- Katılım
- 23 Nisan 2014
- Mesajlar
- 378
- Emoji Skoru
- 1.014
- Puanlar
- 313
- Yaş
- 26
Evet bu zamana kadar normal olduğumu düşünürdüm ama son zamanlarda hiç de normal olmadığımı farkettim.
Erkek arkadaşımla 5 aydır birlikteyiz. Gerçekten aradığım aşk buymuş dediğim bi ilişkinin içerisindeyim. Her şeyiyle çok seviyorum onu. 5 aydır ufak tefek tartışmalarımız oldu ama söz verdik birbirimize ayrılık konusu açmicaz diye ve açmadık da.
Ama sanırım ilişki benim yüzümden zarar görüyor. Aşırı kıskanç bi insanım. Sevgilimi herkesten kıskanıyorum. Sadece benimle olsun benimle ilgilensin istiyorum. Mesela küçük kuzenlerini seviyor ya bana atıyor resimlerini. Hem mutlu oluyorum hem de sevgilimin sevgisini kıskanıyorum. Bu artık hastalık boyutunda. Bensiz bir yere gitmesini istemiyorum. Bir kere oturduğu cafeden başka bir cafeye bana haber vermeden geçti diye günlerce trip atmıştım. Okulda bir kız baksa sevgilime deliriyorum. Neden baktı tanıyo musun vs vs başının etini yiyorum.
Önceden böyle "herkes benim sevgilime aşık yaa" tarzı kızlara çok gülerdim. Ama şimdi çok iyi anlıyorum onları. Üstelik sevgilim gerçekten yakışıklı biri. Okuldaki kızların x de mezun olunca kimi kesicez biz dediğine bile şahidim sevgili olmadan önce.. kendimi ona yakıştıramıyorum sanırım içten içe belki de sebep bu. Ama artık hem kendime hem ilişkime zarar veriyorum. Takmamak, onu kısıtlamamak, mutlu olmak istiyorum. O olabildiğince alttan alıyor ama bunalmaya başladı artık biliyorum. Bu durumdan nası kurtulabilirim kızlar tavsiyelerinize çok ihtiyacım var.
Erkek arkadaşımla 5 aydır birlikteyiz. Gerçekten aradığım aşk buymuş dediğim bi ilişkinin içerisindeyim. Her şeyiyle çok seviyorum onu. 5 aydır ufak tefek tartışmalarımız oldu ama söz verdik birbirimize ayrılık konusu açmicaz diye ve açmadık da.
Ama sanırım ilişki benim yüzümden zarar görüyor. Aşırı kıskanç bi insanım. Sevgilimi herkesten kıskanıyorum. Sadece benimle olsun benimle ilgilensin istiyorum. Mesela küçük kuzenlerini seviyor ya bana atıyor resimlerini. Hem mutlu oluyorum hem de sevgilimin sevgisini kıskanıyorum. Bu artık hastalık boyutunda. Bensiz bir yere gitmesini istemiyorum. Bir kere oturduğu cafeden başka bir cafeye bana haber vermeden geçti diye günlerce trip atmıştım. Okulda bir kız baksa sevgilime deliriyorum. Neden baktı tanıyo musun vs vs başının etini yiyorum.
Önceden böyle "herkes benim sevgilime aşık yaa" tarzı kızlara çok gülerdim. Ama şimdi çok iyi anlıyorum onları. Üstelik sevgilim gerçekten yakışıklı biri. Okuldaki kızların x de mezun olunca kimi kesicez biz dediğine bile şahidim sevgili olmadan önce.. kendimi ona yakıştıramıyorum sanırım içten içe belki de sebep bu. Ama artık hem kendime hem ilişkime zarar veriyorum. Takmamak, onu kısıtlamamak, mutlu olmak istiyorum. O olabildiğince alttan alıyor ama bunalmaya başladı artık biliyorum. Bu durumdan nası kurtulabilirim kızlar tavsiyelerinize çok ihtiyacım var.
