kizlar biz esimle yeni evliyiz. ikimizde calisiyoruz o yarim gün bense sabahtan aksama kadar. isim, maasim cok iyi. seviyorumda isimi. neyse, esim almanca bilmiyor ve herseyine zaten ben kosturmak zorunda kaliyorum, eh bunu o buraya gelmeden böyle olacagini biliyordum bu yüzden hep sabrediyorum hep elimden geldigince islerimizi halletmeye calisiyorum. esim bir seyde aksilik cikinca hemen beni suclar oldu sen bilmyiorsun anlamiyorsun falan diye. aksamlari eve gelmeden islerimiz oluyor veya beni duraktan aliyor markete gitmek istiyor bende tabi yaninda gitmek zorunda kaliyorum. eve geldigimizdeysede karnim acikti diye tutturuyor, iki ayagimi bi pabuca sokuyor resmen. bende alel acele birseyler yapmaya calisiyorum bazen oluyo bazen olmuyo bence gayet normal yani herzaman yemek güzel olacak diye birsey yok bence. ama onca ben yemek yapamiyorum hic bir isim düzgün degil falan. ben hep okudum ve calistim annem yapar ben yerdim yani cok öyle yemek yaptigimda söylenemez. tmm yapamiyorum bende yapabilmek isterdim ama onun istedigi yemekleri okadarcik zamanda yapabilmekte imkansiz. neyse bugün ise o benden erken cikmisti bende cikarken pencereyi acik unutmusum. az önce eve geldi aradim napiyorsun falan diye. basladi bu sen ne kadar sorumsuzsun cami nasil acik birakirsin, sen kadinmisin, ne yemegin güzel olur ne sorumluk sahibisin diye bagirdi bana. cok üzüldüm, is yerinde agladim. hala cok üzgünüm. birseyi düzgün yapayim derken baska birseyi yanlis yapiyorum. cuma günü seminarim vardi. patronumla ve iki erkek daha gitmek zoruindaydim. 3saatlik uzaktaydi. zaten ona kizgin elalemin erkekleriyle saga sola gidiyorsun diye. ben niye düzgün ev hanimi olamiyorum? okadar hem calisip hemde evinde herseyi yetistiren yapan ve mutlu olan bayanlar var ben neden yapamiyorum? lütfen yardim edin, fikir verin nasil düzeltebilirim bu durumlari mafoldumben
