- Konu Sahibi Nightingale
- #1
Kimse yargılamasın, üzerime gelmesin, hüküm vermesin. Canım yanıyor hem de çok. Eski konularımdan bilirsiniz, erkek arkadaşım. Hiç anlaşamadığım, güvenemediğim, hayatı burnundan getirdiğim. Sonra ayrıldım. Barışmak istedim olmadı. Delirdim sanki. Sonra yüz yüze gelince yapamadık ayrılamadık ama barışamadık da. Yeniden başlarız diye deneyelim dedik aynı iş yerindeyiz, her gün görüştük, dışarıda görüştük, aşkımız sevgimiz hep aynıydı. Yine bunaldım bu işi çözelim diye üzerine gittim kesin zaman söyledim ama dün yine üzerine gidince bitsin o zaman dedi. Eve çağırdım, seni seviyorum ayrılamıyorum ama barışsak nasıl olacak dedi memleketlerimiz ayrı, ırklarımız, dilimiz ayrı. Peki dedim şimdi bitsin, ama seviyorum çoğu zaman evlendiğimizi düşünüyorum ama bunlarda aklıma gelince vazgeçiyorum dedi bir hafta daha zaman verdik. Böyle gitsin daha uzun zaman verelim dedim olmaz daha fazla kararsızlıkla seni üzemem ya devam edeceğiz ya bitecek dedi. Bence bitecek. Ben bunu kaldıramam, nefes alamıyorum o yokken. Göz yaşım hiç dinmiyor. Gitmesin bitmesin. Ben İzmirden kalkıp 1500 km ötede Kürt bir adam sevdim, ellerine, tırnaklarına, kirpiklerine, yürüyüşüne kadar. Çok sevdim. Canım çok yanıyor, nefesim tükeniyor...