Çok yalnız hissediyorum

Şu an tam da aynı şeyi düşünüyordum, yıllardır hep az ama öz arkadaşım olsun, sağlam ilişkilerim olsun diye uğraştım, karşımdakilere bana nasıl davranılmasını istiyorsam öyle davrandım, ama sonuç hep hüsran... En son çok değer verdiğim can dostum dediğim insanın tamamen farklı bir insan olduğu yıllardır bana hemen her konuda yalan söylediği ortaya çıktı. Artık aile, arkadaş, sevgili, bu kavramların bir hayalden ibaret olduğunu, kendimden başka kimseye güvenmemem gerektiğini düşünüyorum, ya da benim payıma ne yazık ki bunların eksikliğini yaşamak düştü. Gördüğüm kadarıyla biraz bencil ve düşüncesiz olunmazsa hayatta hep ezilen üzülen taraf olunuyor. Ben de iyi ki internet var, iyi ki burası var diyenlerdenim :)
 
Şu an tam da aynı şeyi düşünüyordum, yıllardır hep az ama öz arkadaşım olsun, sağlam ilişkilerim olsun diye uğraştım, karşımdakilere bana nasıl davranılmasını istiyorsam öyle davrandım, ama sonuç hep hüsran... En son çok değer verdiğim can dostum dediğim insanın tamamen farklı bir insan olduğu yıllardır bana hemen her konuda yalan söylediği ortaya çıktı. Artık aile, arkadaş, sevgili, bu kavramların bir hayalden ibaret olduğunu, kendimden başka kimseye güvenmemem gerektiğini düşünüyorum, ya da benim payıma ne yazık ki bunların eksikliğini yaşamak düştü. Gördüğüm kadarıyla biraz bencil ve düşüncesiz olunmazsa hayatta hep ezilen üzülen taraf olunuyor. Ben de iyi ki internet var, iyi ki burası var diyenlerdenim :)


Aynen katılıyorum sana sonra bizi bu hale getirenler ne kadar asosyalsin der
 
Aslında bu durumu duygusallaştırıp, "kalabalıklar içinde yalnızım" repliğine sığınıp sanki bu durum sizden bağımsız, sizin kontrolünüz dışındaymış gibi davranmayın lütfen. -ben de yapardım eskiden-
İnsanlarla iletişim biçimimiz ikili ilişkilerimizin seyrini belirliyor. Siz sürekli karşıdaki kişilerin sorunlarını içselleştirip elinizden gelenin fazlasını yaptığınızda hem karşıdaki kişiden beklentiniz yükselir -aynı eforu sizin için de harcamasını istemeniz gibi- hem de sizi tüketir bu. Ve bence arkadaşlarınızla bunu açık açık konuşun, onları suçlamadan "kendimi gerçekten kötü hissediyorum, bazı sorunlarım var ve bunları paylaşmak istiyorum. Kendimle ilgili bir şeyler anlattığımda bununla ilgilenmenizi istiyorum" deyin. Çünkü siz sürekli dinleyen ve çözüm bulan konumda kendinizi kabullendirmişseniz insanlar da bu durumu fark etmez ve bu rolünüzü kabul edip ona göre davranır. Onlara dinlenilmeye ihtiyacınız olduğunu açık açık belirtin.
 
Çok sıkıldığında içindekileri anlatmak istediğinde ozelimi günlük gibi kullanabilirsin yardım edebileceğim birseyim olursa seve eve ederim derdini dinlerim hatta benim için de çok iyi olabilir zaten daha önceki mesajlarımi okursan benim de sıkıntıda oldugumu anlarsın ha demiyorum ki ben de sana derdini anlatayım anlatıp seni yormam merak etme ben zaten yoruldum kimseye derdimi acmiyorum artik
Çok teşekür ederim canım benim o halde arada başını ağrıtırım
 
Aslında bu durumu duygusallaştırıp, "kalabalıklar içinde yalnızım" repliğine sığınıp sanki bu durum sizden bağımsız, sizin kontrolünüz dışındaymış gibi davranmayın lütfen. -ben de yapardım eskiden-
İnsanlarla iletişim biçimimiz ikili ilişkilerimizin seyrini belirliyor. Siz sürekli karşıdaki kişilerin sorunlarını içselleştirip elinizden gelenin fazlasını yaptığınızda hem karşıdaki kişiden beklentiniz yükselir -aynı eforu sizin için de harcamasını istemeniz gibi- hem de sizi tüketir bu. Ve bence arkadaşlarınızla bunu açık açık konuşun, onları suçlamadan "kendimi gerçekten kötü hissediyorum, bazı sorunlarım var ve bunları paylaşmak istiyorum. Kendimle ilgili bir şeyler anlattığımda bununla ilgilenmenizi istiyorum" deyin. Çünkü siz sürekli dinleyen ve çözüm bulan konumda kendinizi kabullendirmişseniz insanlar da bu durumu fark etmez ve bu rolünüzü kabul edip ona göre davranır. Onlara dinlenilmeye ihtiyacınız olduğunu açık açık belirtin.
Çok güzel bir analiz doğru konuşuyorsunuz mantıklı olan bu
 
Şu an tam da aynı şeyi düşünüyordum, yıllardır hep az ama öz arkadaşım olsun, sağlam ilişkilerim olsun diye uğraştım, karşımdakilere bana nasıl davranılmasını istiyorsam öyle davrandım, ama sonuç hep hüsran... En son çok değer verdiğim can dostum dediğim insanın tamamen farklı bir insan olduğu yıllardır bana hemen her konuda yalan söylediği ortaya çıktı. Artık aile, arkadaş, sevgili, bu kavramların bir hayalden ibaret olduğunu, kendimden başka kimseye güvenmemem gerektiğini düşünüyorum, ya da benim payıma ne yazık ki bunların eksikliğini yaşamak düştü. Gördüğüm kadarıyla biraz bencil ve düşüncesiz olunmazsa hayatta hep ezilen üzülen taraf olunuyor. Ben de iyi ki internet var, iyi ki burası var diyenlerdenim :)
Aslında bu bizim karakterimiz yani biz verici insanız herşeyi detaylı düşünüp dert ediyoruz karşıdakinin de bizim gibi olmasını istiyoruz olmayınca kırılıyoruz
 
Allah a dua ederim, içimi sıkan bişey varsa açarım film ya da buraya bakarım.Elbette canımızı sıkan durumlar olabiliyor ama buna imkan vermemeye calısırım.Gün dogmadan neler doğar deyip beklerim.Dertlesebilcegim kisi veya kisiler de olabilir ki var da ama surekli buna gerek duymamayı ögrendim.Belki de tecrube ile ilgili bir durumdur.Güclü durmaya çalısırım hep ki oyleyim.Hayat bunu gerektiriyor.
 
Back
X