ben yenı bı ilişkiden çıktık ve ben onu o kadar cok sevıyordum kı ama o benı terk ettı tek gerekcesı mesafeydı ..aramızda uzun yollar vardı ama genede bulusuyorduk onunla ama o bunu bılmıyor ılgılenmıyor ben ona bu kadar asıkken o benı umursamıyor ben artık tukendım ben artık yoruldum kızlar bana yardım edın

ben duygusal anlamda çöktüm daha 18 yasındayım ama ben onu cok sevıyordum ama o bıtırdı

kızlar ben bunalımdayım en ufak bır sarkıda aglıyorum ben hayata dönemedım onula yurudugumuz yollarda aklım basımdan gıdıyo gördugum an ben ne yapcamda unutcam?
17 18 yaşları çok tehlikeli yaşlar.insan sevdiğini onsuz yapamayacağını sanıyor.zerre kadar kullanmıyor aklını.ne akıl,ne gurur.
ben de 17mde birini seviyordum.okuldan.çok yakındı bana aslında sınıflar karşılıklı.ama hep uzaktı.hep mesafeli.oynuyordu benimle.seviyorum deyip kendine bağlı tutuyor,ama kendine pas vermeyen başka bi kızı tavlamaya çalışıyordu.onu çok sevdiğini falan duyduğum halde ben duymazlığa verip sevgimden hiç azaltmıyor,aklı gururu devreye sokmuyor, afedersin aptal gibi beni cebinde bilmesine izin veriyordum.
sonra benden ayrılıp 3 gün sonra ona teklif etti.geceleri uyuyamaz oldum.ağlamaktan gözlerim şişerdi.geceleri herkes uyuyunca ya da derste aklıma gelince soğan doğramış gibi başlardı hemen gözler dolmaya..iştah falan kalmamıştı.annem açık açık sormuştu noluyo sana aşık mısın diye.ilk ve son defa o zaman sordu.arkadaşıma soruyordu nesi var anlatmıyor bana diye.gizlemiyordum acı çektiğimi.sebebini söylemiyor tripli sinirli salak salak davranıyordum annemlere.hem yaptığını kendime yediremiyor hem de vazgeçemiyordum.şiirler yazıyordum.her mısrada onu,acımı,sevgimi anlatıyordum.koca bi defter olmuştu ona yazdığım şiirler.canım yandıkça alıyordum elime kalemi, dilim döndüğünce anlatıyordum acımı.okulda biçok kişi duymuştu bunu.beni terk ettiğini.ben de hala sevdiğimi gizlemiyordum.bana acıyarak bakmıştı onun arkadaşlarından biri hiç unutmuyorum.gerçekten acı çekiyordum.işin kötüsü onun sevdiği kız da bizim okuldaydı.onları birlikte gördükçe onlara baka baka ağlıyordum.(amma sulugöz olmuşum ya

)
sınav dönemiydi.sınava hazırlanmam gerekirken böyle lüzumsuz şeylerle uğraştım.ilk sene kazanamadım.sonra 2.kez denemek istedim lys yi.
facemi kapattım numarasını sildim.defteri yırttım çöpe attım.bi süre rüyamda gördüm.zamanla rüyamda da görmemeye başladım.sadece sınava odaklandım.2.sene hukuk kazandım.2sene hiç hatırlamadı okulu kazanınca tebrik mesajı attı cevap yazmadım.
ve hikaye bu şekilde bitti.
şu an ben hukuk 2.sınıfa geçtim.o da nerde napıyo hiiç haberim yok.hiç de görmüyorum.hangi üniv.de olduğunu dahi bilmiyorum.merak da etmiyorum.
yani ne gerek vardı o kadar acı çekmeye en güzel cıvıl cıvıl geçmesi gereken lise yıllarımı o salağa üzülmekle geçirmeye ne gerek vardı?
şimdi kendime şaşıyorum ne buldum acaba o çocukta diyorum.beni sallamayan bi odunu ben nasıl dikkate aldım ona kızıyorum.
bu hayat senin hayatın.herkes seni mutlu etmez.sen mutlu olmasını bileceksin.herkes seni üzebilir 2lafla kalbini kırabilir.üzdürmeyeceksin kendini kırdırmayacaksın kimseye.
noldu şimdi ne lise kaldı ne o salak çocuk.harcadığım smslere yazık ya valla ona

neyse lisede adım anılınca haaa x i seven y mi diye hatırlıyorlar ya da o da terk edildi sevdiği halde şeklinde acıyarak hatırlıyorlar beni.
değdi mi?kaybettiğim 1sene de okulda çizdirdiğim karizma da,saf saf ağladığım günler de..değmedi.bomboşşşş.
hiç kimse senden daha değerli değil unutma bunu.ve hiç kimse unutulmaz değil.unutursun.ben onu unuttuysam herkes herkesi unutabilir.şartlama kendini kimseye.hiç kimseye mecbur değilsin.ve acele etme.üniversiteye git bakalım bi.istediğin fakülteyi belirle ve onun için çalış.kazan ve git.sonra öyle biri çıkıyo ki karşına tamam diyosun.bu olmalı benim hayat arkadaşım.ve geçmişine üzülmeye başlıyosun ne gereksiz insanlarla muhatap olmuşum diyosun.sen de diyeceksin ama geç kalma bunu demek için.şu an de mesela.
seni üzen,ciddiye almayan herkes gereksizdir.çünkü sen ciddiye alınmaya değersin.sen değerlisin.sana değer vermeyeni çıkar hayatından.
hüzünlü şarkılar da dinleme.sil hepsini telefonundan yeter ağladığın.hareketli şarkılar at.Toygar ışıklı sen bilirsin mesela.gerçekten de öyle.sen bilirsin abicim sevmezsen sevme ben de silerim olur biter.tek sen değilsin ya.biri gideeer biri gelir.ama zamanı gelince al hayatına birilerini bence.sonra kaybediyosun pişmanlık kötü bi şey.yaşamamalısın.
hayatını yaşa be pemberimel.boşver keyfi bilir.aklını kullan ezdirme kendini.
mutlu ol sen.derslerine dikkat et arkadaşlarınla gez toz.lise dendiğinde aklına bu çocuk için çektiklerin değil arkadaşlarınla yaşadığın yüzünü gülümseten anılar gelsin.yoksa gerçekten pişman olursun.benim gibi.. :)
onsuz hayat boş falan değil.o boş.seni mutlu etmeyen herkes boştur :) mutluluğunu onun varlığına bağlama.sen mutlu olmayı hak ediyosun mutluluğunun elinden alınmasına izin verme.
her zaman mutlu olmanı dilerim :)