çok pişmanım

brenda chenowith

Kır zincirini, kes iplerini.
Kayıtlı Üye
25 Ağustos 2016
2.690
3.429
53
Beni çok seven her şartta yanımda olan birini kaybettim. Kendi saçmalıklarımla insan içinde rezil edişlerimle, durmadan aşağılamalarımla, şımarıklıklarımla. Bir şey demiyor diye abarttıkça abarttım. Dayanamadı. Bıraktı beni.

Ölüyorum vicdan azabından. Onu kaybetmenin acısı da var. Ne yapsam affettiririm defalarca özür diledim, araya birilerini soktum. Her iletişim kanalından engelledi beni ve aile bireylerimi. Mail atıyorum cevap vermiyor. Boşverip unutamam. Hata bende biliyorum ama pişmanım deli gibi pişmanım hiç mi yolu yok? Farklı bir şehirde habersiz gidip kapısında beklesem ya da annesini mi arasam?
 
ters psikoloji değil de benim sorun olarak görmediğim nasıl olsa katlanıyor dediğim şeyleri biriktirmiş. küçük sorunlar değilmiş.
ara veremiyorum kilitlendim kaldım.
böyle bir durumda ne yapılmalı.
 
Kim bu kişi?
Sıkboğaz etmeyin. Bırakın biraz kafasını dinlesin, düşünsün hatta özlesin.
İzin verin karşı tarafa..
İyi niyetli ısrarla barışma çabanızı anlıyorum ama bu bile şuan bencillik.
İstedigim zaman bagırıp çagırırım, istedigim zaman barışırız gibi.
Öyle olmasa da şuan öyle gibi duracak.
Az zaman....
 
bazı insanlar maalesef bazı şeylerden rahatsız olsa dahi bunu dile getirmiyor.
getirmediği için de karşı taraf sanıyor ki bu kişi malın teki; ezdikçe eziyor kafasını.
ama öyle değil işin içeriği.

bi kere siz onu bu kadar aşağılayabildiyseniz, boyuna şımarıklık ettiyseniz ne sevgi ne saygı vardır ona karşı içinizde. insan saygı sevgi beslediği birini sömürmez çünkü. çekinir.

o yüzden bu adamı rahat bırakmalısınız. kafanız karışmış sizin. yalnızlıktan belki de... çok iyiydi dediğiniz birine yeniden sığınmak istiyorsunuz.
sevdiğinizi düşünmüyorum hiç.
adamcağız iyi yapıyor kendini uzak tutarak.
 

Bunu ben de düşündüm, aynısını muhtemelen o da düşünüyor. Zaten ne yaparsam yapayım uzak duracak gibi.

Bazı şeylerin değerini kaybedince anladım. Sevdiğimden eminim. Sadece bir kez sesini duyabilsem o bile yeter.
 
Benim için hayat dersi olarak kalsın istemiyorum, keşke o bana bir şey yapsaydı bu vicdan azabıyla yerimde duramıyorum.
 

Böyle düşünülüyor ben de böyle düşündüm inanın. Öyle bile olsa ki sevdiğimi hissediyorum o kadar yaşanmışlık var bir kez konuşup özrümü dileyebilseydim keşke.
 
Bunu ben de yaşadım, yani hata yaptım pişman oldum. Başka şehirdeydi, sevgiliydik o zaman, anahtarım vardı, gittim açtım kapıyı, bekledim. Karşısında beni gördü, hiç unutmuyorum öyle güzel sarıldı ki... Halbuki ayrılmıştık... Şimdi ne mi oldu? Evliyiz 9 aydır, çok şükür. Yani diyeceğim o ki, pişmansan git, sarıl bence.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…