22 yaşında iken daha hiç sevgilim olmamıştı , neden sevgilim yok falan diyede aklımdan geçmiyordu, üniversite hayatindaydim , zaten okul zordu aklıma bile gelmiyordu sevgili . Bir sene sonra beklemediğim bir anda biri çıktı ilk sevgilim oldu.
Şimdi 27 yaşındayım sevgilim yok, bekar bir arkadaşımla konuşuyorduk ortak tanıdığımız biri evleniyor diye. İkimizin de kafasında evlilik yok, amaaan evlenen evlensin biz çadırları alıp kampa gidelim mi gelecek ay diye bir sohbet geçti aramızda.
Hayatınız neden sadece erkek, ilişki , sevgili bunlardan ibaret ki? Niye illa bir erkek olmak zorunda hayatınızda. Ben cidden anlayamıyorum bazı kadınlari. 22 yaşında genç kızsın gez , dolaş , eğlen, kendini geliştir. Ne yapacaksınız yani elin adamının dirdirini , sana karışmasını çekeceksin. Yahu çok matah bir şey değil ki sevgililik. Gelin bir 30 , 35 yaşına kafaniza göre biri çıkar da hayatımı paylaşacam derseniz evlenirsiniz , yoksa evlenmezsiniz.
Bana erkekler, sevgililik, evlilik bunlar hala çok uzak geliyor. Kimseye açıklama yapmadan, kimseyi kafana takmadan , acaba adam ne yaptı, ne demek istedi, neden bana soğuk davranıyor, neden böyle yaptı, annesi şöyle demiş vs vs bunları düşünmeden , kafama göre yaşıyorum. Ne bu merak erkeklere karşı cidden anlamıyorum.
Lütfen silkelenin kendinize gelin, daha 22 yasindasiniz hayat güzel . Kimseye ihtiyacınız yok, birinin size sarılmasına, size sevgi gösterisi yapmasına gerek yok , kendinizi sevin yeter. Ve de internet ortamından tanımadığınız insanlarla konuşmaktan vazgecin. Sizi genelde üzer oralar.
