Kendimi çok yalnız ve boşlukta hissediyorum. Yani sabah kalkıyorsun derse gidiyorsun, akşam oluyor eve geri dönüyorsun; yemek ye, çay iç, belki sevgili ile dışarı çık, hoop sonra yine sabah olsun kalk derse/işe git.. Yani böyle sanki çorbanın tuzu yokmuş gibi bir şey. Tat alamıyorum hayatımdan, renk yok, heyecan yok. Monoton yahu her şey, her şey olağan seyrinde. Mesela akşam ne olacağını biliyorum, ertesi sabah da öyle, onun akşamı da, o akşamın sabahı da öyle. Sanki eksik bir şeyler, tuz mu, şeker mi, bilemedim.
Kocaman bir boşluktayım sanki.İsterdim ki şu ölümlü dünyada geçirdiğim her dakikadan haz alayım. Ama şuan günleri bile bilmiyorum.. Böylece ömrümü dünya işlerine üzülerek geçiriyorum.. Hiçbir şey yolunda gıtmıyor gibime geliyor. Hayal ettıgım hıc bırsey olmuyor. Zamanında daha cok ders calısıp ıyı bı meslek hayatım olmadıgı ıcın çok mutsuzum. Hayallerimin hiç birini gerçekleştiremedim o kadar kötü hissediyorum ki olmak istediğim kişi, olmak istediğim yer ve zamanda değilim. İstediğim şekilde olmak için çok uğraştım ama artık maddi-manevi tükendim..