merhaba;
şimdiden okuyup yorum yaptığınız için teşekkür ederim.
nereden nasıl başlayacağımı bilmiyorum, durumumu özetleyeyim ;
2 ve 3 yaşında iki küçük çocuğum var ,
her şeyi ile gece gündüz ben ilgilenirim (eksikleri,hastalıkları,uykuları,yemeleri,park,avm gezmeleri) ara sıra yardımcı bayanlarda oluyor hayatımızda sürekli değil ama.
eşim akşam 7 de gelir yarım saat çocuklarla ilgilenir sonra tv dinlenme ve 10 da evden çıkar arkadaşları ile sürekli takıldıkları cafe ye oyun muhabbet 12,1 ,3 gelir ben uyuduğum için kaç ta geldiğini tam bilmem.haftanın 3-4 gecesi böyle.sabah da benim ısrarlarımla 10 da zor kalkar.
güzel ve iyi bir mesleğim var 3 yıldır çalışmıyorum doğum ve çocuklardan dolayı.yaşım 31
eşimin aile şirketinde takılıyor yaptığı bir iş ve kazanç yok. kayınpeder verir ona harçlık ve öyle geçiniriz. bu nedenle evimizdeki maddi manevi tüm değişikliklerden haberdarlar; çocuk mu hasta tv mi bozuldu hepsi için para gerek ve verirken sorarlar.
yetecek kadar para oluyor sıkıntı çekmiyoruz. bu durum beni çok sıkıyor insan eşinden isterken çekinir benimki bir de ailesine bağlı bu konuda düşünün halimizi.
ailesi ise sorumsuz kendilerinde 1 000 varsa bizde 10 olur ama bu onlar için sorun değil. hayat onlara güzel bizi sadece onlara muhtaç kendi başına bir şey yapamayan asalak olarak görürler ve eşime de bir şey yapması için fırsat vermezler. ne gerek var biz veriyoruz ya bir eksiğiniz mi var modundalar. eşim alışmış duruma ama ben bir tülü sindiremiyorum. bundan dolayı eşime söyleniyorum iyi kötü bir şeyler yap yaşın geçiyor 34 yaşında ve bu güne kadar kendi parasını kazanmamış.
iş yok içindeki istekleri yerine getiremiyor ve farkında olmasada psikoljisi bozuldu onunda sabahtan akşama kadar boş duruyor.akşam çıkma bahanesi de bu oluyor kafa dağıtıyorum.
ve bana baskı kurmaya çalışıyor,ben çok yönlü ve pratik zekayım yağ yakmayı canım cicimi pek beceremem net,iş bitirici ve dobrayımdır.kendimi övmek için söylemem ama 9 yıllık çalışma hayatım oldu ve tüm yöneticilerimle hala irtibat halindeyim yine benimle çalışmak isterler ,dile getirirler.
gelelim soruna; şiddet uygulamaya başladı ve her defasında ufacık şey de kuyruğuna basılmış gibi bağırıyor defol git boşan diyor.
benim sürdürme sebebim ise çocuklar, alırım ve vermem diyor. hukuken mümkün olmasa da hukukdışı yollarla alırlar öyle bir yapıları var. aynı evde ben çocuklarımla o keyfine göre yaşıyor kısacası.
sizden tavsiyelerinizi rica ediyorum.
şimdiden okuyup yorum yaptığınız için teşekkür ederim.
nereden nasıl başlayacağımı bilmiyorum, durumumu özetleyeyim ;
2 ve 3 yaşında iki küçük çocuğum var ,
her şeyi ile gece gündüz ben ilgilenirim (eksikleri,hastalıkları,uykuları,yemeleri,park,avm gezmeleri) ara sıra yardımcı bayanlarda oluyor hayatımızda sürekli değil ama.
eşim akşam 7 de gelir yarım saat çocuklarla ilgilenir sonra tv dinlenme ve 10 da evden çıkar arkadaşları ile sürekli takıldıkları cafe ye oyun muhabbet 12,1 ,3 gelir ben uyuduğum için kaç ta geldiğini tam bilmem.haftanın 3-4 gecesi böyle.sabah da benim ısrarlarımla 10 da zor kalkar.
güzel ve iyi bir mesleğim var 3 yıldır çalışmıyorum doğum ve çocuklardan dolayı.yaşım 31
eşimin aile şirketinde takılıyor yaptığı bir iş ve kazanç yok. kayınpeder verir ona harçlık ve öyle geçiniriz. bu nedenle evimizdeki maddi manevi tüm değişikliklerden haberdarlar; çocuk mu hasta tv mi bozuldu hepsi için para gerek ve verirken sorarlar.
yetecek kadar para oluyor sıkıntı çekmiyoruz. bu durum beni çok sıkıyor insan eşinden isterken çekinir benimki bir de ailesine bağlı bu konuda düşünün halimizi.
ailesi ise sorumsuz kendilerinde 1 000 varsa bizde 10 olur ama bu onlar için sorun değil. hayat onlara güzel bizi sadece onlara muhtaç kendi başına bir şey yapamayan asalak olarak görürler ve eşime de bir şey yapması için fırsat vermezler. ne gerek var biz veriyoruz ya bir eksiğiniz mi var modundalar. eşim alışmış duruma ama ben bir tülü sindiremiyorum. bundan dolayı eşime söyleniyorum iyi kötü bir şeyler yap yaşın geçiyor 34 yaşında ve bu güne kadar kendi parasını kazanmamış.
iş yok içindeki istekleri yerine getiremiyor ve farkında olmasada psikoljisi bozuldu onunda sabahtan akşama kadar boş duruyor.akşam çıkma bahanesi de bu oluyor kafa dağıtıyorum.
ve bana baskı kurmaya çalışıyor,ben çok yönlü ve pratik zekayım yağ yakmayı canım cicimi pek beceremem net,iş bitirici ve dobrayımdır.kendimi övmek için söylemem ama 9 yıllık çalışma hayatım oldu ve tüm yöneticilerimle hala irtibat halindeyim yine benimle çalışmak isterler ,dile getirirler.
gelelim soruna; şiddet uygulamaya başladı ve her defasında ufacık şey de kuyruğuna basılmış gibi bağırıyor defol git boşan diyor.
benim sürdürme sebebim ise çocuklar, alırım ve vermem diyor. hukuken mümkün olmasa da hukukdışı yollarla alırlar öyle bir yapıları var. aynı evde ben çocuklarımla o keyfine göre yaşıyor kısacası.
sizden tavsiyelerinizi rica ediyorum.
