Evet deli gibi korkuyorum hiç iyi değilim. Maddi ve manevi yönden huzura ermem için çalışmam gerek ama iş bulamamaktan korkuyorum. 1,5 sene önce kendi işimizi kurmak için ayrıldım ve o günden beri hazır yiyorum ürettiğim hiçbir şey yok sadece gezip tozuyor alışveriş yapıyorum. Artık kantarın topuzu kaçtı çok fazla içeriye girdim ve çalışmam lazım. Ama işin manevi boyutu da var çok sıkıldım evde olmaktan, geçtiğimiz aylarda eşimin bir işi sebebiyle bir şirkete gittik toplantı odasında ağlayacaktım neredeyse. Öyle özlemişim o ortamları.
Buraya kadar tamam ama esas beni mahveden kafamın içindeki panik olma hali. *** Bundan sonra yazacaklarım lütfen gündeme kaymasın ve konum kapanmasın*** Bir haftadır düşünemiyorum herkes gibi berbat haldeyim sağlıksız düşünceler kafamda dolaşıyor. " O kadar gezip yersen böyle işsiz kalırsın gör bak aylarca bulamayacaksın" diye konuşuyor içimden bir ses. İşin kötüsü içimi ferah tutamıyorum ülkenin hali ortada ve çok kötü tablolar çiziyorum kendime. İşsizlik, buna bağlı olarak gelen sorunlar, eş ile oluşabilecek problemler.
Kafamın içi kazan gibi çok kötü. Dediğim gibi gündeme kaymasını istemiyorum konumun ama sela ve ezan sesine karışan tekbir ve silah seslerinden sonra artık dua etmiyorum. Etmek istemiyorum bu travmayı atlatana kadar.
Ama nasıl rasyonel düşüneceğimi de bilmiyorum. Allah tek tek kullarını cezalandırmaz biliyorum bu düşüncelerim çok saçma olabilir bunun da farkındayım ama engel olamıyorum.
Nolur beni rahatlatacak bir şeyler söyleyin çok kötüyüm. Sabah uyuyabildim ancak malum gürültülerden. Kafam kazan gibi ve büyük bir panik halindeyim.
benzer konuların var görüyoruum.
gündemdeki oalylarla da bağdaştırarak sorunlarını tekrar yazmışssın.
açıkcası 36 yaşındasın ve anladığım kadarıyla da başarılı da bir çalışma hayatın olmuş.
pekala yeniden çalışabilecek başarabilecek güçtesin.
bu denli özgüven zedelenmesi içinde olmanın bir sebebi olmalı.
gündemdeki oalylar sadece seni değil hepimizi derinden sarstı.
üç çocuk annesi oalrak gelecek kaygımı anlatmama tarif etmeme imkan yok.
evlatlar için duyulan kaygı bambaşka.
panik atak için tedavi gördün mü hiç.
bütün gün evde olman da psikolojini alt üst etmiş.
bir de çıkan iş fırsatlarını da tam değerlendirmediğini düşündüm ben.
biryerden başlaman lazım bahanelere sığınmadam.
tamam ortam kötü hepimiz yıkımdayız ama unutma ki hayat devam ediyor.
herkes görevinin başında bilmem anlatabildim mi.
bak bizler hepimiz işimizin başındayız,eyvah öldük bittik diye kilit vurulmadı hiçbir yere.
mevcut aksaklıklar da giderilecek inş.
bunları bir yana bırakarak iş aramayı hızlandır.
panik atağın için de daha önce bir tedavin olmadıysa bu yönde bir adım at.
) duygusu oluşur, hayatına anlam katacak birşeyler yap bu ara. Bir derneğe falan takıl projelerde gönüllü çalış çok faydası oluyor.
Diego dur Allah'ını seversen zaten ortalık karışık 
