- 25 Eylül 2014
- 3.145
- 2.436
- 83
- 40
bazen ölmek toprağın altına girmek istiyorum.bir karış toprak sonra tüm dertlere elveda....neyse konuya gireyim eşim zamanında hayatı burnumdaan getirdi.haftanın 6 günü kavga ederdik.aşırı kıskançtı.şiddetli kavgalar dayak ve razalet dizboyu geçip gidiyordu günler neyse ben ayrılmayı düşünürken hamile oldugumu öğrendim kaza eseri ağır hamilelik depresyonu geçirdim üzüntüden ölmüş yaşamıyor nefes almıyordum depresyon kifayesizdir yaşayan bilir.1 bucuk sene sürdü bu depresyon eşim hamile kaldıktan sonra yüzde 85 düzeldi.
annem geldi bizimle kalmaya başladı.cocuklara iyi kötü bakmaya çalışıyor ben çalısıyorum 657 liyim.tabi ilaç kullanarak depresyonuda atlattım.geçenlerde yine tartıştık kalktı beni tokatladı bende polisi aradım evden uzaklaştırma verdirip ayrılacaktım.yalvar yakar gönlümü yaptılar.aradan 1 ay geçti dün iş yerimde arkadaşla selfie yaptık.duduklarımı büzmüşüm kendi aramızda eğleniyoruz kalkmış oda face atmış haberm olmadan.eşim görmüş.sürekli beni arıyor resmi hemen kaldırttım.
telefonum ben eve gidene kadar susmadı sürekli arayıp bana hakaret ediyor.
yalan söylüyormuşum gibi "tabii kesin öyledir" diye imalar.eve gittim baktım beni aşşagıda bekliyor eve gidince beni dövecekmiş neyse eve geçtim başladı bana hakaretler bağırmalar küfürler havada uçusuyor kolumu kıvırdı tam dövecek boşanacagımı bildiğinden yapamıyor

sonra ben tam kafaya koydum onu evden uzaklaştırmayı polisler geldi bizimle insan gibi konuştular coluk cocugumuzdan dem vurdular babasız eroin kullanan cocuklardan bahsettiler yapamadım evlatlarıma kıymadım ....
artık ne yapıcagımı bilmiyorum









