Çok mutsuzum, motivasyonumu kaybettim, ölmek istiyorum

cangozum .!.:

Merhaba arkadaşlar. Çok içim daralıyor. Sınava az kaldı. Motivasyonum çok düştu. Yapamicakmis gibi hissediyorum. Tek sınavı değil hayatta hiçbir şeyi yapamicam gibi hissediyorum is bulamicam diye korkuyorum aileme mahçup olucam diye. Ayrıca çok yalnızım nerdeyse hiç dost diyebilicegim biri yok. Üni bitti 2 tane arkadaşım var adamakıllı konuştuğum onlarda başka şehirde. Bulunduğum şehirde hiç arkadaşım yok. Ünideki arkadaşlar kendi aralarında konusuyorlarmis ben hep olayları sonradan öğreniyorum bi arkadas 3 ay önce sozlenmis ama bi başka arkadasin dugununde karsilastigimizda öğreniyorum diğerleri de demiyorlar. Ailem iyiler bana karşı. Bi kötülükleri yok ama biraz sert ve uzaklar. Muhabbetimiz yok. Bugün iş görüşmesine cagjrdlar güya ders çalışıcam zamanım gitmesin diye gitmedim. Ama hiç de calisamadim sürekli tel le uğraşıyorum zamanim oluyor sınava 2 hafta kaldı ama ben daha hedefim olan net e ulaşamadım yaklaştim 5 net falan ama hiç 90 net yapamadim. Sürekli bi kaygı durumum var is bulamicam evlenemicem diye korkuyorum sanki hayat bundan ibaret gibi diceksiniz biliyorum ama. Öyleymjs gibi kafama takıyorum sürekli. Bi erkek arkadaşım var o da şehir dışında haftada 1 gorusebiliyoruz. O da sürekli yakinlasma istiyor sanki benimle onun içinmış gibi. Ama bazen de romantik. Bilmiyorum tam sevgisini hissedemiyorum. Geçmişte yasadiklarim yüzünden erkeklere karşı aşırı guvensizligim var ve bu yüzden ona karşı yogun duygu hissedemiyorum. O da guvensizligimi onaylarcasina her hafta yakınlaşma istiyo. Yok diyorum trip atıyor. Genel anlamda bunların tümünden dolayi mutsuzum. Doktora mi gitsem diye düşünmüyor değilim. Kusura bakmayın biraz uzun oldu. Okuyanlar teşekkür ediyorum

Genişletmek için tıkla...

cangozum .!.:

Merhaba arkadaşlar. Çok içim daralıyor. Sınava az kaldı. Motivasyonum çok düştu. Yapamicakmis gibi hissediyorum. Tek sınavı değil hayatta hiçbir şeyi yapamicam gibi hissediyorum is bulamicam diye korkuyorum aileme mahçup olucam diye. Ayrıca çok yalnızım nerdeyse hiç dost diyebilicegim biri yok. Üni bitti 2 tane arkadaşım var adamakıllı konuştuğum onlarda başka şehirde. Bulunduğum şehirde hiç arkadaşım yok. Ünideki arkadaşlar kendi aralarında konusuyorlarmis ben hep olayları sonradan öğreniyorum bi arkadas 3 ay önce sozlenmis ama bi başka arkadasin dugununde karsilastigimizda öğreniyorum diğerleri de demiyorlar. Ailem iyiler bana karşı. Bi kötülükleri yok ama biraz sert ve uzaklar. Muhabbetimiz yok. Bugün iş görüşmesine cagjrdlar güya ders çalışıcam zamanım gitmesin diye gitmedim. Ama hiç de calisamadim sürekli tel le uğraşıyorum zamanim oluyor sınava 2 hafta kaldı ama ben daha hedefim olan net e ulaşamadım yaklaştim 5 net falan ama hiç 90 net yapamadim. Sürekli bi kaygı durumum var is bulamicam evlenemicem diye korkuyorum sanki hayat bundan ibaret gibi diceksiniz biliyorum ama. Öyleymjs gibi kafama takıyorum sürekli. Bi erkek arkadaşım var o da şehir dışında haftada 1 gorusebiliyoruz. O da sürekli yakinlasma istiyor sanki benimle onun içinmış gibi. Ama bazen de romantik. Bilmiyorum tam sevgisini hissedemiyorum. Geçmişte yasadiklarim yüzünden erkeklere karşı aşırı guvensizligim var ve bu yüzden ona karşı yogun duygu hissedemiyorum. O da guvensizligimi onaylarcasina her hafta yakınlaşma istiyo. Yok diyorum trip atıyor. Genel anlamda bunların tümünden dolayi mutsuzum. Doktora mi gitsem diye düşünmüyor değilim. Kusura bakmayın biraz uzun oldu. Okuyanlar teşekkür ediyorum

Genişletmek için tıkla...