- Konu Sahibi Seninugruna
- #1
Ben geçen sene mezun oldum liseden. Bu sene dershaneye gidiyorum yine. Düzenli çalışmadım.
Annem ve babam ne zorluklarla taksitlerimi ödüyor ve bunun her karesine şahit olmaktan nefret ediyorum.
Bazen diyorum, keşke benimde babam biraz daha fazla kazanıyor olsaydı..
Bir çalıştım, bir çalışmadım. Düzenli çalışamadım ve istemediğim yere gitmek istemiyorum.
İlk başta neresi olursa olsun, artık bıktım diyordum ama şimdi gerçekle yüzyüze gelmeye başlayınca anladım.
Mutlu olmadığım bir mesleği nasıl yapacağım ben bir ömür boyu?
Öte yandan eğer bir yeri yazıp gitmezsem ailemin verdiği paraları hiçe saymış olacağım.
Ama ben Tıp istiyorum. Biliyorum hak etmiyorum hiçbir şeyi.
Dershane talep edemem bir kez daha. Çünkü kardeşim gidecek seneye.
Hadi bir kez daha hazırlanayım desem herkes ayrı yüklenecek bana..
Anneannemler zaten kızgın bana geçen sene bir yeri tutturamadığım için.
İki tane yengem var biri sürekli artık kazan yani diyip laf sokuyor.
Diğeri arkamdan konuşuyor zaten. Son yıllardada yaptıkları yüzünden sogukluk oldu aramızda.
En önemlisi annem ve babamın ne tepki vereceğini bilmiyorum.
Kardeşim var bir tane ve her seferinde annemler hep sana alıyor herşeyi.
Dershaneyide telefonu da sen alıyorsun deyip iyice kötü hissetmemi sağlıyor.
Telefon aldırdım kabul ediyorum. 700 liraydı ama 300 lirasını cebimden verdim ben.
Bunu anlatamıyorum ona. 14 yaşında küçükte degil hani..
Şimdi tamamen boşluktayım.
Ya hayallerimin peşinden gideceğim.
Ya da herşeyi boşverip yazacağım ne çıkarsa artık bahtıma.
O telefonu da satıp ucuz birşey alasım geliyor artık öyle gına geldi..
Bir sene daha hazırlansam bile ailemin yanında olmaması gerekiyor bunun.
Kardeşim başlı başına bir sorun zaten.
Ne yapacağım? Bir akıl verin bana, lütfen.
Annem ve babam ne zorluklarla taksitlerimi ödüyor ve bunun her karesine şahit olmaktan nefret ediyorum.
Bazen diyorum, keşke benimde babam biraz daha fazla kazanıyor olsaydı..
Bir çalıştım, bir çalışmadım. Düzenli çalışamadım ve istemediğim yere gitmek istemiyorum.
İlk başta neresi olursa olsun, artık bıktım diyordum ama şimdi gerçekle yüzyüze gelmeye başlayınca anladım.
Mutlu olmadığım bir mesleği nasıl yapacağım ben bir ömür boyu?
Öte yandan eğer bir yeri yazıp gitmezsem ailemin verdiği paraları hiçe saymış olacağım.
Ama ben Tıp istiyorum. Biliyorum hak etmiyorum hiçbir şeyi.
Dershane talep edemem bir kez daha. Çünkü kardeşim gidecek seneye.
Hadi bir kez daha hazırlanayım desem herkes ayrı yüklenecek bana..
Anneannemler zaten kızgın bana geçen sene bir yeri tutturamadığım için.
İki tane yengem var biri sürekli artık kazan yani diyip laf sokuyor.
Diğeri arkamdan konuşuyor zaten. Son yıllardada yaptıkları yüzünden sogukluk oldu aramızda.
En önemlisi annem ve babamın ne tepki vereceğini bilmiyorum.
Kardeşim var bir tane ve her seferinde annemler hep sana alıyor herşeyi.
Dershaneyide telefonu da sen alıyorsun deyip iyice kötü hissetmemi sağlıyor.
Telefon aldırdım kabul ediyorum. 700 liraydı ama 300 lirasını cebimden verdim ben.
Bunu anlatamıyorum ona. 14 yaşında küçükte degil hani..
Şimdi tamamen boşluktayım.
Ya hayallerimin peşinden gideceğim.
Ya da herşeyi boşverip yazacağım ne çıkarsa artık bahtıma.
O telefonu da satıp ucuz birşey alasım geliyor artık öyle gına geldi..
Bir sene daha hazırlansam bile ailemin yanında olmaması gerekiyor bunun.
Kardeşim başlı başına bir sorun zaten.
Ne yapacağım? Bir akıl verin bana, lütfen.
Ailen de bu konuda sana gerekli desteği sağlamaya çalışıyor zaten, anladığım kadarıyla... Bırak dershane masrafıymış, ev giderleriymiş vs bunları ailen düşünsün; sen şu an üniversiteye hazırlanan bir öğrencisin ve görevin ders çalışıp sınavda elinden geleni yapmak! Hedefin güzel, tıp kazanmak istiyorsun; bu da ileride insanların iyiliği için hizmet etmek, kendini topluma adamak demek... Sen hedeflerinden şu an için şaşma, son haftalarında derslerine sıkıca sarıl, moral ve motivasyonunu yüksek tutup gayret et, odaklan! Bol soru çöz, eksiklerin varsa notlarını gözden geçir, üstüne o konuyla ilgili sorular çöz. Son 3 haftanı bol bol denemeler çözmeye, netlerini yükseltmeye çalışarak geçir. Bırak hayatın diğer durumları olduğu gibi aksın, seni ilgilendirmesin hiçbir şey. Senin odak noktan sadece sınav olsun. Kimseyle de muhatap olmamaya çalış, ailene de söyle, "şu 3 hafta bana dokunmayın benim ders çalışmam lazım, sınava az kaldı, hedefime ulaşmam için biraz anlayışınıza ihtiyacım var" de. Emin ol senin bu çabanı gördükçe onlar gurur duyacaklar seninle... Olumsuzluklar yaşadığında ise, sen elinden geleni yaptın biz şahidiz deyip seni destekleyeceklerdir. Şimdi sen ya olmazsa diye düşünme, ben kazanacağım, dr olacağım diye düşün. En son ki aşama, bu üzülüp hayıflanmalar...
