aslında nerden başlicamı nasıl anlatacağımı bilmiyorum benim en büyük ve en kalıcı derdim kaynanam evet bir çoğunuzunda öğledir belki ama benimkisi aynı evde ve inanılmaz kötü bir şey maddi açıdan durumumuz kötü işsizim birde iş bulamıyorum eşiminde iş yeri doğru dürüst para vermiyor bir tek kaynanamın yarım maaşı var yarım çünkü diğer yarısını kızına veriyor kocamda sırf bu yüzden bırakmıyor gitsin memleketine ama beni kaybettiğini farkında değil ya ben her türlü fakirliğe parasızlığa razıyım ama yeterki huzurum mutluluğum olsun ama olmuyor işte çok mutsuzum annem yok babam yok sığınabileceğim kimsem yok kocamlada aram kötüleşiyor gitgide ne yapacağımı bilmiyorum tek bildiğim artık sabrım kalmadı kocamı çok seviyorum ama kaynanama dayanamıyorum daha fazla bu gidişatla ya kendimi öldüreceğim yada katil olcağım aslında sadece derdimi anlatmak içimi dökmek için yazıyorum bunları çünkü derdimi anlatak hiç kimsem yok beni dinlicek derdimi dert bilecek hiç kimsem yokk Allahım herkezin derdine derman versin benimde tabi
madem ki aynı evde oturmak zorundasınız o zaman mümkün olduğunca aynı odada bile oturmamaya çalış bence... bu arada eşinle bi kere daha konuşsan tek maaşla idare ederiz desen göndermez mi kaynananı?
o kendi kızı sen nesin el kızımı sonuçta artık onların soyadını taşıyorsun oğlunun eşisin peki görümcen nasıl biri eşinle ilgili sorunları dile getirsen ama annesini suçlamadan şöle yani gecen abinle atıştık annemde tam tersine davrandı falan çok yalnızım falan desen yani kısacası acıtasyon yapsan belki annesini çeker karşına konuşur düzelir tabi görümcen senlen aynı düşünceye sahipse........
