Hamileyim. Önümüzdeki haftalarda hayırlısıyla ilk bebeğimi kucağıma alacağım. Ben eşimle iki senedir evliyiz. Kayınvalidem yanımda kalıyor. Bu zamana kadar eşimin ailesi tarafından çok sıkıntı yaşadık ama ben yine de hiçbir zaman saygısızlık yapmadım. Fakat ne yalan söyleyeyim içten içe ısınamıyorum yaşadıklarımdan ötürü. Bir kaç haftadır kayınvalidem benimle, bu geçen haftalar bunalmama yetti de arttı bile. Sürekli her şeye karışması yetmiyormuş gibi bana hiç yardımcı olmuyor. Eşim ailesinden ziyade bana daha çok düşkün,çok şükür bu konuda bir sıkıntım yok. Ama haliyle rahatsız olduğumu söylemek istemiyorum sonuçta ailesi. Şimdi farklı bir dönemde yaşıyoruz eskiden bebekler farklı yetiştirilirler haliyle şimdi daha farklı. Benim kendi annem buna gayet saygılı ama kayınvalidem öyle değil. Yok şöyle yok böyle. Mantıklı olsa tamam diyeceğim ama mantıklı değil. Üstelik üzerime gelmesi de cabası yok mama veremezsin yok sütünün gelmesi lazım gibi. Detaya çok girmek istemiyorum. Hiçbirimiz annelik duygusunu bilmiyorduk. Daha sonradan öğreneceğiz. Biraz anlayışlı olmasını beklerdim ama değil. Zaten hamilelikten ötürü stres ve kaygıyla uğraşıyorum. Bana destek olacağına köstek oluyor. Kısacası bebeğimi yetiştirmek konusunda araya biraz mesafe koymak istiyorum. Kimseyi kırmadan gücendirmeden. Bunu nasıl yapabilirim? Önümde bir lohusalık sürecim olacak. Bu kadar her şeye müdahale etmesi canımı sıkıyor. Lohusalık zor geçecek diye korkuyorum. Eninde sonunda kendi evine gidecek ama telefondan bile yeteceğine eminim. Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim. İçimi dökmek istedim
Son düzenleme: