çok çaresizim ibretlik hayatım yardım edin :(

Neden ayrilmiyosun???? Kendine de kizina da yazik etme.. Simdiden ortada bisey yokken seni doven yarin agzini burnunu bile kirar. Seni dovuyosa kizini da dover. Derhal ayrilllll
 
Kendini düşünmüyorsan çocuğunu düşün ve ayrıl. Senin psikolojin pek iyi değil belli ki bari çocuğununki bozulmasın. Kaç yaşına gelmişsin sadece kendinden mesul değilsin unutma.
 
Kızlar yarım yamalak konu açıp kendimi sorunumu anlattım ama artık bi çözüm bulamıyorum psikolojik tedavi gördüm şöyle başlamak istiyorum ailem beni onaltı yaşımda görücü usulü tanımadığım bi adama gel bunu götür diyerek verildim.Ne gelinlik giydim nede düğünüm oldu aldı götürdü beni.Senelercede bana sen kimsin diye dalga geçti meğer başka sevdiği varmış ki benden on yaş büyük birisi.Anneme beni kurtarın dedim bi çocuğun olsun ayrılmana izin veririm dedi.Bende tedaviyle onyedi yaşımda bi kızım oldu anneme dedim ve biz seni geri alamayız dedi.Kaderime razı geldim çünkü mecburdum liseyide yarıda bırakmıştım kızım için katlandım.Aldattı dövdü cahildim kadın sığınma evini bile bilmeyecek kadar.Ailem ayrılamazsın dedi.Kursa yazıldım bilgisayar öğrendim muhasebe ofisinde işe başladım.Kendimi geliştirdim çok üst düzey biyerde yönetici asistanı oldum kızım ayrıl dedi artık ve ben boşandım babamda ölmüştü artık.Durumu iyi olan annemin yanına herşeyi bırakıp taşındım boşandım ve mahalleden yine eşinden boşanmış bi adamla karşılaştım.Çocukken aşık olduğum gençti kalbim pır pır tanıştık ve aşk yaşamaya başladık.Beni şımarttı hiç görmediğim sevgi şevkat ilgi hepsi ondaydı uçuyorum mutluluktan ve bi nokta daha tutucu annem için aynı mezheptendik.Çok aşık herşeyi ilk kez görmüş ben ona sevgimi aşkımı her fırsatta belirtiyor durumum iyi olduğundan ona yük olmuyordum.Dokuz aydır birlikteyiz bana aşık olduğunu söylüyo ve bana şiddet uygulamaya başladı perde niye açık sen birinemi baktın o bardak neden orda diye ve biz hiç evlilik konuşmadık sizce benim aşktan gözümmü kör oldu napıcam psikoloğumu değiştireyim çok çaresizim.

Bence senin kızını da alıp hem bu adamdan hem annenden uzaklaşarak başka küçük şirin bir şehre gitmen ve hayata sıfırdan başlaman gerekir canım.
Sana dayak atan bir adamdan kurtuldun, diğerinin eline mi düşeceksin?
Hem kızını düşün. Bu adama nasıl güveneceksin de kızını emanet edeceksin? Adam dediğin korur kollar. Gerçek erkek olsaydı kızına da sana da sahip çıkar mutlu ederdi.
Senin değil onun psikoloğa ihtiyacı var. Baksana paranoyak bir adam. Bir perdeye bile ne anlamlar yüklemiş. Böyleleri kafasında kurup aldatıldığına ikna olup katil olurlar. Allah korusun sana yada kızına bir zarar verir.
Mutsuz bir evlilikten sonra hakettiğin hayatı yaşamalısın. Ve o hayat bu adamla değil
 
Hiç şikayet etmeye hakkın yok. Hadi ilki zorla oldu, kucuktun , anlamıyorsun v.s

Ee çalışmaya başlamışsın. Bir kız çocuğu annesinin. Bir adamla evlenmeden aynı evde yaşıyorsun. Boşanma gibi bir zorunlulugunda yok, dayak yiyip oturuyorsun.

Anne n bu kadar tutucu ama beraber yaşayabiliyorsun. Hikayende çok kopukluklar var, inanmasamda yazdım.

Ve hala yazmaya devam ediyorum ; 10 tane psikolog değiştir, kafanı değişmeden ise yaramaz.
Hayatım,
bizler yazıyoruz ki en azından bu sitede yazılanlar tüm hemcinslerimize ibret olsun, kendilerini düşünsünler biraz, şiddete, itilip kakılmaya kader deyip geçmesinler, doğru tercihler yapsınlar.
Kimse çaresiz değildir, Allah gecinden versin bir ölüme çare yok, geri kalan herşeyin mutlaka bir çözüm yolu bulunur, kadınlar bir erkek için kişiliklerinden ödün vermesin yeter.
 
Hayatım,
bizler yazıyoruz ki en azından bu sitede yazılanlar tüm hemcinslerimize ibret olsun, kendilerini düşünsünler biraz, şiddete, itilip kakılmaya kader deyip geçmesinler, doğru tercihler yapsınlar.
Kimse çaresiz değildir, Allah gecinden versin bir ölüme çare yok, geri kalan herşeyin mutlaka bir çözüm yolu bulunur, kadınlar bir erkek için kişiliklerinden ödün vermesin yeter.

Ve maalesef ki, kişiliklerinden,mutluluklarindan ödün veren kadınların evlatlarida aynı tercihleri yapıyor.
 
Caresizim diyerek gercekten caresiz insanlara haksizlik ediyosunuz,guclu bi insansiniz belli ama sanki o gucu su an kullanmak istemiyosunuz..

Evet zor bi hayatiniz olmus ama kurtulmayi basarmissiniz,o hayattan gencecik yasinizda,tecrubesizken kurtulup sizi döven sevgilide kendinizi caresiz hissetmeniz en basta kendinize saygisizlik.
 
Ve maalesef ki, kişiliklerinden,mutluluklarindan ödün veren kadınların evlatlarida aynı tercihleri yapıyor.

Büyüklerin bir lafı vardır bilirsin, biraz kaba bir tabirdir ama doğruluk payı olmasa söylenmezdi sanırım, ön teker nereye giderse arka tekerde oraya gider derler.

Şiddete, eziyete sessiz kalarak kader deyip geçince erkek evlatları şiddeti olağan karşılayıp eşini, kardeşini, annesini dövüyor, kız evlatlarda annemde dayak yiyordu diyerek susmayı tercih ediyor.
Yapmayın lütfen, bunu kendinize, evlatlarınıza yapmayın.

Uzaktan davulun sesi hoş gelir diye düşünüp ayrılsak siz mi bakacaksınız diyorlar ama öyle değil işte, insan evde el işi yapar, merdiven siler, çaycılık yapar yine rızkını bir şekilde çıkarır, hepimiz ağzımızda altın kaşıklarla doğmadık, herkesin elinde mesleği yok ama en azından kendine güveniyor insan.

Üzülüyorum bunları okuyunca, hele aslında çaresi varken kendini çaresizlik içerisine atan kadınlara öyle kızıyorum ki, işin var ne güzel, ayrılmışsın Kadir kıymet bilmez birinden, kendini pekala geçindirirken kimseye eyvallahın yokken neden bir adama teslim edersin ki hayatını, sevgi eksikliği mi yaptırıyor bunları? Dünya da tek sevgi karşı cinse duyulan sevgi değil, şart değil biriyle hayatını birleştirmek, hele de o biri sevgi göstermiyor eziyet ediyorsa, bir dakika çekmem, kendime yazık etmem.
 
Evet galiba aileden, cevreden gorulmeyen sevgi kadınları buna itebiliyor ancak bu sevgisizlik insanın mantığını tamamen devre dışı bırakmamalı.
Akıl bizi diğer canlılardan ayıran yegane kıymet.

Mutsuz olup bosanip , yine yeniden aynı hatayı yapmak akilsizliktir, çaresizlik değil.
 
Back
X