- Konu Sahibi Bayan Yanak
- #1
91 doğumluların geneli mi böyle yoksa sadece bana özgü mü bilmiyorum ama son iki senedir hayatımın en zor günlerini yaşıyorum desem yalan olmaz kızlar.
Ailesel sorunlar zaten başlı başına beni perişan etmişken üzerine işsizlikle sınanıyorum uzunca bir süredir.Öğretmenim.Ne yazık ki el mahkum özel sektörde çalıştım beş seneye yakındır.Edebiyatın ataması çok kötü.Koskoca İstanbul’da iş bulamıyorum ya hu!
Ben yeni mezunken bu derece zorlanmadım halbuki.Yazın birkaç kurumla görüştüm.Birisi oturduğum yeri bahane etti.Birisi istediğim maaşı çok buldu galiba.İstediğim maaş da 3.000di düşünün.Kolej yani bunlar.En son 2800 alıyordum 2018 yılında.
Ama gerçekten yoruldum artık.Arkadaşlarım çalışırken ben bir senedir küçücük bir odada bunalımdayım.Tükenmiş hissediyorum.Tüm gün uyumak istiyorum.Odamdan çıkmak istemiyorum.Ekonomik özgürlük ne güzel şeymiş!
Geçenlerde bir yerle görüştüm.Adam dalga geçer gibi 2250 teklif etti bir de benim için 2300 olsunmuş.En son çıkan hocaları 2250 alıyormuş iki senedir oradaymış.Çok yoğun da değil hocalarımız dedi.Kaç saat ders olacak dedim 40 dedi.Haftada altı gün çalışıyorsun.Her sınıfa kamera da koymuş odasından izliyor kim ders anlatıyor anlatmıyor.Kararı bana bıraktı.
Otobüste gözlerim doldu inanın.Ben bunca sene bunun için mi okudum dedim.Arkadaşlarım baba parası yerken ben beş kuruşsuz halde okula bunun için mi gittim dedim.Üzüldüm kendime ve bu mesleğe gönül veren atanamayan özelde sömürülen meslektaşlarıma.
Sırf evde oturmamak için bu teklifi kabul edecektim.Adama yazdım iki gün drama kursum var yarım saat erken çıkabilir miyim diye-ki dersi etkileyecek bir şey değil yarım saat çıkış için bekliyorsun- değerlendirelim öyle döneriz dediler.Dönmediler bile.
Gerçekten gücüm,moralim,umudum,enerjim hiçbir şeyim kalmadı.
Not:Başka işlere bile başvurdum arayan olmadı.
Ailesel sorunlar zaten başlı başına beni perişan etmişken üzerine işsizlikle sınanıyorum uzunca bir süredir.Öğretmenim.Ne yazık ki el mahkum özel sektörde çalıştım beş seneye yakındır.Edebiyatın ataması çok kötü.Koskoca İstanbul’da iş bulamıyorum ya hu!
Ben yeni mezunken bu derece zorlanmadım halbuki.Yazın birkaç kurumla görüştüm.Birisi oturduğum yeri bahane etti.Birisi istediğim maaşı çok buldu galiba.İstediğim maaş da 3.000di düşünün.Kolej yani bunlar.En son 2800 alıyordum 2018 yılında.
Ama gerçekten yoruldum artık.Arkadaşlarım çalışırken ben bir senedir küçücük bir odada bunalımdayım.Tükenmiş hissediyorum.Tüm gün uyumak istiyorum.Odamdan çıkmak istemiyorum.Ekonomik özgürlük ne güzel şeymiş!
Geçenlerde bir yerle görüştüm.Adam dalga geçer gibi 2250 teklif etti bir de benim için 2300 olsunmuş.En son çıkan hocaları 2250 alıyormuş iki senedir oradaymış.Çok yoğun da değil hocalarımız dedi.Kaç saat ders olacak dedim 40 dedi.Haftada altı gün çalışıyorsun.Her sınıfa kamera da koymuş odasından izliyor kim ders anlatıyor anlatmıyor.Kararı bana bıraktı.
Otobüste gözlerim doldu inanın.Ben bunca sene bunun için mi okudum dedim.Arkadaşlarım baba parası yerken ben beş kuruşsuz halde okula bunun için mi gittim dedim.Üzüldüm kendime ve bu mesleğe gönül veren atanamayan özelde sömürülen meslektaşlarıma.
Sırf evde oturmamak için bu teklifi kabul edecektim.Adama yazdım iki gün drama kursum var yarım saat erken çıkabilir miyim diye-ki dersi etkileyecek bir şey değil yarım saat çıkış için bekliyorsun- değerlendirelim öyle döneriz dediler.Dönmediler bile.
Gerçekten gücüm,moralim,umudum,enerjim hiçbir şeyim kalmadı.
Not:Başka işlere bile başvurdum arayan olmadı.
