Merhaba hayatım degismeye basladi. Öncelikle bundan 20 gün öncesinden bahsedeyim. Ben nişanlanmak uzereyken 4 yıllık sevgilimden ayrıldım 7 ay önce. Ailesi beni istemedi o da arkamda durmadı. O sürecten sonrası cok kötü geçti sürekli ağladım sürekli bi ara hic yemek yemedim, bi ara sadece yemek yedim,kolumu kıpırdatacak halim yoktu. Günün 24 saatini sadece onu düsünmekle gecirdim.saclarımı falan kopardim bi kösede oturup. Bu kadar agir bir ayrilik yasamamin nedeni onu dünyadaki ruh ikizim olarak görmemdi. Iliski icinde hic ama hic üzmedi. Hatta mutluluktan cok kez aglatti. Ama evlenme yoluna girdigimizde ailesinin tek bir sözüyle benden nasıl sogur oldugunu gördüm. Beni hic aramadı.arkadaslarima sordu sadece bir iki kere. Ben ayrılıgi kabul edemedigim icin bi kac kere aradim da yazdimda. Sonuc yine ayni oldu. Beni sevdigini söylüyodu ama benle artik yapamazmis. Benden ayrılmamıs beni kendinden uzaklastirmis. 4 yil boyunca size yanlisi olmayan bir adamin daha sonra bu söylediklerine de inanmak istiyorsunuz. Ona kızgındim ama beni sevdigini düsündügümden bende yuregimden onu hic atamadim.bir ara sacmalama dönemim oldu baskalariyla mi konussam diye. Ona yazmamak icin baskalarina yazmak istedim. Ama bu da kisa sürdu kimseyi uzmeden bu kararima son verdim. Yalniz 2 haftadir farkli olan biseyler var. 20 gün önce bi ise girdim ise girmemle beraber yogunluktan aklima pek gelmez oldu ise girdikten bir hafta sonra da instagramda yillar önce ayni yerde calistigim birinin hesap actigini gördüm yaklasik 6 ay ayni yerde calistik.gayet tatlı bi insandı aramizda hem bi mesafe hemde tarifsiz bi yakinlik vardi. Sadece normal konular konusurduk ozele girmeden. Neyse onu gorünce cok mutlu oldum yillar sonra sevdigim birini gördüm diye hemde sasirdim cünkü sosyal medyadan nefret ederdi.birbirimizde telefonlarimiz da var ama bi kere aramadik yazmadik. Neyse iste hemen takip gönderdim baktim bi tane fotografi var isle ilgili o da . Altina basarilarin daim olsun yazdim. Tesekkür etti. Bu kadardi tüm konusma . 1 hafta sonra bulundugum sehire egitim vermeye gelmisler selam nerelerdesin neler yapiyosun yazmis ben suan bu sehirdeyim diyince bende diyip konum atti. Arkadaslariyla bir cafede. Saat gec diye gelemem üzgünüm artik bi daha gelirseniz o zaman gorüsürüz yazdım. Sonra o konusma ordan basladi ve yürüdü gitti. Bir haftadır onunla konusmaktan cok keyif aliyorum. Hevesle cevapliyorum heyecanlaniyorum. Eski sevgilimin ayrılıgını kabullenip hayatima devam etme karari almistim. Bunu söyle oturtmustum kafamda: evet o hayatımın aşkı olarak kalacak. Kalmali da. Kalbimin en temiz yerinde saklayacagim. Asla affetmesem de onu bi sekilde hep sevecegim diye. Onu sevmekten ömrüm boyunca vazgecmek istemiyorum acikcası. Cok düsündüm gelse affeder miyim diye gercekten affedemiyorum da. Cünkü ilk zamanlarda cok agladim hem ayriyiz diye hemde biraz daha gelmezse sogucam onu affedemicem diye. Her zaman gönlümde bir torpili olacak bi insandi cünkü. Şimdi de düsününce kalbimin bi yerinde saklayacagim diyorum. Asla tekrar olma düsüncem yok. Sadece cok güzel bisey yasadik. Aşktı bu. Benim icin cok özeldi. Ama bitti ben bunu kabullendim. Sapikca davranmayipta artik tamamen bütün ipleri kopardım. Önüme bakacagim dedim.sonra bi sekilde karsima gecmisten biri cikti iste. Ona ilgimde söyle: kendisini farkli buluyorum . acayip keyif aldigim, bi sekilde beni mutlu eden bu kisiyle konusmak istiyorum. Bence iyi bir cift olabiliriz. Asık mısın diye sor. Bi daha olamam olmak da istemiyorum. Hoşlanıyorum ve arkadasligini seviyorum. Bu asık olmaktan daha iyi geliyor bana. Peki siz ne diyorsunuz bu duruma? Yeni bir sayfada yeni bir seyler yazmak mı? Yoksa altı cizilmis güzel cümleleri tekrar tekrar okumak mı?
