- 31 Ekim 2015
- 136
- 64
- 98
- 34
- Konu Sahibi Mor hayaller
- #1
Merhaba sevgili hanımlar
Nerden başlasam bilmiyorum ama hayatta çok yoruldugumu ve ezildigimi hissediyorum artık yakın bir zamanda nişan da atınca sanırım benim psikoljim bozuldu biz 5 kardeşiz 3 kız 2 erkek en büyük benim yaşım 25 lise bitince üni kazandım ankara olunca o dönem maddi durumları bahane ederek annem okula göndermedi sonra havalimanında ise başladım daha karnemi bile almadan isim çok ağırdı sağlık sektörü ve gece vardiyasi vardı bir yıl zor dayandım iyi para geçti elime aileme verdim hep destek oldum bir yıl sonra çıktım işten.
Bir buçuk sene işsiz kaldım o dönem çok zordu babam is başvurusu yapıp gelince soruyordu ne oldu diye olumsuz deyince de kim napsin seni derdi aslında mesleğim vardı modelist olarak çalışabilirdim ama lise mezunu olarak iş bulmak kolay olmadı.
Neyse bir tanıdık vasıtası ile muhasebe elemanı olarak bir büro da iş buldum 7 ay çalıştım çok iyi insanlardı is de öğrendim sonra onlar kapatacaklari için işten çıkarıldım ben başka yerde calisirken eski patronum benim adima referans yazısı göndermiş ve sua anda kurumsal bir firmada 4 yıldır muhasebe yapıyorum burda bir takım adam kayırma sebepleri yüzünden Yükselme şansım olmadı ama çok çalıştım gece gündüz çalışma saatlerinden fazla cumartesi pazar bile geldim mesai ücreti almadım vermediler ama işsiz kalamamak için mecburen devam ettim belki yükselerek hakkımı alırım dedim o da olmadı hala bekliyorum.
En sonda kötü bir insan demek doğru mu bilmiyorum o kadar yaşanmışlık var ama sevgililik dönemlerinde bile çok sorun yaşadığım halde çok seviyordum çünkü evlilik teklifini kabul ettim nişanlandim ama ailesi de sorunlu çıkınca benim annemde zaten en başından beri istemiyordu her yaptıkları gözüne batar oldu ama bir çok konuda annem malesef ki haklıydı ve düğüne bir ay kala nişanı attı bizim evde üstelik bağıra çağıra.
Ben hayatta sanırım istediğim hiç bir şeye ulaşamadan ölüp gidicem okul okumak istedim çok olmadı hala içimde uktedir sevdiğim işi yapayım dedim annem istemiyo işini bırakma risk alma diyor hatta babam is buldu kaç sefer izin vermedi engel oldu evleneyim dedim başıma gelmeyen kalmadı.
Ne yapmam gerek hiç bilmiyorum artık ve hiç bir ümidim yok geleceğe dair çok mutsuz ve Üzgünüm sebepsiz amaçsız yaşıyorum öylece...
Nerden başlasam bilmiyorum ama hayatta çok yoruldugumu ve ezildigimi hissediyorum artık yakın bir zamanda nişan da atınca sanırım benim psikoljim bozuldu biz 5 kardeşiz 3 kız 2 erkek en büyük benim yaşım 25 lise bitince üni kazandım ankara olunca o dönem maddi durumları bahane ederek annem okula göndermedi sonra havalimanında ise başladım daha karnemi bile almadan isim çok ağırdı sağlık sektörü ve gece vardiyasi vardı bir yıl zor dayandım iyi para geçti elime aileme verdim hep destek oldum bir yıl sonra çıktım işten.
Bir buçuk sene işsiz kaldım o dönem çok zordu babam is başvurusu yapıp gelince soruyordu ne oldu diye olumsuz deyince de kim napsin seni derdi aslında mesleğim vardı modelist olarak çalışabilirdim ama lise mezunu olarak iş bulmak kolay olmadı.
Neyse bir tanıdık vasıtası ile muhasebe elemanı olarak bir büro da iş buldum 7 ay çalıştım çok iyi insanlardı is de öğrendim sonra onlar kapatacaklari için işten çıkarıldım ben başka yerde calisirken eski patronum benim adima referans yazısı göndermiş ve sua anda kurumsal bir firmada 4 yıldır muhasebe yapıyorum burda bir takım adam kayırma sebepleri yüzünden Yükselme şansım olmadı ama çok çalıştım gece gündüz çalışma saatlerinden fazla cumartesi pazar bile geldim mesai ücreti almadım vermediler ama işsiz kalamamak için mecburen devam ettim belki yükselerek hakkımı alırım dedim o da olmadı hala bekliyorum.
En sonda kötü bir insan demek doğru mu bilmiyorum o kadar yaşanmışlık var ama sevgililik dönemlerinde bile çok sorun yaşadığım halde çok seviyordum çünkü evlilik teklifini kabul ettim nişanlandim ama ailesi de sorunlu çıkınca benim annemde zaten en başından beri istemiyordu her yaptıkları gözüne batar oldu ama bir çok konuda annem malesef ki haklıydı ve düğüne bir ay kala nişanı attı bizim evde üstelik bağıra çağıra.
Ben hayatta sanırım istediğim hiç bir şeye ulaşamadan ölüp gidicem okul okumak istedim çok olmadı hala içimde uktedir sevdiğim işi yapayım dedim annem istemiyo işini bırakma risk alma diyor hatta babam is buldu kaç sefer izin vermedi engel oldu evleneyim dedim başıma gelmeyen kalmadı.
Ne yapmam gerek hiç bilmiyorum artık ve hiç bir ümidim yok geleceğe dair çok mutsuz ve Üzgünüm sebepsiz amaçsız yaşıyorum öylece...
