Arkadaşlar selam. Herkes gibi ben de eşimle zaman zaman tartışırım. Birbirimize kırıdığımız anlar da olur. Eğer ben kırdıysam genelde özür dileyen ya da çözen taraf oluyorum. Ama eşim sadece bekleyen ve hiç birşey yokmuş gibi davranan biri. Zaman zaman bu konularda çok sıkı tartıştığımız oluyor ve her seferinde bir daha öyle yapmayacağını ve çözmek için adım atacağını söylüyor. Ama yine aynı.
Dün tüm gün evde temizlik yaptım koştum. İkiz bebeklerim var. Bir dakika bile oturmadım. O da çamaşırları yıkayıp astı sadece. Artık iyice elden ayaktan düştüm gece olunca. Bebekler uyuduktan sonra çay yaptım bir bardak içmek için oturduğumda, yatağın nevresimlerini sermeyi unuttuğumu hatırlattı. Yatmak istiyorum ama hazırlar mısın dedi. Mutfakta da çocuklardan kalan kirli tabak çanak vardı. Ben de dedm ki, bugün gerçekten çok yoruldum aklımdan çıkmış. Ben de yatmak istiyorum, nevresimleri sereyim de sen de o arada mutfaktaki kirlileri makineye koyar mısın dedim. Bir anda çok enteresan bir tepki verdi.
Uzun uzun yazmayayım ama sabahtan beri oturuyorsun ben çok yoruldum minvalinde şeyler söyledi. Çok bozuldum çok kırıldım. Kırıldığımı da söledim 5 dakikalık bir iş için ne biçim konuşuyorsun tarzı. Kalktım yatağı hazırladım. Git yat dedim yatmadı salonda telefonla oynadı. Uyumamasına ayrı bozuldum kırılmamı umursamamasına ayrı. Neyse mutfağı da topladım ama yatağa gitmedim ben de. Bebeklerimin odasına gidip. Gidip gelip yatağa gelmeyecek misin filan çekti. Sonra zaten çocuklar uyandı vs derken sabaha kadar evde kovalamaca oynadık yani.
Sabah evden çıkarken yüzüne bile bakmadım. İşe geldim ne bir mesaj ne birşey. Öyle kaldı. Eminim akşam eve dönünce de aynı şekilde devam edecek. Tek istediğim öyle demek istemedim kırmak istememiştim filan demesi. Ama yapmıyor.
Gerçekten çok kırılıyorum artık bu hareketlerine. Zaten hala lohusayım, kafam bi' milyon uzun süre surat yapmak gergin ortamlar kaldırmıyor kafam. Ne yapmalıyım?
Dün tüm gün evde temizlik yaptım koştum. İkiz bebeklerim var. Bir dakika bile oturmadım. O da çamaşırları yıkayıp astı sadece. Artık iyice elden ayaktan düştüm gece olunca. Bebekler uyuduktan sonra çay yaptım bir bardak içmek için oturduğumda, yatağın nevresimlerini sermeyi unuttuğumu hatırlattı. Yatmak istiyorum ama hazırlar mısın dedi. Mutfakta da çocuklardan kalan kirli tabak çanak vardı. Ben de dedm ki, bugün gerçekten çok yoruldum aklımdan çıkmış. Ben de yatmak istiyorum, nevresimleri sereyim de sen de o arada mutfaktaki kirlileri makineye koyar mısın dedim. Bir anda çok enteresan bir tepki verdi.
Uzun uzun yazmayayım ama sabahtan beri oturuyorsun ben çok yoruldum minvalinde şeyler söyledi. Çok bozuldum çok kırıldım. Kırıldığımı da söledim 5 dakikalık bir iş için ne biçim konuşuyorsun tarzı. Kalktım yatağı hazırladım. Git yat dedim yatmadı salonda telefonla oynadı. Uyumamasına ayrı bozuldum kırılmamı umursamamasına ayrı. Neyse mutfağı da topladım ama yatağa gitmedim ben de. Bebeklerimin odasına gidip. Gidip gelip yatağa gelmeyecek misin filan çekti. Sonra zaten çocuklar uyandı vs derken sabaha kadar evde kovalamaca oynadık yani.
Sabah evden çıkarken yüzüne bile bakmadım. İşe geldim ne bir mesaj ne birşey. Öyle kaldı. Eminim akşam eve dönünce de aynı şekilde devam edecek. Tek istediğim öyle demek istemedim kırmak istememiştim filan demesi. Ama yapmıyor.
Gerçekten çok kırılıyorum artık bu hareketlerine. Zaten hala lohusayım, kafam bi' milyon uzun süre surat yapmak gergin ortamlar kaldırmıyor kafam. Ne yapmalıyım?
