arkadaslar o kadar mutsuzumki nedenini bilmiyorum....belki hayatimi yazsam roman olur herkes gibi...birikintimi onuda bilmiyorum ama yasamak istemiyorum.....o kadar yoruldumki SIKINTILARDAN insanlarin ikiyuzlulugunden anlatamam....hayatta beni hickimse anlamadi....anlamiyor.....esimide hic sevmiyorum galiba sevgim bitti....1o yillik evliyiz....ama inanin bana cok kabalasti....ben artik yasamaktan biktim.....insanlarin konusmalarindan biktim....zaten ilaclarla ayaktayim....yasim 31....simdi bitkisel seyler kullaniyorum...1 yili gecti birakali....ama olmuyor....hickimsem yok burda olanlarda birseye yaramiyor....esimin tarafi hep...hic sormazlar isleri olunca esimi ararlar isleri biter eyvallah.....beni kimse anlamadi...ölmek istiyorum iki cocugumu dusunuyorum.....biktim bosaninca hersey bitermi....özgur olmak istiyorum...esimle gecen tartistik.....bosanacam biktim dedim....cocuklarin ikisi ya sana yada ikisi bana ayirmak yok diyor....ben biri sana biri bana dedimde....yurtdisina gelmekle esseklik yapmisim....kader diyelim....mutsuzum....almanca kursuna gidiyorum artik kafam yoruldu....zaten dinlenmem gerekiyo....ordan bir arkadas var....dun aradim konusmak icin her zaman gorusuyoz.....acmadi.....mesaj yazdim cevap vermedi......bugun sordum insan bir cevap verirdi dedim...elim degmedi diyor......herkes böyle insan bir kusura bakma der....ben tam bir essegim....insanlar böyle yapinca kin doluyorum....kötu duygularla boguluyorum