çok yalnızım çok :(

ninaaa

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
21 Ekim 2012
331
11
26
Edirne
kızlar nerden başlasam... kendi memleketimden çok uzak bir şehire görevim dolayısıyla geldim, 2 yıl yalnız yaşadım bu ilçede fakat o zamanlar yalnızlıktan bu kadar şikayetçi değildim belkide ailemin yanından hiç ayrılmamış olmam nedeniyle bir süreliğine kafamı dinlemek iyi geldi.. Sonrasında eşimle tanıştım onun memleketi burası, bir yıl nişanlı kaldık ve bu yıl da evlendik.. asıl evlenince yalnızlığımın daha çok farkına vardım büyük bir aile olucağımızı düşünmüştüm malesef öyle olmadı eşimle bir sıkıntım yok fakat ailesi çok soğuk ve birbirinden kopuk bir aile.. şöyle ki

_kayınvalidem ve kayınbabam, kayınbabamın kardeşleriyle pek görüşmüyorlar sebep kayınvalidemin onların kendini çekemediğini arkasından konuştuğunu düşünmesi

_görümcem de evli ve aynı ilçede ama ben hiç şahit olmadım annesine gelip bi kaç saat oturduğunu sadece tlfnda görüşüyolar, zaten kayınvalideleriyle oturuyo onları anne babası olarak gerçekten benimsemiş

_eşimin abisi de evli fakat düğün zamanı eltimle görümcemlerin arası açılmış o zamandan beri hiç görüşmüyorlar ve zaten başka bi şehirde oturuyorlar.. eltim bu arada beni de pek sevemedi o yüzden biz de görüşmüyoruz

_bu arada kayınvalidem buralı değil kendisi ve eşi kayınvalidemin akrabalarıyla çok iyidir.. hatta sürekli bize de söyler onları arayın falan diye..

ev kurduk özenerek 5 aydır daha doğru düzgün misafirim gelmedi eşimin babası zaten hiç misafirliğe falan gitmez bize de gelmiyo off offf kendi memleketimde olsaydım şöyle arada bir sıcak güler yüzlü misafirler ağırlardık bizmde havamız değişirdi.. karşı komşuma gelen misafirleri eş dost akrabayı bile kıskanıyorum öğrenci velilerim çocuklarını çıkıtı almaya geliyolar aralarındaki konuşmaya şahit oluyorum bazen, 'ali amcamlara gidicez bu akşam' inanın onlarada özeniyorum biz öyle hiç misafir olamadık birilerine özeniyorum velilerime..
 
Gezmek tozmak için komşulara takıl.
Ama bence; onlar kendi aralarında soğuk olabilirler, sen ayrı ayrı onlar ile iyi olmaya calıs
Arada onlara oturmaya git, davet et, 5 cayı iç onlarla ..vs.
Onlar kendi aralarında soğuksa, sen sıcacık ol:=)

Belki işe yarar. EN azındna bir dene bakalım.
İşe yaramazsa bilgisayar karsısına geç foruma takıl.
Bir webcam al, müsait arkadaşlarınla konuş görüş..
 
komşularımın zaten çevresi var ben de dahil olmaya çalışıyorum bakalım kurulu bi düzene sonradan katılmak zor günlerine katıldım mesela ama işte haa deyince kurulmuyo samimiyet ben öyle arkadaş olmak değil çevremde samimi olabileceğim isanlar arıyorum

akrabalarla yani elti, kayınvalide ve görümceyle iyi ilişkiler kurmayı denedim önceleri yani nişanlıyken.. bu seferde hepsi birbirini bana kötüledi kime inanıcağımı şaşırdım yada aileyle ilgili bi sıkıntı olunca hep bize sorumluluk verildi mesela eşimin annesi biz nişanlıyken ameliyat oldu.. eltimler gelmediler eşi çalışıyo diye görümcem de tek başıma ilgilenmek zor oluyo dedi ben çalıştığım halde bana sorumluluk yüklediler. aralarında konuşmadıkları içinde arada hep benim rapor vermemi istediler.. iyice bunaldım yani
 
evliliğinin huzurunu bozmuyorlarsa,sana bir zararları yoksa boşver fazla görüşme ne yapacaksın ki.zamanla arkadaşların olur onlarla görüşmek daha zevkli gelir.
 
Onlar birbirlerini kötüleyebilirler, sen yorum katmamaya calış
Dedikodu olyına girme akrabalar arası.
Bu sayede sana güvenleri gelir, senden baskasına sır gitmeyeceğini bilmeleri önemli.
Evliliğin ilk 2 yılı zordur. Eşler birbirleri ile iyi olsalarda anne-baba grubu veya akrabalardan sorun cıkabilir.
Bundan dolayı 2 yılı atlatınca herşey rayına oturur yavaş yavaş.
Ayrıca o kadar dert etme sanını sıkma. zaman gelir oflayıp poflarsın ya bir yalnız kalsam da dinlensem felan diye.
Tadını çıkar yalnızlıgın ve huzurun.
Hele ki anne olda göreyim seni :=) nasıl ararsın bu zamanları
 
Biraz çaba harca..
Bazı konularda özellikle arkadaşlık ve komşuluk ilişkilerinde hep karşı taraftan adım beklemek yanlış oluyor..

Mesela görüşmediğiniz ya da az görüştüğünüz bir komşunuza bir akşam kahveye gidin siz haber verin..

Eşinin ya da senin bir iş arkadaşını bir akşam yemeğe davet et..

Mutlaka arkası gelir..

Birkaç adım atmadıkça olmuyor bu işler..amaann boşver deme, dediğimi yap..mutlaka sosyal hayatınız renklenir..
 
evliliğimin huzurunu şöyle bozdular evlilik arefesinde kimse napıyorsunuz diye bizimle ilgilenmedi yani tamam zorunlu değiller ama bi destek bekliyorsunuz illaki bi arayıp sormalarını nasıl gidiyor bi sıkıntınız yok değilmi demelerini.. zaten nişanıma da gelmedi eltim ve görümcemler arkadaşlarım sordu hep ne cevap vericeğimi bilemedim ki eltim memleketimdeki düğünüme de gelmedi açıkladım çevreme böyle böyle diye.. yani bunları bana yaşatıkları için kızgınım.. annemler uzakta olduğundan evimi kendi başına temizledim yerleştirdim görümcemi kayınvalidem yardım et diye çağırdı, tamam gelirim demiş geldi biraz kaldı daha sonra dediki kayınvalidemlere çocukları dolaştırayım diyerek çıktım evden dönmem lazım geç olmadan dedi.. şok oldum sanki yanlış bişe yapmaya davet ettik kendisini.. ben işlerle başa çıkamayınca temizlikçi ayarladım düşünün.. bunar biriktikçe nişanlıma patladım nişanlımla aramız bozuldu.. yüz göz olduk evlenmeden her şeyin büyüsü bozuldu sanki..
çocuğum olursa ilerde bu karmaşıklığı yaşamasını istemiyorum biran önce burdan gitmek istiyorum fakat tayin işleri bunu mümkün kılmıyor şimdilik.. hepsinden soğudum bide rol de yapamam hiç içimdeki neyse o çıkar ortaya
 

yorum katmasam da kafamda soru işaretleri oluşuyor, acaba öyle yapmışmıdır diyorsun ve bize karşı umursamazlıklarını görünce de hepten soğudum. şimdi hiç birini arayıp sormuyorum
4 yıldır yalnızım bu şehirde sadece karşı cinsle birlikte yaşamak değilki hayat yani beni anlıyorsunuzdur umarım
 

eşimde aynısını teklif etti.. çağırdık bir kaç arkadaşımızı bakalım şimdi karşıdan gelmesini bekliyoruz kendimi öksüz gibi hissediyorum acizmiş gibi.. herkesin bi hayatı var benim gibi yalnız olan yok çevremde.. bakalım davet etmeleri dört gözle bekliyorum..
kahve içmeye gitme konusuna gelince çokmu düşünceliyim bu konuda bilmiyorum rahatsız ederim diye düşünürüm hep.. yani onlar beni davet etmedikçe kendim geleyim diyemiyorum..
 

canım senin asıl sorunun eşinin ailesi mi yoksa genel anlamda sosyal olmamanız mı?

sen sürekli onlardan bahsediyorsun..şöyleler böyleler diye..

bırak ..ilgisizler demek..çok ilgili olsalar bu sefer o da sana zor gelecek aynı ilde geliyorlar gitmiyorlar vs vs diye..

dertsiz başına dert arıyorsun...

kendi çevreni kendin yarat..herkesin çevresi kendi ailesi ve eşinin ailesinden ibaret değil..

ne arkadaşlarım komşularım var benim..hem kendi tarafından hem de eşi tarafından gurbetteler..ama bir çevreleri var hiçbir akşam evde bulamazsın..yuh diyorum bazen azıcık eve girin ayıp diyorum takılıyorum..hiç de umursamıyorlar yalnızız bu şehirde diye..

ama onlar çabalıyorlar biliyor muusn.? gelirler, gelin derler, hadi şuraya gidelim derler, kahvaltıya çağırırlar neler neler..çok çaba harcıyorlar ve hiç de yalnız kalmıyorlar..

kendi dünyanızı kurun.
 
yaşadığım yerden bahsedeyim size burası küçük bir ilçe herkesin çevresi aileleri burada yani hep akrabarıyla birlikteler şehirdeki gibi değil birbirlerinden kopuk değil hayatları.. akrabalarla aynı mahallede yaşar çoğu..
ben sadece onların yani eşimin akrabalarının biraz önümü açmasını bana çevre edindirmesini isterdim.. birlikte bir yere gidersin tanıştırılırsın bi kaç kişiyle işte sonra devamı gelir.. böyle kendi başına çevre yapmak yaşadığım ilçe için zor yani sosyal ortamlar yokki öyle çevre yapabileyim
 
Son düzenleme:
nerede yaşıyorsunuz? belki kk dan bulursun iyi bir dost belli olmaz:)

yer ismide vermak istemiyorum zaten yeterince özelimi anlattım burda tanıdık birileri olur belki..
bu arada normalde çevresi olan biriydim kendi memleketimde mahallemden okuduğum okullardan kurduğum bir çok dostluğum vardı şimdi düşünüyorum onlar da kolay kurulmadı yıllar sürdü şimdi ancak telefonda konuşabiliyoruz.. bu yaştan sonra dostluk kurmak daha zor benmi yanılıyorum yoksa
 
dua edin çalışıyorsunuz.beterin beteri var.5 yıl annemlere uzak kayınvalidemlerin üst katında hapis hayatı yaşadım bakkala bile gidemedim.hastaneye kayınbabam götürdü ben yolu bilmiyormuşum gibi.gurbette olunca akadaşta yok anne babada yok onlara mecburdum malesef.hergün bi tartışma sebebiyle geliyorlardı eve.kayınvalidem yalan çok söylerdi kayınbabamı doldurup üzerime salardı.annemlere sene bi defa oda 2 haftalığına giderdik.tek başıma hiç göndermediler.eşimle gittim hep.çocuğumu benden koparmaya çalıştılar yeri geldi bana karşı doldurdular ama yılmadım.akraba filan istemiyorum.öyle insanların akrabalarıda öyle olur.nasılsa aynı kan aynı can.neme lazım bence sizde töbe deyin.hayatınızı yaşayın eşinizle.çocuklarınız size en yakın akrabadır.beni hayattan soğuttular.şimdi aklıma geldikçe sinir oluyorum.çok şükür geçti o günler taşındım uzaklaştım ama telefonda filan konuşurken herşey gözümde yeniden canlanıyo.
 

gerçekten yaşadıklarınız çok zormuş.. çalışmasaydım zaten napardım hiç bilmiyorum işe gidince kafamı dağıtıyorum.. evet diyorumki uzak olmanın iyi tarafları var ya çok yakın olmak zorunda kalsaydık ama birde iyi geçinenleri görüyorum böyle hep birlikte aile olabilmeyi başarmış çiiftleri onlar gibi olmaya da özeniyorum.. böyle olunca bayramların bile tadı olmuyo
 
canımya anlıyorum bende eşimin görevi nedeniyle başka memleketeyız ama olsun başlarda sıkılıyordum alıştı akraba ziyaretlerı iyi iyide benım düşüncem fazla gidilmemesi nede olsa dedikodununda iftiranında çogu akrabalıkta varr magazın dünyası çok sıkı fıkı olunca kurtulamasın dozunda git aralıklı daha kıymet görur insan komşuna git iyi tanıyorsan tabi arkadaşlık kur gerek senın tanıdın gerek eşinin yanı eşının veya senın evli çift arkadaşların da olabilir
 
bunun eksikliğini bende hissediyorum malesef.bayramları bırakın öellikle bi hastalıkta doğumda filan bebeğinizle başbaşa kaldığınızda daha çok anlayacaksınız ama napalım bu bizim kaderimizmiş deyip razı olacağız.öğretmensiniz sanıırım okulda arkadaşınız yokmu.bu arada adres vermesenizde hangi bölgedesiniz yada hangi ile yakınsınız belkki arkadaş sizi bulur zamanla.belkide komşuyuzz :)
 

bende çok muhabbetin tez ayrılık getireceğini ve ne benim ne eşimin ailesiyle sürekli birlikteliğin sıkıntılar yaratacağının farkındayım, fakat bu doz hiçlik seviyesindeyse yani hiç gidilip gelinmiyorsa garipsiyorun işte.. eşim benim kadar şikayetçi değil halinden işten yorgun geliyor yemeğini yiyip maç izliyor, pes oynuyor yani erkekler bizim gibi değiller öyle ortamım yok diye hayıflanmıyor
 
Son düzenleme:

zaten şimdiden onu düşünüyorum şuan olmasa bile ilerde çocuğumuz olsun isteyeceğiz nasıl başedicem burda tek başıma eşimin annesinin benimle ilgileneceğini hiç sanmıyorum.. kayınvalidem iyidir kimse hakkında kötü düşünmez ama kendi merkezli yaşayan biri yani annem gibi değil oğlu konusunda da öyle art niyetli değil yani.. kendide sağlık konusunda rahatsızlıklarından şikayetçi kimsenin sıkıntısını görmez pek.. bu arada karadeniz bölgesinde yaşıyorum biliyorum çok genel oldu..
 
Son düzenleme:
ayyyy bak ben sana demiştim komşuyuzdur belki die.komşuymuşuz.aramızda ne kadar varki çık gel valla haftaya kahve içmeye :)
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…