Sizin yüzünüzden kadınlığını yaşamamış değil, kendi tercih ettiği hayat yüzünden yaşamamış.
Kimsesizdim çaresizlikten dövdüm bir savunma değildir ayrıca, kaldıramıyorsa 3 çocuk yapmayacaktı.
Kusura bakmayın annenize eleştirim sert gelebilir ama sizi hayatının suçlusu gibi gösterip suçluluk psikolojisi yükleyerek büyütmüş, bu yüzden annenizin yanında değilsiniz diye yavrularınıza bir şey olacak korkusu yaşıyorsunuz, bence mutlaka terapi alın bu duygudan kurtulun çünkü annenizin hayatının suçlusu siz değilsiniz.
Ben de 3 kardeşin en büyüğüyüm, annem de anneniz gibi 3 çocuk yapmış, sizden farkım kendimi asla suçlu görmemem, fiziken ve ruhen bakamayacağı kadar çocuk yapan anneler yıpranmalarını evlatlarının üzerine yıkamazlar buna hakları yok, birkaç kere annem de 3 çocuk baktımla başlayan cümleler kurmaya kalktı, yıpranacaktın peş peşe bu kadar çocuk yapmasaydın ben yaptım mı aklım mı yok da tek çocukluyum dedim bir daha lafı bile olmadı.
Size tavsiyem boşanacağım diyorsa bırakın hiç nazlamayın istiyorsa boşansın, ki yapacağından değil anneniz gibi insanlar sadece dert anlatır içini başkasına boşaltıp anlattığı kişiye yük yapar hayatına devam eder, kimseyle de anneniz için kötü olmayın, af buyurun ama anneniz yapısındaki insanlar kendileri asla haklarını savunmaz, ya eşi ya çocuklarını doldurur insanların üzerine salıp mikserlik yapar sonra sanki onun için kavga edilmemiş gibi herkesle iyi olur, siz milletin saçını elinize doladığınızla kalırsınız, rahmetli annem için birkaç defa sülalenin üzerine yürüdüm ama baktım o herkesle iyi olmaya devam ediyor kendi haline bıraktım.
Arkanızdan kim ne derse de desin aldırış etmeyin, kendi yuvanızla çocuğunuzla gebeliğinizle ilgilenin.