oğlum 13 aylık. geçen aya kadar evden homeoffice çalışıyordum ve bakıcımız bakıyordu. geçen ay haftada iki gün ofise gitmeye başladım. ama oğlumda ayrılık kaygısı çok yoğun şekilde var. bakıcının güzel ilgilendiğini düşünüyorum oyalamaya çalışıyor vs ama bakıcı kapıdan girer girmez bana yapışıyor. giderken arkamdan çok ağlıyor. bir kaç kez bakıcı oyalarken kaçtım ağlamasın diye sonra bu yanlış bir şey diye "ben şimdi çalışmaya gidiyorum sen teyzeyle burda kal, ben geleceğim" dedim. her şekilde inanılmaz ağlayarak ayrılıyoruz.
bu arada bu sadece ofise giderken değil hafta içi evdeyken de böyle olmaya başladı. ben çalışma odasına gitmek üzere salondan bakıcıya bırakıp gidiyorum diye çılgınlar gibi ağlıyor.
artık vicdanım kaldırmıyor. neyi yanlış yapıyoruz doğrusu nedir bilmiyorum. açıkcası epey yüksek maaş alıyorum o sebeple bırakamıyorum da işi. sonuçta çocuğun geleceğine yatırım yapmak lazım ülkeye güven olmuyor diye. bilmiyorum ne yapacağımı. umarım psikolojisini bozmuyorumdur.
bu arada bu sadece ofise giderken değil hafta içi evdeyken de böyle olmaya başladı. ben çalışma odasına gitmek üzere salondan bakıcıya bırakıp gidiyorum diye çılgınlar gibi ağlıyor.
artık vicdanım kaldırmıyor. neyi yanlış yapıyoruz doğrusu nedir bilmiyorum. açıkcası epey yüksek maaş alıyorum o sebeple bırakamıyorum da işi. sonuçta çocuğun geleceğine yatırım yapmak lazım ülkeye güven olmuyor diye. bilmiyorum ne yapacağımı. umarım psikolojisini bozmuyorumdur.