desen olmaz, belli etmemeye çalışırsın ama beceremezsin.... herkes sana acıyarak bakar...
bunlar yetmezmiş gibi birde milletin sorularına cevap vermek zorunda kalırsın, neden olmuyor, tedavi oldunmu, kimde sorun, bak yaşın geçiyor hadi yapın bilmemne vır vır vır....
bu arada bize sebepsiz infertilite dendi yani sorun yok. Neyse tekrar hayırlı olsun, sana da hak veriyorum çünkü bu duyguyu yani çocuk hasretini yaşamayan ne olduğunu bilemez, oyüzden sende haklısın.