bence her çocuk bunu anlar.yeri gelince hepimiz çocuklarımıza kızıyor söylememiz gereken şeyleri söylüyoruz ama genel olarak belli bir yaklaşımız var sevgiyle büyüyen çocukla sevgisiz büyüyen çocuk bir olur mu.ben de çocuklarıma elimden geldiğince sen çok akıllısın,benim yavrum çok becerikli tarzında şeyler söylüyorum ve gün içinde defalarca sarılıp öperim.oğlum bana hiç kıyamaz çok sosyal bir çocuk oldu kendine güveni tam inşallah öyle devam eder.
kardeşimi büyütürken annem sen yapamazsın der elinden işi alırdı şimdi kardeşim 18 yaşında ve doğru dürüst hiçbirşey yapmaz,bence çok doğru nasıl empoze edersen öyle gidiyo..
Kesinlikle dogru bir tespit oldugunu düsünüyorum.
Öyle ki; yengemin ogluna kücüklügünden beri "Aptal, onu bile anlamiyorsun,geri zekali,kafan basmiyor mu" gibi söylenmemesi gereken sözler söylerek cocugunun kendine olan özgüvenini hic olu$amamasini sagladi,sagolsun(!)..Yapi olarak zaten kirilgan ve narin bir cocuk oldugu icin ,üstüne annesinin bu tutumu eklenince hep ezik,sessiz ve kendine güveni olmayan biri olup cikti..:çok üzgünüm:
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?