Öncelikle seni cok iyi anlıyorum canım. Ama suna inan tek tarafın istemesi ve sevgisiyle tekrar birlesip mutlu olmak mümkün olmaz. Iki taraf da ozlemeli, pişmanlık duymalı.
Bi de kader diye birsey var ben inaniyorum buna. Eger o senin kısmetinde varsa illaki olur. Bir söz var ya " kısmetse gelir hintten yemenden, kısmet degilse ne gelir elden"
Biraz da oluruna bırakmak lazim sanirim.
Ben başkasıyla nişanlanmıştım. O biz ayrılırken biliyoruz seninle evlenicez sen 2 yıl sonra yine bana döneceksin demisti. Bitiren bendim malesef. Ozamanki gençlik belki de beklentilerimin farklı olmasi bilmiyorum ama sevdigim halde ayrılmıştık sanirim. Anneme bile gelip lutfen konuşun, ben onu seviyorum ve deger veriyorum demisti.
Sonra ise iste baska biri girdi hayatima. Ve ben aslinda herseyde nisanlimi onunla kıyasladım. Cok farklilardi çünkü. O olgun, az konusan, sakin biriydi. Sıkıldığımı sandim sanirim bu yuzden. Nisanlimsa tam tersiydi. Kavgalar gürültüler yordu beni..
Bazen onun baska biriyle evlenmis olabilecegini dusunurdum. Rüyamda görürdüm evlendigini. Üzülürdüm ozaman anladim pisman oldugumu.
Nisani attim.
Biraz kendimi dinledim. Hatta baskalariyla görüştüm.
Simdi ondan baska biriyle olamayacagima eminim.
Barıştık.
Ben birgun whatsapptan yazdim. Nasilsin diye.
Kırgındı bana. Ayrılınca telimi degistirmistim.
Bikac ay arkadasca görüştük. Özlemişiz.
Ikimiz de cesaret edemedik konusmaya.
Bi gun arabada giderken hic bilmedigim bir sarki caldi. Ismi "aramizda kalsin" ilk kez duydum ama sozleri bizi anlatiyordu.
Yolda oyle dinledik ikimiz de susarak.
En sonunda o ikimizin de söyleyemediğini soyledi iste dedi.
Öylece barıştık
