- 13 Mayıs 2013
- 2.399
- 6.263
- 158
- Konu Sahibi MinervaMcGonagall
- #1
Bu akşam hayatta güveneceğim tek bir insan bile olmadığı gerçeğiyle yüzleştim... Ailem bana sırt çevirse bile hep yanımda olacağını sandığım kardeşim meğer beni silmiş çoktan. Basit bir tartışma sonrası eteğindeki tüm taşları döktü. Üniversite için şehir dışına gidecek; en sevindiği yönü benden uzakta olacak olmasıymış. Nefret ediyormuş benden. Bunları yüzüme öyle soğukkanlı söyledi ki eminim öfkeden değil. Annem tartışmamızı dinledi başka odadan, sonra bir araya geldiler kardeşim anlattı annem onayladı. Duyduğumun farkında değildiler. Allahım nasıl sözler onlar, keşke duymasaydım...
Neden bugüne kadar sakladın böyle hissettiğini dedim, sen bana intihar edeceğimde aklıma sen geliyorsun demişken nasıl söyleyebilirdim dedi. İnanamıyorum ya. Ve hayatta en sevdiğim insanlardan biri olan teyzem bozmuş aramızı. Bir gecede bir sürü sevdiğimi kaybetmiş gibiyim. Şu evden çıksam kapısını çalabileceğim tek bir insan yok. İliklerime kadar ölmek istiyorum. Annem ve kardeşim hala benim kötülüğümü konuşuyorlar, ben böyle hissetmelerine sebep olacak kadar kötü bir insansam gerçekten öleyim zaten ya.
Bu gece bitmez. Nolur bana yardım edin. Çok zoruma gidiyor.
Neden bugüne kadar sakladın böyle hissettiğini dedim, sen bana intihar edeceğimde aklıma sen geliyorsun demişken nasıl söyleyebilirdim dedi. İnanamıyorum ya. Ve hayatta en sevdiğim insanlardan biri olan teyzem bozmuş aramızı. Bir gecede bir sürü sevdiğimi kaybetmiş gibiyim. Şu evden çıksam kapısını çalabileceğim tek bir insan yok. İliklerime kadar ölmek istiyorum. Annem ve kardeşim hala benim kötülüğümü konuşuyorlar, ben böyle hissetmelerine sebep olacak kadar kötü bir insansam gerçekten öleyim zaten ya.
Bu gece bitmez. Nolur bana yardım edin. Çok zoruma gidiyor.