Geçen gün gördüm konuyu tüm sayfalarıda okudum, çok üzüldüm, yorum yapmadım, dua ettim çıktım. İnan rüyama girdi gece :çok üzgünüm: Bana göre evliliğin temel direkleri saygı ve nezakettir. Ben içinde bu unsurların olmadığı bir evliliğin cocuğuyum. Bu zamana kadar yaşadığım sayısız travmaların nedenidir babam. Kendimi bildiğimden beri aile içi kaliteli iletişim için, sevgi dolu yaklaşım için çabaladım durdum, sohbetler ettim tatıştım fikirlerimi söyledim sosyoloji ve psikolojiye dayanan açıklamalar yaptım...Ve ben artık pes ettim. Elin adamı da değil ki benim can bağım olan babam bahsettiğim insan. Ama maalesef sorunlu kişilik yapıları onlar istemedikçe değişmiyorlar. Onlar yaptıkları için haklı yalan yada gerçek sebepler mutlaka türetiyorlar. Ve işin ilginci bu insanların asla ama asla yalnız kalmaya tahammülleri yok. (oysa ki insan sabrını zorlayan davranışları nasılda kolayca yapabiliyorlar değil mi?). Bu nedenle sizi her zaman yakınlarında tutacak formülleri bulurlar. En çok da bu çabayı sizi kırmamak için göstermediklerini bilmeniz öfkelendirir canınızı yakar. Ben 26 yaşındayım 2 üniversite mezunuyum. senelerce çabadan sonra ailemden ayrı bir yaşam kurmaya karar verdim. Ben sorunlu insanla yapılan bir evliliğin bir çocuğa nasıl travmalar yaşattığını çok iyi yaşadım. Ben şimdi değil evlenmeyi düşünmeyi bir ilişkiyi yürütemiyorum. Eşim babam gibi olmasın istiyorum. bir insanın bir tek özelliği babama benzesin yada bir tavrı babamı hatırlatsın bana yürütemiyorum. Sonuç:mükemmelliyetçi oldum, hataya taviz gösteremiyorum. Ailemde bulamadığım düzeni karşı tarafla yakalamak için oldukça zorluyorum insanları. Ve çocukları çok çok çok sevmeme rağmen çocuk yapmak istemiyorum. Evlilik tek taraflı özveriyle olmuyor. Annem denedi. Sonunda annem sadece (babamın yaptığı gibi) negatifi gören bir insan haline geldi. Çok uzun yazdım kusura bakmayın. Tavırlar benzemesede tek taraflı özveriyle sürdürülmüş 27 yıllık bir evlilikten bahsettim size. Sizde özveride bulunup davranış bozukluğu olan nezaketsiz ve saygısız bir insanla bir evlilik sürdürebilirsiniz çocukta yapabilirsiniz ama yıllar sonra çocuğunuz size (benim gibi) anne neden bu adamla evlendin? hadi evlendin bunları gördün niye boşanmadın? hadi boşanmadında anne niye çocuk doğurdun bu adama diyebilir.Çok iyi düşünün lütfen...Hiç birşey sizden ve güzel yüreğinizden değerli değil a.s.
:1shok::1shok::1shok::1shok::1shok::1shok::1shok::1shok::1shok::1shok::1shok:
lymira, sizin kadar bana benzeyen birini görmemiştim hiç burada!!!! şoklardayım!!!
şu kırmızıyla işaretlediklerimi, aynen sizin gibi ben de yaşadım
ve aynen sizin yöntemlerinizle çabaladım!
o kadar herşey aynı ki !!
yaramıyor işe, katiyyen yaramıyor...
ben henüz okulu yeni bitirdim, birileriyle tanışıp evlilik niyetli ilişkiye henüz pek adım atmış sayılmam, ama sizin şu anki halinizde ben birkaç sene sonraki halimi gördüm..
Allah hayırlı insanlarla karşılaştırsın da, ben de evlilikten çok çekiniyorum Allah affetsin..
ben de aynı sizin gibi anneme sayısız defa, arada seneler olduğu halde, kendimi bildim bileli 10 küsür yaşımdan beri hesap sordum bu adamla evlendiği için. 13 yaşımdaydım, ayrıl dedim. anne ayrıl. anne ayrıl... o sene sürekli evlatlık olduğumu düşündüm ve kendimi inandırdım. babam kendi babam değildi. buna inanmam için de babam herşeyi yaptı. ama anne ayrıl derken ayrılmasına en büyük engel de ben oldum hep, çünkü ayrılırsa velayetim babama geçecekti ve rahmetli amcamın boşanmasında nasıl kuzenimi yengeme göstermedilerse, beni de anneme göstermeyeceklerdi. annem hep bundan korktu. bir de aşırı kıskanç bir babası var, bekarken de o bıktırmış zaten. dul kalırsam bana göz açtırmaz, hayatımı zindan eder derdi. oof of. dualarla hep hikmet aradım ama yok bulamıyorum. bizim de hayatımızı tıkayan çıkmaz bu. aynı sizinki gibi benim babam da canımı yakmak için öyle hareketlerde bulunur ki... offffffffff rabbim yine açılıyo yaralarım. seneler geçtikçe üç beş şey durulsa da, yine de kalıyo izi.
bacılar. Allah rızası için de katlanıyosunuz biliyorum, ama bu zarar veriyor. ilmihallere bakın. evlenmemesi gereken insanlar diye ayrı bir başlık vardır orda. ve bu tip sorunlu insanların evlendirilmemesi gerektiğini salık verir alimler. ben bunu ilk okuduğumda şaşırmıştım hem de çok. ama düşünün. bi düşünün nolur. üç kuruşluk sevgiye de değmez bu. kocanız evladınızdan daha mı kıymetli Allah aşkına? kim için kime eziyet ediyosunuz farkında mısınız? hele ki çoğunuz çalışan kadın, benim anam gibi gariban değilsiniz. velayet de artık annelere veriliyo büyüyene kadar. değmez ya. OF.