Evet zor böyle bi ortamda kendini ifade edebilecek bir birey olması, ama olmasi gerek. Bunlar hayatın gerçekleri, böyle binlerce aile gösterebilirim size. Olan çocuklara oluyor, olmasın. Toparlasın kendini. Toparlamak zorunda. Ben ne yapıyorum demek zorunda. Hayatta kalmak güçlü durmak kendini ortaya koymak istiyorsa şayet, elindeki dar imkânları da böyle tabiri caizse salak saçma ne üdüğü belirsiz ilişkilerle harcamak yerine onları genişletmeye bakmalı. Bizim bir tanıdığımız vardı. Çocuğu ortaokul sona gelince babası hiç istememesine rağmen öğretmenlerini aracı etti, ben basariliyim hak ediyorum yanlis birsey yapmayacagim bana guvenin dedi, dersaneye gitti. Üstelik sınavına da girdi ücretsiz kazandı. Bakın 13 14 yaşlarındaydi. Olgunluk yaşta bitmiyor demek ki. Sonrasında kız, bulundugu sehrin en iyi lisesini kazandi, lise 2 de ve sonrasinda yine ücretsiz kazandı dersaneleri, böylece hem kendine ait bir yaşam alanı da oluşturmuş oldu hem de ailesini her açıdan memnun etti. Babası onun başarısıyla ovunmeye başladı, kız çocuğu okur mu diyen adam ben kizimi bilim adamı edeceğim dedi durdu. Kız üniversiteyi de başka şehirde çok çok güzel bir üniversite ve bölümü kazandı. Isteyen insanın, istediği şey doğrultusunda yolu açılır. Konu sahibi birine kendini beğendirmek istiyor, birisi onu kabullensin istiyor, bir birey olduğunun farkında değil. Elbette bu istedikleri de olabilir, zor değil kilo vermek, verir, yüzüm güzel diyor, begendirir kendini hatta belki evlenirler bile. Ama bu mu doğru olan, senin kendine yakıştırdığın? Sana fikirlerini ifade etme şansı verilmemiş, zorla alacaksın o zaman, bu senin hakkın. Bunları görmesi gerek. Bu yanlıştan dönmesi gerek.